Ο λογοτεχνικός χρόνος είναι ένα ανθρώπινο εφεύρημα που κυλάει εκτός των πλαισίων της αληθινής ζωής. Οι χρονοτόποι συχνά διατρέχουν τη λογοτεχνία και την πραγματικότητα διατρέχοντας δρόμους παράλληλους, δημιουργώτας συζεύξεις ταυτοχρονίας.
Χρόνοι και γεγονότα πάνε αντάμα ...τα γεγονότα είναι χρονικές συνυπάρξεις που αναδεικνύουν χρονικές και χωρικές συμπτώσεις. Κουβαλούν συχνά μαζί τους το παράδοξο και το ανερμήνευτο...Κάθε γεγονός είναι μια αφορμή διαλογικών σχέσεων με μια δεδομένη πλοκή. Διηγείται μια ιστορία, συγκροτεί μια εικόνα εκφράσεων, διαθέτει ένα fabula που μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλότροπα ανάλογα με την εποχή που λαμβάνει χώρα. Συχνά πίσω από αυτόν κρύβονται στερεότυπα και μυθικοί ήρωες που σε έναν άλλο χρονοτόπο μοιάζουν παράταιροι, χωρίς νόημα, χωρίς ρυθμό, χωρίς αλήθεια...όπως η Αλίκη που μεταμορφώνεται οβιδιακά και απρόσμενα, γίνεται μικρή ή μεγάλη, άνθρωπος ή παιχνίδι κι ακόμη φως, σκια, αλλά και μορφή και ιδέα. Οι περιπέτειές της δεν είναι παρά εναλλασόμενα επεισόδια που συνδέονται μεταξύ τους, είναι χρονικές ακολουθίες που κρύβουν μέσα τους την αλήθεια, μα και το ψέμμα την ίδια στιγμή...αλλιώς τι ταυτοχρονίες θα ήταν. Κομμάτια από ιστορίες που γινονται πράξη σε καθαρό ιστορικό χρόνο με τα κείμενα να λένε πάντα την αλήθεια που προβάλλει μέσα από τις επαναλαμβανόμενες αναγνώσεις σε διαφορετικούς χρόνους, σε διαφορετικές εποχές υφίστανται την αλλοίωση και την παραμόρφωση διεκδικώντας τη μέγιστη δυνατή αυτονομία που τους πρέπει για να ζήσουν τη δική τους μυστική ζωή στον χρονοτόπο που κάθε φορά σταθμεύουν κουβαλώντας μαζί τους την αμφιβολία για το κατά πόσο πέιθουν μέσα από την παραμορφωμένη αλήθεια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου