Γιατί να Σκοτώσει κανείς

 

Ανδρεοσόπουλος Δημήτρης, μολύβι σε ριζόχαρτο Α4, "η αυτοκτονία", 2016

Από την αυτόματη και αυθόρμητη γέννηση της Τέχνης - η οποία πιστεύω πως συνέβη τη στιγμή που το ανθρώπινο Ον συνειδητοποίησε πως είναι ικανό να πεθάνει-
 έχει κάνει ένα αξιοπερίεργο και αξιοσημείωτο ταξίδι στις χιλιετίες. Το οποίο όμως, ενώ συνεχίζεται άλλο τόσο κατά την ταπεινή και τολμηρή άποψη μου, εκφυλίζεται. Προς χάρην της Λύτρωσης-Απελευθέρωσης της Τέχνης λοιπόν, προτείνω την θανάτωση της. Νοιώθω υποχρέωση απέναντι στον παγκόσμιο Εαυτό, να βρω τον τρόπο να την λυτρώσω, έστω και αποτυγχάνοντας σε αυτό μου το εγχείρημα. Όταν η Τέχνη στα εσωτερικά μου μάτια, είναι ανώτερη κάθε φιλοσοφίας και θρησκείας, είναι αδύνατον  να την εγκλωβίζουμε με τόση περιττή ύλη. Όχι απλά δεν έχει ανάγκη από τόση υλικότητα, μα εξαιτίας της καταλήγει νωθή και πιο βρωμερή και από τσόντα  μηρυκαστικής πεολειχίας.  Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η γαλούχηση των κοινωνιών ως τέτοιων οδήγησαν μέσω κυρίως του καπιταλισμού, τους τρόπους έκφρασης ψηγμάτων της Τέχνης σε τόσο έντονη υλική εξάρτηση. Βλέποντας τα πρώτα της δείγματα στις σπηλιές που ζούσαν οι πρώτοι από εμάς, ή μελετώντας έστω και λίγο το τρόπο που πολλοί ασιατικοί λαοί δημιούργησαν -όντας πιο στενά συνδεδεμένοι με τη πνευματικότητα και χτίζοντας κοινωνίες με αρκετά διαφορετικό προσανατολισμό σε σχέση με την Δύση, δίνοντας βαρύτητα στην ελαφρύτητα και την αιθεριότητα της ύπαρξης- ίσως οδηγηθούμε σε παρόμοιες παρατηρήσεις. Είτε αυτές οι υποθέσεις ωστόσο έχουν μικρή ή μεγάλη βαρύτητα, είναι αδιάφορο, εφόσον στις μέρες μας, οι παραπάνω θέση έχει σίγουρα οντότητα-  οποιοσδήποτε έχει την θέληση να αφουγκραστεί, θα το διαπιστώσει. Ακόμα και τα ερεθίσματα ή αίτια δημιουργίας της Τέχνης, δεν προέρχονται από κάποια υλική συνθήκη. Τα σώματα ήδη μας περιορίζουν σε πολλά επίπεδα, ας μην επιτρέψουμε να μας στερήσουν και το δρόμο προς την Αυτοπραγμάτωση μας, την Τέχνη. Ίσως κάποιοι θεωρούν την μουσική ως ανώτατη τέχνη λόγω της σχεδόν απούσας υλικότητας της. Ας αγωνιστούμε όμως, για να Δούμε την μια και μοναδική Οδό προς την Αυτοπραγμάτωση. Την μοναδική Πηγή κάθε μορφής έκφρασης. Τόσα έχουμε κάνει, γλυπτά, ζωγραφιές, φωτογραφίες, βίντεο, σχέδια, κτήρια, τόσα τραγουδήσαμε και τόσα έπη γράψαμε, αφηγηθήκαμε και υποδηθήκαμε ιστορίες και μύθους, μα ακόμα να μάθουμε; Ακόμα δεν μπορούμε να Δούμε; Ας ακολουθήσουμε την ατόφια Οδό, που με λογική δεν προσεγγίζεται, όσο και αν μας αγχώνει ή τρομάζει. Ας πάψουμε να συμβιβαζόμαστε μέσα στη βολή μας. Ας θανατώσουμε την Τέχνη για να λυτρωθούμε μαζί της.

Προτιμώ να αφουγκράζομαι την ύπαρξη, παρά να την σκέφτομαι. Οφείλω να βουτήξω στο κενό, και ο,τι βρω, και ο,τι με βρει.