Χρονικό 1 : Ζωγραφίζοντας πλακόστρωτα
Καλοκαίρι και μια όμορφη αίσθηση άνοιξης μου χτύπησε την πόρτα. Βροχές, χαλάζι, πλημμύρες, καταποντισμοί και κρύο καιρός για δύο βοήθησαν να μην μπορώ να πιάσω για καιρό πινέλο και ρολό. Τελικά χορεύοντας τον χορό της βροχής μου επιτράπηκε από τις
καιρικές συνθήκες να κάνω πράξη τα όσα έμαθα στην “τέχνη στον δημόσιο χώρο”.
Χωρίς καθόλου πνευματική προετοιμασία, με μια τσάντα πλάτης που μέσα φύλαγα ως κόρη οφθαλμού την αγαπημένη μου ποδιά και με μια χούφτα φωτογραφίες σε ένα old generation sony ericsson ξεκίνησα πρωί πρωί για το εδεσματοπωλείο Γι’άλλα στο κέντρο της Πτολεμαΐδας .
Αφού έφτασα, χαιρέτισα στοργικά την καθαρίστρια του μαγαζιού και καλημέρισα τον Μπάρμαν-σερβιτόρο Πέτρο , ο οποίος στην συνέχεια πέρασε για δυό μέρες τα πάνδεινα, γιατί τον έτρεχα πάντα να μεταφέρει ομάδες τραπεζιών και καρεκλών ώστε να είναι καθαρή η ζωγραφική επιφάνεια .
Πρώτο πράγμα που κάνω είναι να φορέσω την ποδιά μου και να ετοιμάσω τα υλικά, τα οποία ήταν πλαστικά χρώματα , ένα ρολό και διάφορα πινέλα ( χωρίς κοντάρια ) γιατί αναγκαστικά το πινέλο το κρατάς μακριά όταν δεν μπορείς να σκύψεις πολύ, επειδή δεν στο επιτρέπει η μέση .
Bonus υλικό που μου έσωσε την ζωή ήταν τα πλαστικά ποτήρια ! Λόγο των μεγάλων αποστάσεων του έργου δεν γινόταν να πηγαινοέρχομαι και να κόβω χιλιόμετρα ! Κάθε πράγμα στον καιρό του και η άθληση του Χρόνου !
Έπειτα σκουπίζω τα μπροστινά πλακόστρωτα του μαγαζιού για να φύγουν τα (χοντρά), μια επιφάνεια 8 τετραγωνικών την οποία την δούλευα σε κομμάτια γιατί δεν υπήρχε μέρος να στηβάξουμε τον όγκο των τραπεζιών. Στην συνέχεια γεμίζω λίγο νερό σε ένα πλαστικό ποτηράκι, βάζω 2 γεμάτες πινελιές άσπρο και κάθομαι σαν χάνος να χαζεύω την άδεια επιφάνεια ώστε να αποφασίσω τι μέλη γενέσθαι.
Δεν είχα καμιά ιδέα στο μυαλό μου . Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να κάνω κάτι που να ταιριάζει με το μαγαζί . Και έτσι άρχιζα να το παρατηρώ.
Το μαγαζί ανήκει στο είδος των όλα σε ένα. Δηλαδή είναι εστιατόριο/καφέ και μπαρ. Η χρωματική του παλέτα συμπεριλαμβάνει το καφέ σκούρο προς το μαύρο , το βαθύ κόκκινο και το μπέζ προς το άσπρο στο πάτωμα. Οι καρέκλες στα τραπέζια έξω στην πλειονότητα τους είχαν όλες λαχανί μαξιλαράκια και μερικά φώτα διάσπαρτα έχουν ένα βαθύπράσινο τζάμι . Σαν το πράσινο της εθνικής σημαίας της Ιταλίας. Η ατμόσφαιρά του είναι χαλαρή προς την οικογενειακή με μουσική που αγκαλιάζει το έντεχνο, το χαλαρό ελληνικό ροκ και τραγούδια της παρέας .
Έτσι βλέποντας όλα αυτά αποφάσισα να τα συμπεριλάβω όλα στο έργο .
Όλα τα εικαστικά επεισόδια στο έργο είναι απλά και ευκρινείς . Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι τέσσερα , το λαχανί ,το καφέ σκούρο,το άσπρο και φυσικά αυτό που έλειπε από το μαγαζί, το μπλέ !
Το έργο περιγράφει έναν αυτοσχεδιασμό , στην μουσική θα το έλεγες ταξίμι, από μια χαλαρή ελληνική ατμόσφαιρα σε ένα ήρεμο καφενείο/ταβέρνα . Τραπέζια , καρέκλες, γλάστρες, λουλούδια, ομπρέλες, θάλασσα ,ψάρια και μερικοί θάμνοι αποτυπώνονται με ευθύτητα,καθαρά χρώματα, αντιθέσεις χρωματικές και απόσταση του ενός αντικειμένου ή υποκειμένου από το άλλο εκμεταλλευόμενος το κενό και το υπόστρωμα του πλακόστρωτου ώστε οι όγκοι να αναπνέουν και να μην χρειάζεται να επεμβαίνω τονικά.
Σημαντικό συμπέρασμα ότι το κενό γεννάει μόνο του τόνο ! Αν θες βέβαια να δουλεύεις χρωματικά .
Αφού τελείωσα πέρναγα στο τέλος μια στρώση αστάρι νερού για προστασία από τα πατήματα και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, αν και δεν γίνεται να αποφύγεις της φθορά σε κάτι τέτοιο . Χρειάζεται ή πολύ επένδυση σε βερνίκια πέτρας ή επέμβαση στα πλακάκια πριν κάν ψηθούν .
το αστάρι είναι μια καλή φθηνή , όχι μακροχρόνια λύση. Τουλάχιστον έτσι μου δύνεται η δυνατότητα να επεμβαίνω και στο μέλλον στα εν-λόγο έργα .
Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω και την ομορφιά του να δουλεύεις έξω και να παρατηρείς ανθρώπους να σε παρατηρούν να τους παρατηρείς !
12/8/2014 Πτολεμαΐδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου