Έλλειψη Δεδομένων - Άννα Καμπουρίδου

no signal picture

Προσπάθησε να δεις αυτό το μήνυμα πριν τα χαράματα. 

Να βρεθούμε κάπου στα μισά του δρόμου. 

Την καθυστερήσαμε πολλά χρόνια αυτή τη συνάντηση. 

Έχω να σου πω τόσα πολλά. 

Κυρίως πως τρέμω όταν τα βλέμματα μας συναντιούνται.

Ποσό αναπάντεχα τελικά εμείς οι δυο βρεθήκαμε. 

Δεν ήταν για μας αυτά τα λόγια και τα κάναμε δικά μας. 

Πόσο εύκολα και γρήγορα όλα χάνονται πλέον.

Πόση δύναμη έχει ο χωρισμός, χωρίς να μένει τίποτα πίσω να κρατηθείς.

Αλλά και πάλι τα φωνάζουμε αυτά τα λόγια. 

Δε χάθηκαν.

Εμείς τα είπαμε.

Κυκλοφορούν σιωπηλά γύρω μας . 

Πόσο φοβάμαι αυτή τη Μνήμη. 

Μήπως και τα ξεχάσω. 

Μήπως σταματήσω να σου τα λέω και να μου τα λες και χαθούν. 

Αλλά μέχρι τότε θα σου πω άλλα τόσα. 

Αλλά ποτέ τα ίδια. 

Σαν τα πρώτα. 

Ένας μου λόγος και χίλιες σιωπές. 

Μέχρι να σε αποδεχτώ και να με αποδεχτείς. 

Όλα αυτά τα λόγια κυκλοφορούν γύρω μου και σιγοψιθυρίζουν. 

ΗΣΥΧΙΑ!! ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ! 

Ψιθυρίζουν τόσο σιωπηλά σαν να μου κρύβονται. 

Σαν να με κοροϊδεύουν. 

Αλλά δεν τα φοβάμαι. 

Θα πω καλύτερα, πιο όμορφα. 

Και θα μείνουν για πάντα. 

Θα τα χαράξω πάνω μου. 

Θα τα ουρλιάξω μέχρι να μην έχω φωνή. 

Αρνούμαι να γίνω υποχείριο της Μνήμης. 

Θα πάμε πιο μπροστά από αυτή. 

Η μνήμη μας γεννά και εμείς γεννάμε τη μνήμη!

Άννα Καμπουρίδου, SOS.

annakab@hotmail.com