Σκέψεις πάνω στο έργο του Ιάπωνα καλλιτέχνη Hiroshi Matsumoto.

(Με αφορμή το μάθημα για το χρώμα. « Από την Θεωρία των Χρωμάτων» του Γκαίτε και τις «Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα» του Λούντβιχ  Βιτγκενστάιν).

                                                                                                  

                                                                                                                                              

 «… Θα μπορούσε κανείς να πει: «Αυτό πρέπει να είναι λουλούδι από τις Άλπεις, γιατί το χρώμα του είναι πολύ έντονο»… Υπάρχει άραγε φυσική ιστορία των χρωμάτων και σε ποιο βαθμό είναι ανάλογη με μια φυσική ιστορία των φυτών; Μήπως δεν είναι χρονική η δεύτερη, άχρονη η πρώτη; …Και  τούτο το ερώτημα : σαν τι να είναι η άλλη, η άχρονη χρήση; »

Ludwig Wittgestein

« Παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα».

  

  Ο καλλιτέχνης Hiroshi  Matsumoto, δημιουργεί  ένα έργο κάθε μέρα του χρόνου.  Ένα είδος χρωματικού ημερολογίου  όπως θα μπορούσε  - συμβατικά  -  να ισχυριστεί κάποιος, μεταφράζοντας τα φυσικά φαινόμενα της ημέρας ή κάποιας χρονικής στιγμής της ημέρας, σε αφηρημένες χρωματικές συνθέσεις, που έχουν στόχο την κατανόηση της  έννοιας της ροής  του  χρόνου. Τα έργα του Matsumoto είναι  χρωματικές  μελέτες  με λάδια πάνω σε μουσαμά  διαστάσεων «9 x 9 cm».

  Οι χαρακτηριστικά μικροί σε διαστάσεις πίνακες  του Matsumoto δίνουν αφορμές για βαθύτερες σκέψεις και ουσιαστικές παρατηρήσεις πάνω στα χρώματα.  Οι ερευνητές  του έργου του σημειώνουν : «Εκπληκτική χρήση του χρώματος και του σχεδίου, σαν να βρισκόμαστε σε έναν κόσμο υπέροχων χρωμάτων  και συναισθηματικής έκφρασης των χρωμάτων». Τέτοιου είδους σχόλια , τα οποία καταγράφουν γεγονότα που αναφέρονται σε ένα συνηθισμένο τρόπο προσέγγισης μέσα από την  υποθετική πραγματικότητα των αισθήσεων μας , είναι άσκοπα και άτολμα. Αυτό που κάνει διαφορετικούς  αυτούς τους μικρούς πίνακες είναι το γεγονός ότι προσεγγίζουν με έναν μοναδικό τρόπο  την έννοια  του Χρόνου.
   Ο χρόνος στα έργα του Matsumoto «9 x 9», παρίσταται  μέσα από την αλληλουχία, τον  «σύνδεσμο» δηλαδή  ανάμεσα σε ότι προηγείται με αυτό που έπεται.  Επίσης στην  αυστηρά προσηλωμένη σε  καθημερινή βάση, αποτύπωση  των εννοιών,  της ροής - μεταβολής - κίνησης. Εάν για παράδειγμα έχουμε την εντύπωση πως το έργο «April 5, 2009» καταγράφει χρωματικά με αφαιρετικό ή και ανεικονικό ακόμα τρόπο, το χρώμα  εκείνης της συγκεκριμένης ημέρας ή την συναισθηματική  διάθεση του καλλιτέχνη ή ακόμα τις εντυπώσεις των αισθήσεων του, πιστεύω πως αφήνουμε έξω από την σκέψη μας  κάτι σημαντικό. Για  τον Wittgenstein δεν υπάρχει τίποτα τόσο σημαντικό όσο η  ροή  του χρόνου και η δυνατότητα αποτύπωσής της. Τα έργα 9 x 9  του Matsumoto συμπεριφέρονται σαν χρονικά «χρωματολόγια».  

    Το έργο «April 5, 2009» μέσα από την αλληλουχία, περιέχει «εν κινήσει» και με ρυθμό,  ότι έχει ήδη παρουσιαστεί στο έργο «April 4, 2009» και το «April 6, 2009» που ακολουθεί. Τα  έργα   «9 x 9 cm», συγκροτούν στην μνήμη τους την ρυθμικότητα του χρόνου.  Είναι μια διαρκής  αποτύπωση κινήσεων και μεταβολών.  Μέσα από την αλληλουχία τους, συσσωρεύονται, αυξάνονται και εν τέλη ρέουν. Αυτή η  ροή καθιστά  τον χρόνο ορατό , όπως στο  λουλούδι των Άλπεων του Λούντβιχ  Βιτγκενστάιν   ή  στον σμιλεμένο από την αέναη ροή του νερού  ποταμίσιο βράχο, ή ακόμα σε ένα τέλεια λιασμένο βότσαλο της  θάλασσας, από την ατέρμονη κίνηση των κυμάτων, της  συλλογής στο εργαστήρι του Perry Green,  του  γλύπτη  Χένρυ Μουρ.

  Πηγή: http://www.hiroshimatsumoto.com/index_e.htm