Στίχοι - Αμαλία Μποζίνου Κεχαγιά

Σακουλέβας

Το ποτάμι της Φλώρινας

Σακουλέβα το λένε

την πόλη διασχίζει

από τη μιάκρη στην άλλη

έγνοιες ανθρώπων ας παρασύρει

κι ας καθαρίσει ως το βυθό του

φέρτε βουνά

καθάριο νεράκι

που μέσα στην πόλη

δονήσεις θα δώσουν

και, άς γεννηθεί

μια καινούρια πόλη

μ΄αγάπη μ΄ελπίδα με σοφία και γνώση.

Τα νερά σου διαμάντια που λάμπουν στ΄αστέρια

μικρέ Σακουλέβα ευλογίες να δίνεις

αχ ποταμέ μου άνδρα της πόλης.

Φλώρινα

Ο ήλιος σου χρυσάφια

ατόφια καθαρά

τα χιόνια σου διαμάντια

κρύσταλλα ακριβά

πόλη αγαπημένη

σ΄ανθρώπους και Θεούς

αθώα γεννημένη

με τρόπους ιερούς

βασίλισσα και πόλη

ζωγράφων ποιητών

Ελληνική Καμπέλα

μάνα αναζητητών

ας είσαι ευλογημένη

το πνεύμα να γεννάς

να βλέπουν όλοι εσένα

και σύ μέσα από εμάς.

Στους λόφους ψηλά

σπίτια μικρά

προβάλουν αγέρωχα

και σιωπηλά

στους λόφους ψηλά

ο ήλιος κι΄ο αγέρας

λούζει και τέρπει

ότι ανασαίνει, μικρά χωριά

κι ο ουρανός με τα σύννεφα

γέρνει στη γη

γλυκά στοργικά σανάναι παιδί

βροχούλα έρχεται

δειλά στην αρχή

μπαλίτσες κρυστάλλινες

πολύτιμη ύλη, φτιάχνει ζωή.

Ο κούκος στη Φλώρινα φωνάζει μαζί με το χιόνι

τρέξτε παιδιά ο χειμώνας τελειώνει

σε λίγο θα βγάλουνε φύλλα τα δένδρα

η πλάση θα χαίρεται με σουίτες, κρεσέντα.

Μαύρος ο κούκος σαν αραπάκι λευκό το χιόνι σα συννεφάκι

παίζουν μαζί στου Θεού την αγάπη

στης φύσης Μητέρας το άγιο μεράκι

κούκε καλέ μου μη σταματήσεις

την Άνοιξη φέρε μη λησμονήσεις

ας λειώσει το χιόνι φτάνει πια τόσο

να βγεί ο ήλιος να ξεφαντώσω.

Μαζί με τους φίλους στο πάρκο πηγαίνω

κι αν ξαφνικά τότε χιονίσει δε θα θυμώσω

τον γκιώνη με ωραία φωνούλα φωνάζω

κι΄εκείνος το χιόνι θα σταματήσει

το διάβα της άνοιξης θα προυπαντήσει.

Ζάχαρη άχνη

Ζάχαρη άχνη

και γλάσσο στα βουνά

τούρτες και τάρτες

και καιηκ πλουμιστά

τρουφάκια γεμιστά και κουραμπιέδες

βουτήματα εκλέρ και νόστιμοι μπαιζέδες

σμετάνα με μέλι και καρύδια

γιαούρτι στραγγιστό

με σαντιγύ και φράουλα γλυκό.

Ο μαλλιάρης

O μαλλιάρης το σκυλάκι

στην αυλή παραφυλάει

όλη νύκτα όλη μέρα

από εκεί δε το κουνάει

αχ πως περιμένει ο δόλιος

και κανένα μεζεδάκι

πως σηκώνει τα αυτιά του

πως κουνάει την ουρά του

έι μαλλιάρη έλα πάμε

πάμε βόλτα ως τ΄αμπέλι

με τον Στέφανο τον Τάσο

με το Μάρκο και την Έλλη

έι μαλλιάρη έλα πάμε

ο Δημήτρης περιμένει

το χωράφι θα οργώσει

φρούτα νάχουμε σα μέλι

έλα Στέφανε Τασούλη

έλα Έλλη και συ Μάρκο

τον μαλλιάρη ξεσηκώστε

πάμε βόλτα ως το πάρκο.

O ουρανός με τα σύννεφα

ο ήλιος, τ΄αστέρια, τα δέντρα το χιόνι

ζωγραφίζουν αντάμα Στη Μητέρα φουστάνι

ολόλευκο φόρεμα με μικρές λεπτομέρειες

πολύτιμο πέπλο με δαντέλες περίτεχνες ………

Κοιμήσου Μητέρα αναπαύσου Θεά

η άνοιξη έρχεται

εμείς τα παιδιά σου

Μητέρα σου ευχόμαστε να είσαι καλά .

Χρυσή εποχή

Χρυσή εποχή καλώς να ορίσεις

Στεφάνια λουλούδια πολύτιμες ρήσεις

χρυσή εποχή καλώς να ορίσεις

και φέρε στη γη και στον άνθρωπο λύσεις

φέρε διαμάντια αισθήματα δράσεις

διώξε τη θλίψη τον πόνο τις τύψεις

Χρυσή εποχή άς είναι πολλοί

αυτοί που θα σύρουν Του Σίβα τη γιορτή.