PROJECT: ''PUZZLE'' (ΣΜΥΡΝΗ)
(Το project βαίνει προς ολοκλήρωσή του.)
Οι αναμνήσεις μου για τη Σμύρνη προέρχονται από τις αφηγήσεις του πατέρα μου, που σε ηλικία εννέα ετών αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά του να την εγκαταλείψει, βιώνοντας έτσι την προσφυγιά με όσες συνέπειες αυτή είχε. Η καρδιά του πάντα χτυπούσε δυνατά όταν οι μνήμες της παιδικής του ζωής γίνονταν ελπίδα και όνειρο για επιστροφή στον τόπο, που γεννήθηκε. Κι ενώ έλεγε συχνά πως με την πρώτη ευκαιρία θα έκανε ένα ταξίδι στην πατρίδα του, ποτέ δεν το υλοποιούσε, γιατί πίστευε πως κάποτε θα γύρναγε οριστικά πίσω.
Εκεί όπου ο πατέρας μου- ως παιδάκι - τις νύχτες, ακουμπώντας απαλά τα πλήκτρα του πιάνου, έκανε επανάληψη του μαθήματος μουσικής, χωρίς να παράγεται ήχος, για να μην ξυπνήσει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Εκεί όπου ένας πίνακας σε φυσικό μέγεθος, γνωστού ζωγράφου, απεικόνιζε τον προπάππου μου Σάββα Κεσσίσογλους.
Εκεί όπουμια βαλίτσα πετάχτηκε βίαια στο πάτωμα μισοανοιγμένη και άδεια καθώς η απειλή της φωτιάς πλησίασε επικίνδυνα.
Εκεί όπου και το πιάνο, ο πίνακας και η ζωή χαθήκανε μέσα σε μαύρους καπνούς.
Στον πατέρα μου, στους προγόνους μου και σε όσους αναγκάστηκαν σε αυτήν την προσφυγή θέλησα να αποτίνω έναν φόρο τιμής και το εργαλείο, που διαθέτω για να το κάνω είναι αυτή η ταπεινή μου προσφορά μέσω της τέχνης.
Η επιθυμία εγκατάστασης μιας γλυπτικής κατασκευής στη Σμύρνη και μιας δεύτερης στην Χίο είναι ο δίαυλος επικοινωνίας σε μια αέναη συνομιλία μεταξύ δύο τόπων, στους οποίους έζησαν και ζουν οι Μικρασιάτες.
Ο τίτλος του project: ‘’PUZZLE’’ είναι τα κομμάτια που ενώνουν τις μνήμες, τα συναισθήματα, τη διαδρομή, την ιστορία, το μύθο, τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, τις ρίζες, τη σύνδεση του παρόντος και του μέλλοντος με το παρελθόν, την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση και αποδοχή αυτής της ανάγκης, όταν οι συνθήκες επιβάλλουν τη μετακίνηση. Η γη είναι μάνα τροφοδότης για όλα τα έμβια όντα χωρίς προκαταλήψεις, εμπάθειες, αλαζονία, χωρίς όρια. Η γη μοιράζει δεν μοιράζεται.
Όλοι είμαστε κομμάτια ενός μεγάλου παζλ. Κομμάτια που αιωρούνται διάσπαρτα στο σύμπαν και που περιμένουν να ενωθούν σε ένα αδιάσπαστο όλον. Η δύναμή μας είναι ΄΄εν τη ενώση’’ . Ας μην αφήνουμε τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας , την αδύναμη και φοβισμένη ύπαρξή μας να υπερισχύει του φωτεινού εαυτού μας. Και αυτό μας αφορά όλους : και όσους προσφεύγουν και όσους δημιουργούν αυτήν την ανάγκη. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι όταν επιτρέπουμε την αθλιότητα να γεύεται τη διχόνοια, σαν βαμπίρ που μας πίνει το αίμα.
Εκεί όπου ο πατέρας μου- ως παιδάκι - τις νύχτες, ακουμπώντας απαλά τα πλήκτρα του πιάνου, έκανε επανάληψη του μαθήματος μουσικής, χωρίς να παράγεται ήχος, για να μην ξυπνήσει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Εκεί όπου ένας πίνακας σε φυσικό μέγεθος, γνωστού ζωγράφου, απεικόνιζε τον προπάππου μου Σάββα Κεσσίσογλους.
Εκεί όπουμια βαλίτσα πετάχτηκε βίαια στο πάτωμα μισοανοιγμένη και άδεια καθώς η απειλή της φωτιάς πλησίασε επικίνδυνα.
Εκεί όπου και το πιάνο, ο πίνακας και η ζωή χαθήκανε μέσα σε μαύρους καπνούς.
Στον πατέρα μου, στους προγόνους μου και σε όσους αναγκάστηκαν σε αυτήν την προσφυγή θέλησα να αποτίνω έναν φόρο τιμής και το εργαλείο, που διαθέτω για να το κάνω είναι αυτή η ταπεινή μου προσφορά μέσω της τέχνης.
Η επιθυμία εγκατάστασης μιας γλυπτικής κατασκευής στη Σμύρνη και μιας δεύτερης στην Χίο είναι ο δίαυλος επικοινωνίας σε μια αέναη συνομιλία μεταξύ δύο τόπων, στους οποίους έζησαν και ζουν οι Μικρασιάτες.
Ο τίτλος του project: ‘’PUZZLE’’ είναι τα κομμάτια που ενώνουν τις μνήμες, τα συναισθήματα, τη διαδρομή, την ιστορία, το μύθο, τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, τις ρίζες, τη σύνδεση του παρόντος και του μέλλοντος με το παρελθόν, την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση και αποδοχή αυτής της ανάγκης, όταν οι συνθήκες επιβάλλουν τη μετακίνηση. Η γη είναι μάνα τροφοδότης για όλα τα έμβια όντα χωρίς προκαταλήψεις, εμπάθειες, αλαζονία, χωρίς όρια. Η γη μοιράζει δεν μοιράζεται.
Όλοι είμαστε κομμάτια ενός μεγάλου παζλ. Κομμάτια που αιωρούνται διάσπαρτα στο σύμπαν και που περιμένουν να ενωθούν σε ένα αδιάσπαστο όλον. Η δύναμή μας είναι ΄΄εν τη ενώση’’ . Ας μην αφήνουμε τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας , την αδύναμη και φοβισμένη ύπαρξή μας να υπερισχύει του φωτεινού εαυτού μας. Και αυτό μας αφορά όλους : και όσους προσφεύγουν και όσους δημιουργούν αυτήν την ανάγκη. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι όταν επιτρέπουμε την αθλιότητα να γεύεται τη διχόνοια, σαν βαμπίρ που μας πίνει το αίμα.
''Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΕΡΜΑΙΟΥ ΚΟΛΠΟΥ'' (Τμήμα του project)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου