Άλσος -της Μαρίας Τασούλα

Άλσος

Σ' ένα άλσος, απ' αυτά που συναντάς τυχαία,

περνάς από μέσα του και ίσα που σε χαϊδεύει,
για να συνεχίσεις βιαστικός το δρόμο σου.

 

Κοιτάς τον προορισμό.

Το άλσος μένει εκεί.

Είναι ένα ωραίο,
απ' αυτά που λες και είναι μπλε βαθύ τελικά.

 

Θυμάσαι πως τα πόδια σου ακούμπησαν, λύγισαν,

έστριψαν στο χώμα του και πήραν κάτι,

άφησαν λίγες πατημασιές μα δε σε νοιάζει,
δε δίνεις σημασία, εκεί μείνανε όμως.

Και κάθε φυλλαράκι θυμάται,

μ' έναν αεράκι στο πρόσωπό σου ίσως γυρίσεις τη μνήμη

και δεις αυτό που σου έδειξε τότες, που δεν πρόσεχες.

 

Δεν είναι αργά κι αν είναι θα 'ναι πιο ρομαντικά,
μ' ένα κερί θα χρειαστείς για να του γράψεις,

δυο λέξεις που δε μπορεί ν' ακούσει.