Ο Φιλόσοφος & Συγγραφέας Στέφανος Ροζάνης.

Ο Φιλόσοφος & Συγγραφέας Στέφανος Ροζάνης. Σχετικά με: την βιοπολιτική, την παγκοσμιοποίηση, τον καταναλωτικό καπιταλισμό, την κρίση, τον Έρωτα για τη ζωή, την αξίωση (και απόδοση) της δικαιοσύνης, την κοινωνική καταπίεση, τη δουλεία, την ουτοπική κοινωνία.

ΑΠΌ ΒLACKΜEDITERRANEANPIRATE

BlackMediterraneanPirate 01-01-2012

short link wp.me/pPn6Y-c8H

[...] -Η οικονομική κρίση είναι ένα επινόημα.

-Αυτό που λέμε “κοινωνία” δεν είναι τίποτα άλλο

παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, εξαναγκασμού & προσομοίωσης.

-Για να δημιουργηθεί η συλλογικότητα,

δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί κάτω από καθεστώς “κοινωνίας”,

αλλά κάτω από καθεστώς “κοινότητας” (“Gesellschaft”).

-Ουτοπία είναι το ανέφικτο,

το οποίο, όμως, οδηγεί ιστορικά το εφικτό. [...]

*

*

*

*

*

*

-Βιοπολιτική είναι ο έλεγχος του ανθρώπινου υποκειμένου,

μέσω του ελέγχου των επιθυμιών του. Είναι η κοινωνία του ελέγχου.

Υποφέρει το άτομο

μέσα από μία συλλογική δράση κοινωνίας που ελέγχει τα άτομα.

-Ο Έρωτας βρίσκεται στην ομιλία, στις λέξεις,

στο ομιλείν του ανθρώπου.

Όταν οι λέξεις έχουν νοήματα,

τότε αυτό είναι επικοινωνία.

Στον Έρωτα οι λέξεις δεν είναι φορτισμένες με νοήματα,

αλλά με πλήρη σημασία.

Έρωτας σημαίνει: η ενσωμάτωση του ανθρώπινου υποκειμένου στη μήτρα του.

Δηλαδή στον κόσμο του.

Κόσμος σημαίνει κόσμημα, ομορφιά.

-Έννοιες

Άλλο η ηθική και άλλο η ηθικότητα.

Άλλο το δίκαιο και άλλο η αξίωση της δικαιοσύνης.

-Αυτό που λέμε “κοινωνία” δεν είναι τίποτα άλλο

από ένας μηχανισμός καταπίεσης, εξαναγκασμού & προσομοίωσης.

-Για να δημιουργηθεί η συλλογικότητα,

δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί κάτω από καθεστώς “κοινωνίας”,

αλλά κάτω από καθεστώς “κοινότητας” (“Gesellschaft”).

Η “κοινότητα” εδράζεται πάνω στην κοινή κουλτούρα.

Η “κοινωνία” εδράζεται πάνω στην πολιτιστική πρόοδο,

που σημαίνει συνεχή και αέναη βελτίωση των υλικών όρων και συνθηκών

του ανθρωπίνου υποκειμένου.

-Η φύση του ανθρώπινου υποκειμένου είναι ουτοπική.

Ουτοπία είναι το ανέφικτο,

το οποίο, όμως, οδηγεί ιστορικά το εφικτό.

Ουτοπία είναι εκείνο το οποίο δεν δύναται να πραγματωθεί,

δύναται, όμως, να οδηγήσει την ανθρωπότητα

στο δρόμο της πραγμάτωσής της.

Αξίες που θα μας βοηθήσουν:

-Η αγάπη για τη ζωή και η απόδοση της δικαιοσύνης.

Derrida: “Το δίκαιο μπορούμε να το αποδομήσουμε.

Μπορούμε, όμως, να αποδομήσουμε τη δικαιοσύνη;”

Πρέπει να διεκδικήσουμε τον Έρωτά μας για τη ζωή και για τον κόσμο.

-Η διαπόρευση του πνεύματος ως κριτική αντιμετώπιση της ατομικής μου ζωής.

Κριτική απόσταση από τον κόσμο και τον εαυτό μου,

ώστε να καταστώ υποκείμενο που θα διατηρεί έστω και ψήγματα

ανεξαρτησίας & αξιοπρέπειας.

-Η αξιοπρέπεια.

«Θέλετε ν΄ αποδομήσετε εντελώς τον άνθρωπο;

Πάρτε του την αξιοπρέπεια.

Τότε ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κάτι που και τα ζώα δεν είναι».

(Hannah Arrendt)

-”Gesellschaft”. Η ”κοινότητα”.

-Πρέπει να μετατρέψουμε το πνεύμα σε ύλη και

την ύλη σε πνεύμα.

Πρέπει να φύγουμε απ΄τον υλισμό.

Η επιθυμητή (ουτοπική;) κοινωνία θα στηρίζεται στην ύλη.

Μόνο που την ύλη θα την πνευματοποιεί.

Όπως και το πνεύμα, θα το υλοποιεί.

-Ο κόσμος αλλάζει μόνο όταν

έστω και 1 άνθρωπος

επιθυμεί να τον αλλάξει.

(Κορνήλιος Καστοριάδης)

———————————————–

Ο Στέφανος Ροζάνης γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας το 1942.

Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Καθολικό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.

Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού “Σημειώσεις”.

Δίδαξε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Σορβόννης, και επί 10 χρόνια στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.

Σήμερα διδάσκει Φιλοσοφία στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος.

Είναι συγγραφέας δοκιμιακών έργων, φιλοσοφικών μονογραφιών και ποιητικών συλλογών.

Ανάμεσα στα πιο πρόσφατα δοκιμιακά του έργα περιλαμβάνονται: “Ο Μεσσιανισμός και η ηθική φιλοσοφία του Εμμανουέλ Λεβινάς”, “Η ερμηνευτική ως πράξη και θεώρηση”, “Ερμηνευτικές αναγνώσεις”, “Θείος Έρως”, “Σολωμικά”.

(Πηγή βιογραφικού: empeirognwmonas-YouTube)