Πάνω-Κάτω

Ανδρεοσόπουλος Δ., κάρβουνο σε ριζόχαρτο, μικρών και απροσδιορίστων διαστάσεων, "εικαστικό έργο", 2016

Μέσω της επαναλαμβανόμενης τριβής επέρχεται ζωή. Μέσω της ζωής, βίος. Χαρακτηριστικό του βίου είναι η σύγκρουση μέσω αντιφάσεων. Η σύγκρουση παράγει διάφορες ποιότητες βίας. Η βία είναι χαρακτηριστικό του Ερωτισμού, υπό ποικίλα και ιδιαίτερα φάσματα.

Ο ερωτισμός είναι η αυθόρμητη ροπή προς τη ζωή μα και το μόνο ελιξίριο έναντι στο θάνατο. Μέσω λοιπόν μιας πηγαίας -σχεδόν τυχαίας- τάσης, μιας συνειδησιακά αντιφατικής ανάγκης, θεωρούμε το Είναι και την πιθανή εκδοχή του μη-Είναι. Μέσα στα σπόρια που η ύλη και οι αισθήσεις σπέρνουν αέναα, μοιάζοντας με ένα πείραγμα εις βάρος της συνείδησης του Ανθρώπου, ελοχεύει κάθε λογής Άβυσσος. Κάθε Εγώ και Άβυσσος... αυτού του κόσμου. Οι φοβερές αυθόρμητες ανθρώπινες τάσεις σε κάθε διάσταση, η αυτό-αναφορικότητα, η ναρκισσιστική γοητεία του είδους μας, το βραχυπρόθεσμο δράμα μας, όλα αυτά προτείνονται με κάθε τρόπο, σε κάθε επίπεδο που μπορούμε να συλλάβουμε, συνεχώς. Σε μια τέτοιου είδους ροπή λοιπόν, ίσως βρίσκεται μια υπόσχεση και ένα κρυφό εγχείρημα που τείνει προς μια αντίθετη ροή. Για ένα πνεύμα και μια συνείδηση, το σώμα προτείνεται ως βάση, ο σκελετός ως στήριγμα της βάσης. Η ύλη κυριαρχεί υπηρετώντας το πνεύμα, και το πνεύμα παλεύει να υποτάξει την ύλη. Και αυτή είναι η καθημερινότητα της ιστορίας του Ανθρωπότεχνου όντως. Μέσω της επαναλαμβανόμενης τριβής επέρχεται ζωή...

Υ.Σ.

"Ανθρωπότεχνο Ον= η Τέχνη και ο Άνθρωπος σαν μια οντότητα,αδιαχώριστη και αυτό-αναφορική, δίχως τη δυνατότητα αναγνώρισης του ενός μέσω της απουσίας του άλλου"