Αδάμ Στέργιος: ΕΡΕΥΝΑ- ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ (2) ΤΟ ΦΩΣ ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ.

ΤΟ ΦΩΣ ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ. 

ΣΧΕΣΕΙΣ ΦΩΤΟΣ  – ΣΧΗΜΑΤΩΝ - ΧΡΩΜΑΤΩΝ

ΤΟ

ΦΩΣ

ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ

ΤΟΝ 

ΧΩΡΟ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ:

5x4,5x5 εκ

ΥΛΙΚΟ: Φελιζόλ-πλαστικό χρώμα

ΧΡΩΜΑΤΙΚΟΙ  ΠΟΛΟΙ -. ΠΟΛΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ – ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΩΣ ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ   

Η μάχη ανάμεσα στο λευκό και το μαύρο έρχεται σε απόλυτη ισορροπία, με την παρουσία του γκρίζου (σκιά).

Το γκρίζο σύμφωνα με τον Κλέε είναι δυνητικά ο τόπος ισορροπίας όλων των  αντιθετικών χρωμάτων.

«…Και ότι εξετάζουμε τους νόμους μόνο για να δούμε τον τρόπο που τα έργα μας διαφοροποιούνται από εκείνα της φύσης – τοπίο, ζώα, ανθρώπους – που υπάρχουν γύρω μας, χωρίς όμως εξαιτίας αυτής της διαφοροποίησης να γίνονται αλλοπρόσαλλα.

Και ότι οι νόμοι είναι το κοινό υπόβαθρο τόσο για τη φύση όσο και για την τέχνη.

Και έτσι συμβαίνει να ακούσει κανένας φράσεις σαν αυτές: «να μην χρησιμοποιείς ποτέ το γκρίζο, αλλά μόνο τα συνθετικά του, τα συμπληρωματικά χρώματα που ήδη το περιέχουν! Το γκρίζο προκύπτει από μόνο του». Ή «να χρησιμοποιείς μόνο τα πρωταρχικά χρώματα, το μπλε, το κίτρινο και το κόκκινο, τελείως καθαρά και σε απόλυτη ισορροπία! Περιέχουν μέσα τους όλα τα άλλα χρώματα! Έτσι όλα τα άλλα χρώματα «βγαίνουν» από μόνα τους».

…Ισορροπία στο χώρο πάει να πει: μια ενεργητική κατάληψη θέσης, γεμάτη σημασία, σε ολόκληρο το πεδίο των χρωματικών και φωτοσκιαστικών μέσων. Τα συμπληρωματικά χρώματα κινούνται γύρω από τα κύρια σημεία άσπρο, μπλε, κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και κινούνται και προς τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Η επιπεδική ισορροπία, αντίθετα, περιορίζεται στο να πάρει θέση στο επίπεδο του φάσματος. 

Οι περιπτώσεις πολικότητας (των χρωμάτων ) είναι συνδεδεμένες με το γκρίζο, όπου και συμψηφίζονται.

Και εκτός από αυτό, μας θυμίζει και τη ζυγαριά, που στο σημείο που το κέντρο της συμπίπτει με το γκρίζο, βρίσκει επιτέλους την ηρεμία».

Πάουλ Κλέε (1989). Η Εικαστική Σκέψη Ι, μτφ. Α. Μοσχονά, Αθήνα: Μέλισσα.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ:

5x4,5x5 εκ

ΥΛΙΚΟ: Φελιζόλ-πλαστικό χρώμα

ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ – ΜΕΛΕΤΕΣ -  ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΣΚΕΨΕΙΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ο Γκαίτε υποστηρίζει πως υπάρχουν δυο βασικά χρώματα ,

το κίτρινο και το μπλε.

Η χρήση των  χρωμάτων  βασίστηκε στην θεωρία του Γκαίτε.

Στην ένωση των δύο βασικών χρωμάτων.

ΣΧΗΜΑ  -  ΧΡΩΜΑ.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΧΗΜΑ

Αν το δούμε το σχήμα με τα δύο βασικά  χρώματα, ως αυτόνομο, υπάρχει τριγύρω  του κενό.

Αν χρησιμοποιήσουμε μόνο αυτά τα χρώματα, τότε το μάτι έχει την τάση να εφεύρει και τα υπόλοιπα, με λίγα λόγια συμπληρώνει το  χρωματικό κενό.

Τοποθετώντας τα χρώματα στο άλλο σχήμα, διαπίστωσα πως το ένα συμπληρώνει το άλλο και δημιουργούν

μια χρωματική ολότητα.

Τα συμπληρωματικά χρώματα παίζουν τον ρόλο του κενού.

 Συμπληρώνουν - ολοκληρώνουν.

   ΤΙΤΛΟΣ: Χρωματικές μελέτες

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 7x11 εκ

ΥΛΙΚΟ: Ακουαρέλα

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 4x4x4 εκ

ΥΛΙΚΟ: Φελιζόλ -πλαστικό ,ακριλικά

ΦΩΣ – ΣΤΕΡΕΟ   - ΧΩΡΟΣ

Μια ακόμα  ερευνητική πρόταση είναι το λευκό στο λευκό.

Σε κάποιες πλευρές του στερεού στις οποίες πέφτει φως, τα όρια του σχήματος του στερεού  έχουν ενοποιηθεί με τον τριγύρω χώρο.

ΦΩΣ – ΧΩΡΟΣ – ΧΡΟΝΟΣ

Η σκιά έχει την τάση να μεταβάλλεται ανάλογα, με την φωτεινή πηγή,  τον χώρο και τον χρόνο.

Με το πέρασμα του χρόνου  καθώς η φωτεινή πηγή, (ήλιος) μετακινείται, μετασχηματίζεται -  μεταμορφώνεται και η σκιά. Κρατώντας σταθερή κάποια φωτεινή πηγή   αν περιστρέψουμε την επιφάνεια στην οποία τοποθέτησα  τα έργα  μεταβάλλονται – μετασχηματίζονται οι σκιές.

Όταν  κινείται και η επιφάνεια και η φωτεινή πηγή  μας  παρέχονται  κάθε φορά διαφορετικά αποτελέσματα για τον χαρακτήρα, το χρώμα,  τα όρια,  και την φύση των σχημάτων.

ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ. ( ΗΛΙΑΚΑ ΡΟΛΟΓΙΑ)

Οι ηλιακές ακτίνες που προσπίπτουν πάνω στα τμήματα του έργου, δημιουργούν έντονες σκιές.

 Αυτές οι σκιές φανερώνουν καινούργια (γωνιώδη) σχήματα που επεκτείνουν τα αρχικά.

Ο ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΣΩΡΟΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΧΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ.

Ηράκλειτος

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΟΥ

Σαν να έπαιζα ζάρια, έριξα τα τμήματα  του έργου (στερεά – σχήματα),  τυχαία πάνω σε μια επίπεδη  επιφάνεια .

 Η πρώτη εντύπωση  είναι  πως  δημιουργήθηκε  μια άμορφη μάζα (σκουπιδιών) στον χώρο.

Σε μια δεύτερη πιο προσεκτική ανάγνωση – παρατήρηση, το ένα  τμήμα πάνω στο άλλο δημιουργούν προσθετικά επίπεδα.

 Το ένα  σχήμα ρίχνει την σκιά του πάνω στο άλλο αλλά και στο κενό του (η σκιά της σκιάς).

Έτσι δημιουργείται μια ρυθμική συνομιλία σχημάτων ,  επιπέδων και στερεών , που μπορεί να αναχθεί  σε πλαστική γλώσσα και δυνητικά να οδηγήσει στις αρχές  της δημιουργίας

 ενός νέου έργου.

ΣΥΝΘΕΣΗ

  Ενοποίησα  τα κομμάτια των τριγωνικών σχημάτων - στερεών  προσδίδοντας ένα  νέο ακανόνιστο  σχήμα - στερεό.

Η αρχική μου ιδέα βασιζόταν πάνω στον βηματισμό και στην φυσική ικανότητα του ανθρώπου να  κινηθεί.

Αυτό το σχήμα του στερεού που προέκυψε κατάφερε να ισορροπεί  και να δίνει την αίσθηση

μιας ανθρώπινης φιγούρας που περπατά. Μετατοπίζοντας τα βάρη της προς κάθε κατεύθυνση.

Αλλάζοντας τις χωρικές σχέσεις στο έργο, φανερώνονται οι ιδέες:

A). Του αρχιτεκτονήματος.  Β) . Του χρηστικού αντικειμένου, (παγκάκι).  Γ). Του γλυπτού.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 13,5x8x4 εκ

ΥΛΙΚΟ:  Φελιζόλ πάνω σε λευκή επιφάνεια