Κοινωνία είναι λένε. Πρέπει να είναι! για να ζούμε στον πλανήτη, όλοι.
Κοινωνία έγινε το τσιγάρο, κοινωνία η βρισιά και η ασέβεια φυσική.
Κι είναι τρέλα η αγάπη, είναι το κλάμα ψέμα και η άμυνα αρρώστια.
Έγινε η ησυχία επίθεση, πονάνε τ’ αφτιά που δεν τα ενοχλείς, κουράζονται τα
χέρια που δε τους ζήτησες τίποτα.
Είναι πάθηση η σκέψη σου, σου το χτυπάνε οι υγιείς, που ήπιαν τον γλυκό τον
οίνο.
Οι καρέκλες γελάνε, γιατί είχε ο κοινωνικός ανάγκη να δείξει ότι τα
παπούτσια του είναι ωραία.
Κοινωνία είναι λένε. Πρέπει να είναι! για να ζούμε στον πλανήτη, μαζί.
Κάποιοι δε ζούνε- σε «θεία κοινωνία»- εξ αιτίας τους οι υπόλοιποι να μη χωράμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου