Ιλαρίε Βορόνκα: Εκεί στη Νήσο Φάντασμα θα 'ρθώ με όργανα μουσικής και πλήρης ημερών.

Ι. Βορόνκα

 

Αιμορραγία, μεταρσίωση

Κοντά στα δάκρυά σας, αδυσώπητοι άνθρωποι,
κοντά στους αετούς σας, που εποφθαλμιούν πνεύμονες
και σε βουνά συγκλίνοντα, ανάμεσα, ο ίσκιος μου
την πεινασμένη πάλη να προσέχει.

Κι' αν ως τα σωθικά μου μ' ερευνήσετε,
όπως ένα βιολί για να βγει ο ήχος του
ή για ξερίζωμα ειδώλου έναν καθρέφτη,
ποτέ σας τ' όραμα που κρύβω δε θα δείτε.

Απ' το πρωί που ανοίγει μια αρτηρία
μέσ' στην ομίχλη που εισχωρεί στα εργαστήρια,
στη σάρκα μου η ψυχή, σφιχτά πιασμένη,
βουβαίνει, γδέρνεται και σπαρταρά για να γλυτώσει.

Και σεις που τρώγεστε και τρώτε και το χιόνι
σαν τα σκυλιά ελκήθρων μέσ' στη θύελλα,
δήμιοι και αδερφοί μου, είμαι μαζί σας,
χωρίς να ξέρω τι μου χώνετε στην πλάτη.

 Ilarie Voronca [Eduard Marcus] (1903–1946)

Ξημερώνοντας 5 Απριλίου, αυτοκτόνησε στην κουζίνα του σπιτιού του, στο Παρίσι. Στη δεύτερη απόπειρά του, με υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών σε συνδυασμό με αλκοόλ, ανοίγοντας ταυτοχρόνως την παροχή φυσικού αερίου. Συναισθηματικώς μπερδεμένος ανάμεσα στην τρυφερότητα που ένιωθε για την σύζυγό του Κολόμπα, και στο πάθος για την ερωμένη του Ροβένα, σκληρά απογοητευμένος μετά την ανακοίνωση της απόφασης της δεύτερης ότι προτιμά να συνεχίσει τη ζωή της με έναν βιολονίστα που γνώρισε κατά τη διάρκεια του χωρισμού τους. Με επισφαλή υγεία, με ενεργό συμμετοχή στην γαλλική αντίσταση έχοντας ο ίδιος βιώσει την αγωνία να γλιτώσει από τις γερμανικές αντιεβραϊκές διώξεις, και - τραγική αντίφαση! - κατά το διάστημα που ολοκλήρωνε την εργασία του "Οδηγίες για την τέλεια ευτυχία".