Χαρά
Λύπη
η μνήμη και ψευδαίσθηση
Μα εσύ, ανώμαλα χρωματισμένο μου φρούτο
εσύ δεν εκπέμπεις πουθενά
Μα εσύ, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μου
εσύ ξεφτιλίζεις τη γραμμική του χρόνου
Όπως έξω σου
Όπως μέσα σου
Ψηλαφίζω τα άντερα της ζωής
Ξεπατικώνω τα σαρκώδη χείλη της
Υπογράφοντας με κάθε σταγόνα μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου