Πηνελόπη Γαίτη : «Κονσερβοποιείο Πρεσπών-μοναδική διέξοδος διαφυγής, τέχνης αποτελέσματα»

Τα σενάρια της ζωής, λένε, ξεπερνάνε και την πιο ζωηρή φαντασία δίνοντας απρόσδόκητες λύσεις ή περιπλέκουν τα πράγματα και πάλι απροσδόκητα. Στο κονσερβοποιείο Πρεσπών, το εργοστάσιο απολίθωμα της ομώνυμης περιοχής, όπου στην κοιλιά του κυοφορεί τεκμαινόμενα τέχνης. Όλα γίνονται τέχνη…η σάρκα του:
τα παλιά, ξεχασμένα κορσεβοκούτια, αυτά που θα γέμιζαν κάποτε σε ν χρόνο με τροφή βρίσκονται παντού ατάκτως ερριμένα, μια απρόσωπη αμίλητη μάζα. Το φορτηγάκι του κονσερβοποιείου κι αυτό εκεί σαπίζει περιμένοντας ούτε κι εκείνο δεν ξέρει τι. Μια μορφή φάνηκε άξαφνα για να δώσει ζωή στην αυλή του. Κοροιδέυει τους πάντες με την ασκήμια της. Μην άραγε δεν είναι θείο δώρο η μη ομορφιά. Καραδοκεί, ενεδρεύει, κοιτάζει, οδηγεί ενα αυτοκίνητο που δεν θα ξεκινήσει ποτέ ή σε ταυτόχρονο χρόνο βρίκεται στην παραλία της λίμνης και περιγελά τους πάντες, ως εύρημα, ως καρικατούρα, ως βυζαντινός τζουτζές. Είναι απόσπασμα από τις etant donnes του Ντυσάν, μια φάρσα που θυμίζει Αrtaud: no subject, no image, no taste, no object, no beauty, no technique, no talent. Θα πρέπει να απολογηθεί εξηγώντας τη θέση της; Σίγουρα, όχι! Θα μείνει εκεί να χαμογελά με το κονσερβοκουτίσιο στόμα της μεταφέροντας τα κονσερβοκούτια της λέγοντας: No black, no white, no idea, no feeling, no intention, no message, no art……