«Αν λαχταράς τη Λευτεριά σ’ άλλον μην
ελπίζεις. Μόνος σου πάρτην αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις.»
Θ. Κολοκοτρώνης.
 |
| a |
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει κάτω από
συνεχόμενη κατάσταση στρες και πανικού. Καταστάσεις που γεννούν και θεριεύουν
οι οπαδοί της σχολής της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Έχει δημιουργηθεί κατά
πολλούς εσκεμμένα ένα τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας και οι λέξεις χρεοκοπία,
κατάσχεση, αυτοκτονία, έχουν μπει στη καθημερινότητα μας.
Ξέρουμε από μελέτες ότι οι άνθρωποι
μπορούν να τα βγάλουν αρκετά καλά με πιο σύντομες περιόδους στρες, όμως μετά
από κάποιο χρόνο το σώμα τους δεν μπορεί να διαχειριστεί τα υψηλά επίπεδα στρες
και τα επίπεδα κορτιζόλης αρχίζουν να πέφτουν. Αν οι παράγοντες του στρες
παραμείνουν αυτό μπορεί να οδηγήσει σ’
ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Η τραγική αλήθεια είναι ότι είμαστε
ταπεινωμένοι από τη καθημερινότητα. Προσφέρουμε απλά τους νευρώνες του
εγκεφάλου μας βορά στα χημικά των αεροψεκασμών. Προσφέρουμε νομότυπα και
αδιαμαρτύρητα δημόσια και ιδιωτική περιουσία βορά στα μνημόνια. Αναίμακτα
δεμένοι πισθάγκωνα.
Στο διάβα της ζωής του ανθρώπου
στη γη, από τη θυσία του ανθρώπου,
προχωρήσαμε στη θυσία των ζώων, στη θυσία του θεανθρώπου και κατόπιν με τη
Μετάληψη στην αναίμακτη θυσία. Με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας
επικοινωνούμε. Υπάρχει συνοχή στο λαό.
Έτσι τίποτε δεν είναι μάταιο,
τίποτε δεν είναι στάχτη. Μπορούμε να προχωρήσουμε στη διαμόρφωση νέων
νοοτροπιών που θα μας βοηθήσουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.
Υπάρχει ανάγκη να αποκαλυφθούν τα πάντα. Για να πραγματωθεί όμως, πρέπει να
πάψουν να υπάρχουν. Ο χρόνος και ο πόνος θα δείξουν. Ότι βρίσκεται
καταχωνιασμένο μέσα μας, αναζητά χαραμάδες έκφρασης και εξόδους κινδύνου.
Κατερίνα Καρούλια
Κατερίνα Καρούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου