ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ
Τόσα άστρα και γώ να λιμοκτονώ
χρωματίζω πουλιά, χάρτινα πουλιά
και περιμένω να κελαηδήσουν,
και περιμένω να κελαηδήσουν…
γιατί χειμώνιασε
Τάσος Λειβαδίτης
συνοπτική ανάγνωση
Από τη μία, τα κοιτάς στον ουρανό με ανοιχτά τα φτερά και παρατηρείς το φτερούγισμά τους με τόσο ζήλο, με τόσο θαυμασμό. Αναζητάς την άγρια ελευθερία τους. Νιώθεις πως είναι ζώα που δε φυλακίζονται, δε δεσμεύονται, πως ζούνε με τους δικούς τους κανόνες. Έμαθαν να είναι περήφανα και ναξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους. Και εκεί που νιώθεις αγενής που προσπαθείς να τα φυλακίσεις σε ένα κομμάτι χαρτί, είναι σαν να κλέβεις λίγο από την ελευθερία τους όταν προσπαθείς να τα αποτυπώσεις με την ίδια ακριβώς υπόσταση τους, αφηρημένα, τυχαία, ευαίσθητα, αλλά και αγέρωχοι στιλβωμένοι μεσολαβητές του θεού. Και από την άλλη..πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι ότι όντως τους κυριεύει το αίσθημα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας όπως πιστεύουμε εμείς όταν τα κοιτάμε από χαμηλά;
Τα έργα τέχνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα προσωπικά βιώματα και σκέψεις του δημιουργού και λειτουργούν ως μοχλός προσωπικής αφήγησης εμπειριών και αναμνήσεων. Γι’ αυτό τον λόγο κυρίως και επειδή θεωρώ ότι η τέχνη οφείλει να είναι ανοιχτή προς οποιονδήποτε είναι έτοιμος να την εκλάβει, αλλά και επειδή δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τοποθετήσω τον θεατή σε ένα δικό μου πλαίσιο και να τον προϊδεάσω με την προσωπική μου άποψη, αποφάσισα να μην αναφερθώ στους προσωπικούς μου προβληματισμούς, αντ’ αυτού να αφήσω γνωστούς ποιητές να μιλήσουν για τα έργα μου συνοδεύοντας με ένα απόσπασμα από κάποιο ποίημά τους. Αφήνοντας έτσι τον ίδιο τον θεατή έρμαιο του δικού του συναισθήματος αλλά και ανάμνησης που ίσως ανακαλέσει συνδυάζοντας αποσπάσματα γνωστών ποιημάτων με τους πίνακες. Όπως προανέφερα, τα έργα τέχνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις προσωπικές εμπειρίες και βιώματα του δημιουργού και λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως μια προσωπική αφήγηση. Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να τοποθετήσω ηχογραφημένα ποιήματα γνωστών ποιητών μέσα στον χώρο όπου θα παίζουν σε τυχαία σειρά ανά διαστήματα και ο θεατής θα ακούει την ώρα που παρατηρεί τα έργα έτσι ώστε όλη αυτή η εμπειρική οπτικοακουστική πορεία θα τον βάλει σε ένα δικό του πλαίσιο σκέψεων. Τον καθοδηγώ μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο και ύστερα τον αφήνω ελεύθερο στα δικά του εμπειρικά βιώματα και σκέψεις για να αναπτύξει την δική του άποψη. Έπειτα οι πίνακες τοποθετήθηκαν ανάποδα στον χώρο λειτουργώντας καθαρά συμβολικά, όπως ακριβώς λειτουργεί και ο τίτλος της πτυχιακής εργασίας μου, θέτοντας στον θεατή ένα παραπάνω προβληματισμό σχετικά με το θέμα. Θέλοντας να προκαλέσω το ενδιαφέρον του και κατ επέκταση την δημιουργία των δικών του ερωτημάτων μπροστά στην όψη ενός «ανάποδα» κρεμασμένου πτηνού σε συνάρτηση με την κυριολεκτική ή την μεταφορική έννοια της ελεύθερης πτώσης. Οι απαντήσεις των ερωτημάτων σαφώς βρίσκονται εγκλωβισμένες τόσο στον συνδυασμό του τίτλου με των έργων όσο και στον ίδιο τον άνθρωπο αυτό καθ εαυτό, και ο κάθε θεατής παίρνει την ευθύνη της επιλογής της δικής του απόφασης και κατ επέκταση της απάντησης των ερωτημάτων αυτών. Η κύρια σκέψη σχετικά με αυτή την πειραματική- εμπειρική έκθεση ήταν ο ίδιος ο θεατής να γίνει κομμάτι αλλά και η συνέχεια αυτού του έργου. Ένα έργο τέχνης δεν έχει καμία απολύτως αξία αν δεν καταφέρει να δημιουργήσει καινούριες ιδέες, να προβληματίσει ή και να ταράξει τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου