Kozanimedia: «Το πλέον ολοκληρωμένο έργο τέχνης»-Eικαστικό δρώμενο στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κοζάνης-Φωτογραφίες
«Το πλέον ολοκληρωμένο έργο τέχνης», ένα όμορφο εικαστικό δρώμενο, με τη συνέργεια των εικαστικών Ελένης Δινοπούλου και Ελένης Κεσίσογλου παρουσιάστηκε χθες, ανήμερα της αυγουστιάτικης πανσέληνου, στο χώρο του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Κοζάνης.
ΓΕΩΜΗΛΟ ΣΕ ΦΟΡΜΟΛΗ
Το τελευταίο διασωθέν είδος, μετά από την ολοκληρωτική καταστροφή, που επέφερε το πάτημα του κουμπιού, ήταν ένα γεώμηλο διατηρημένο μέσα σε φορμόλη.
Ουδείς ζων οργανισμός υπήρχε, για να ερμηνεύσει αυτήν την πράξη.
Έτος λίγο πριν τη εξαφάνιση.
Κοιτούσε με
υπερηφάνεια τον κήπο με τα γεώμηλα. Η
χρονιά κύλισε εξαιρετικά. Τα φυτά στολισμένα
με ‘κείνα τα λευκά ταπεινά
λουλουδάκια, που έμοιαζαν με
νυφούλες. Οι υπόγειοι καρποί γέμισαν τη γη. Άρχισε
η συγκομιδή. Τότε του ήλθε εκείνη
η φαεινή ιδέα: « Θα διατηρούσε ένα σε
φορμόλη» ... (Σαν να λέμε κρασί για παλαίωση). Έτσι για να θυμάται τη χρονιά. Η καταστροφή που ακολούθησε ήταν μη
αναμενώμενη.
Ανάμεσα στα
χαλάσματα έμοιαζε με το μόνο ζωντανό κύτταρο.
Ένα κύτταρο που κουβαλούσε τις μνήμες ενός παρελθόντος ,
που μόνο εκείνο μπορούσε να διασώσει.
Μνήμες από μυρωδιές,
γεύσεις, υφές, ακούσματα,
εικόνες. Ήταν μια αυτοτελής οντότητα σε ένα κόσμο, που πάλευε
να ξαναβρεί τη χαμένη αλήθεια της ύπαρξής του.
Οι
περιγραφές και ονομασίες ανάλογες με τις υπάρχουσες ποικιλίες. Σαν να λέμε: « Όλα τα δάχτυλα του χεριού δεν
είναι ίδια». Κοινά χαρακτηριστικά η σάρκα και η επιδερμίδα. Λευκόσαρκη, υποκίτρινη, με ρηχούς οφθαλμούς... και ‘κείνη
η διαχρονική γεύση της τηγανιτής πατάτας, που έκανε το σπίτι να μοσχομυρίζει και τα
πηρούνια να χτυπούν ανυπόμονα στα πιάτα.
Είχε πάντα την
τιμητική της και στα πιάτα των πλουσίων και στα πιάτα των φτωχών. Η δυνατότητα
πολλαπλών συνταγών ενδυνάμωνε την ποιότητα της σχέσης της με τους θαυμαστές της.
Οι ιστορικές εξελίξεις συνοδοιπόροι της
και ‘κείνη το δεκανίκι
της πείνας αυτών, που αντιμέτωποι με τη σκληρό πρόσωπο των ολίγων, πάσχιζαν
να επιβιώσουν.
Η εξυπνάδα της προέκυπτε από την ικανότητά της να μεταμορφώνεται
γευστικά και εμφανισιακά. Έτσι ξεγέλασε
τους ολίγους, που την υιοθέτησαν ως έδεσμα
δικό τους, ενώ εκείνη αποτελούσε κυρίως τροφή
των πολλών.
‘Ενας ενωτικός
κρίκος υγιούς συνύπαρξης, θέλοντας να διδάξει: «H ισχύς προκύπτει από την ένωση και
όχι από τη διαίρεση» (Η
διαίρεση ως πράξη ισότιμης μοιρασιάς
έχει διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο από την ερμηνεία της ως
διάσπαση. Τη διάσπαση ας την
αποφεύγουμε. Την προτιμούν οι ολίγοι ως
όπλο κατά των πολλών).
Η ιδέα για
συντήρηση του γεώμηλου σε φορμόλη γεννήθηκε τη μέρα, που
αναλογίστηκε κατά πόσο η
‘’φορμόλη’’, με την οποία συντηρούμε και ικανοποιούμε τις πέντε αισθήσεις μας ( όσφρηση,
γεύση, ακοή, όραση,
αφή), είναι συγκεκριμένης
αναλογίας, τέτοιας που τελικά η
διέγερσή τους οδηγεί σε ένα αρμονικό αποτέλεσμα υγιούς συμπεριφοράς και
εσωτερικής ισορροπίας.
Το γεώμηλο, ως προϊόν πολλαπλών απαιτήσεων και εκφάνσεων, συνέβαλε κατά την κατάποσή του στην ικανοποίηση των
αισθήσεων. Το αποτέλεσμα δημιουργούσε το
αίσθημα της πλήρους ευδαιμονίας.
Η φορμόλη, σε ουσιαστική
ισορροπία συνύπαρξης με το
γεώμηλο, εγκλωβίζει αυτή την ερμηνεία, που εκείνος έδινε στο όλον.
Η κατασκευή
έκτοτε βρισκόταν σε περίοπτη θέση στον
εσωτερικό χώρο του σπιτιού του. Η
πεμπτουσία , του πλέον ολοκληρωμένου δημιουργήματος
της φύσης, εγκλωβισμένη σε κείνο
το υγρό παρασκεύασμα, ήταν η δική
του επανάσταση. Χτυπάμε εκ των έσω, έλεγε,
το σύστημα χρησιμοποιώντας το
ίδιο ως μέσον συντήρησης στο διηνεκές των φρέσκων ιδεών.
Ιδεών που ικανοποιούν και τις
πέντε αισθήσεις μας.
Πόσο ευφυής διαχείριση των κακών δαιμόνων που μας περιβάλλουν.
Τώρα ανάμεσα στα χαλάσματα το μόνο που διεσώθη ήταν ένα γεώμηλο σε φορμόλη, μεταφέροντας τα μηνύματα
που ‘’κληρονόμησε’’ στους
επερχόμενους.
Ελένη Κεσίσογλου
http://www.prlogos.gr/culture/32449-2015-08-30-10-54-12https://www.youtube.com/watch?v=510IxhyiciE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου