Μια συνομιλία με την Άννα και την Άννα - Άννα Βράτιτς, Άννα Καμπουρίδου

Άννα Βράτιτς, 2016, σκόνες παστέλ πλαστικό,26x35,4cm

Άννα Καμπουρίδου, 2017, 40Χ40

Α: Λοιπόν περίμενε..
Α: Είσαι αισιόδοξη;
Α: Live fast die young!
Α: Τελικά νομίζω είσαι πιο απαισιόδοξη από μένα.
Α: Έχουμε την αντικειμενικότητα και την υποκειμενικότητα.

Α: Υπάρχει αντικειμενικότητα; (ουσία)
Α: Όπως το μου αρέσει - δεν μου αρέσει.
Α: Έχουμε σίγουρα δύο πόλους.
Α: Η υποκειμενικότητα είναι μια διαίρεση της αντικειμενικότητας.
Α: Ο εγωισμός δεν θα σταματήσει ποτέ.
Α: Αν το εγώ μου δεν εμποδίζει το δικό σου εγώ τότε όλα καλά.
    Αυτά ξέρω αυτά θα σου πω, να σου δώσω μια ψεύτικη συμβουλή;
Α: Αυτή η φιλοσοφία δεν βγάζει πουθενά.

Η Άννα έχει δικαίωμα για κατούρημα.

Α: Για πολύ καιρό ζωγράφιζα  μια τσατσάρα.
    Θέλω να ταυτοποιώ το προφανές.
Α: Και αισθητικά αυτό πως λειτουργεί;
Α: Το αυτονόητο για μένα είναι σαν το 1+1=2. Αισθητική επίδειξη του αυτονόητου.
Α: Τα πάντα είναι Τέχνη εκτός από το αυτονόητο.
     Το αυτονόητο δεν είναι πάντα προφανές.
Α: Μου αρέσει η τέλεια διαίρεση. Να είναι καθαρός ο χώρος και το λευκό πρέπει
    να έχει δημιουργηθεί. Αισθητικά το έργο μου θέλω να είναι τέλειο για μένα.
    Το ελάχιστο με ικανοποιεί.
Α: Το απλό δεν είναι απλή υπόθεση.
Α: -ΑΝΝΑ+ΑΝΝΑ=0
Α: Έχει σημασία η διαδικασία για να φτάσεις στο 0.
Α: Δεν με ευχαριστεί το οτιδήποτε είναι κατανοητό.
    Το απλό και το κατανοητό έχουν διαφορά.
Α: Είμαστε μια Άννα και μια Άννα που κάνουν μια ΑΝΝΑ.
Α: Βασικά μια Άννννα και έχουμε μια Συναννόηση.
Α: Θεωρητική Άννα – Πρακτική Άννα.

Η άλλη Άννα έχει δικαίωμα για κατούρημα.

Α: Είναι σαν μια Επεξεργασία = Γέννηση-Ζωή-Θάνατος.
Α: Που βρίσκεται ο ‘Θεός’;
Α: Διακοπές νομίζω.
Α: Το γυμνό σώμα δεν είναι επίγειος έρωτας.
Α: Μπροστά στο ‘Θεό’ κάνεις κύκλους και αυτιστικές επαναλήψεις.
Α: Η γλώσσα είναι κάτι πλαστό.
Α: Για να συνεννοηθείς σε άλλη γλώσσα πρέπει να κατανοήσεις την ουσία του άλλου.
Α: Άρα τι γλώσσα μιλάμε;
Α: Μιλάμε τη γλώσσα ΤΖΙΜ και αυτή η γλώσσα φοράει ένα πουκάμισο κοντομάνικο,
     με φοίνικες ροζ και φλαμίνγκο ροζ με μακριούς κόκκινους λαιμούς.
Α: Εγώ πάντως πιστεύω ότι και στις δύο περιπτώσεις ‘γαβγίζουμε’.
Α:  Είδα ένα όνειρο τις προάλλες με μεγάλη στεναχώρια.
Α: Πιστεύουμε στα όνειρα;
Α: Μηνύματα από το υποσυνείδητο.
Α: Και τι σχέση έχει το όνειρο με τη γλώσσα;
Α: Την απόλυτη ματαιότητα.
Α: Πως ο άνθρωπος έχει υποβαθμίσει την καταγωγή του;!
Α: Είμαστε ασφαλείς στα κουτάκια που φτιάχνουμε.
Α: Όταν βάζεις ταμπέλα οριοθετείς περιοχές.
Α: Θέλω να έχω φτιάξει τη φωλιά μου για να είμαι ευτυχισμένη.
Α: Η Αθήνα είναι μια διακοπτική αδράνεια.
Α: Θέλω να πάρω το ποδήλατο και να κατέβω το βουνό.
A: Σαν το Λούνα Παρκ χωρίς ασφάλεια.

Α: Αν σου πω ότι το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η φυσική θα με πίστευες;
Α: Θες να βρεις ποιο ήταν το δικό μου αγαπημένο;
Α: …. Η Γεωμετρία;
Α: Ναι ρε φίλε!
Α: Το ροζ του ουρανού είναι τέλειο.
Α: Λες να είμαι απαισιόδοξη γιατί πιστεύω ότι τα χρώματα είναι ψεύτικα;
Α: Ναι, ίσως.
Α: Είναι μια γενετική ανωμαλία του ματιού να βλέπεις χρώματα.
Α: Η Άννα όταν είναι σκατά φοράει άσπρα και το αγαπημένο της χρώμα είναι το πορτοκαλί.
Α: Εκείνος ο πίνακας του Σερά στην εξοχή, τι αίσθηση σου βγάζει;
Α: Αίσθηση μυωπίας. Λες και ξέχασα να βάλω τα γυαλιά μου.

Α: Άρα η φιλοσοφία είναι έλλειψη ηρεμίας;
Α: Ναι ξεκάθαρα.
Α: Ο ομφάλιος λώρος κόπηκε, η ουσία έχει επικοινωνηθεί.
Α: Μετουσιώνομαι σε κάτι ουδέτερο.
Α: Ναι είμαι συναισθηματική και ναι είσαι συναισθηματική.
Α: Συζητάμε όλα τα ψυχολογικο-υπαρξιακο-φιλοσοφικο-υποκειμενικά μας και
    βοηθάμε η μια την άλλη.
Α: Χάος.
Α: Ούτε λέξεις ούτε ανταπόκριση.
Α.Α.: Η Άννα είναι το μεταίχμιο την αγαπώ! 

annakab@hotmail.com