Ταξίδι προς το Κάσσελ
Αυτή είναι μια αιώνια καταδίκη, να επισκέπτεσαι εικαστικές εκθέσεις...
Δείτε εικόνες και διαβάστε ένα πρώτο κείμενο
Αυτή είναι μια αιώνια καταδίκη, να επισκέπτεσαι εικαστικές εκθέσεις με οδοιπορικά δύο χιλιάδων χιλιομέτρων. Προσπεράσαμε πρώτα τα απαλά δάση Ακακίας στην Σερβία. Η κίνηση του λεωφορείου δεν είναι αέναη, μάλλον μοιάζει με εκκρεμές. Κάθε τρεις ώρες είχαμε μια στάση. Ο ύπνος διαδέχεται τα τοπία καλαμποκιού και τα πιο αδύναμα πνεύματα καταφεύγουν στο όνειρο. Ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα έχει ιδιαίτερη σημασία η φάση της πραγματοποίησης. Καθετί που καταλήγει στην πράξη, στην πραγματοποίηση αυτού του εκκρεμούς ταξιδιού, παύει να έχουν σημασία οι πρησμένες πατούσες και πισινοί. Δεν είναι ταινία, ούτε μυθιστόρημα που το διαβάζεις όποτε θες αλλά μια μοναχική συντροφιά.
Απομένουν 170 χιλιόμετρα για Βουδαπέστη. Οτιδήποτε οδηγεί στην πράξη συγκρούεται αυτομάτως με την πραγματικότητα. Το Φανταστικό στοιχείο είναι στο δρόμο, μέσα στις ρωγμές της καθημερινότητας. Θα ήθελα να αναζητήσω ένα συνταξιδιώτη μέσα από το λεωφορείο που κατέχει την απόλυτη αδιαφορία μαζί με το τρομαχτικό ενδιαφέρον του για την ζωή που μπορεί να έχει μόνον ένας άνθρωπος που όλα του είναι αδιάφορα, γιατί ήδη γνωρίζει.
χκ
22/8/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου