Έτσι, για σπάσιμο.
Δεν στενοχωριέμαι που ανοίγουν τα σχολεία, χαίρομαι.
Διάλεξα να ξαναμπαίνω σ αυτά κάθε μέρα άλλωστε.
Όχι δεν αναπολώ τη σχολική ζωή, μπλιαχ. Πιστεύω σ' ένα διαφορετικό σχολείο.
Μ' αρέσει το μάθημά μου όμως, είναι διαφορετικό.
Μ' αρέσει να δουλεύω μουτζουρώνομαι παίζω συζητώ δημιουργώ διαφωνώ αγαπιέμαι αγριεύω ηρεμώ με τα παιδιά.
Μ' αρέσει που βλέπω πράγματα που δεν βλέπουν άλλοι.
Μ' αρέσει που κάθε παιδί φτιάχνει κάτι διαφορετικό.
Μ' αρέσει που κάθε μέρα και ώρα είναι κάτι αναπάντεχο και νέο.
Μ' αρέσει που περνάω χρόνο με εφήβους με λαμπερά μάτια και ξυπνάω απο την ...λύσσα τους.
Μ' αρέσει που πολλά που λέμε και κάνουμε στην τάξη δεν ταιριάζουν καθόοολου μ αυτά που τους έχουν μάθει, ούτε πίστευαν ότι τα μπορούν.
Μ' αρέσει το μαύρο φρικιαστικό σχέδιο της απουσιολόγου και τα λουλούδια που μου ζωγράφισε για δώρο ο μαθητής που σχεδίαζε ενα χρόνο μόνο όπλα.
Μ' αρέσει που ζορίζονται με τη μισή γλώσσα έξω απ' το σφιγμένο στόμα και πιέζουν το μολύβι σα να βγαίνει όλη τους η ύπαρξη απ' αυτή τη μύτη.
Μ' αρέσει που με κοιτάνε με ανοιχτό το στόμα οταν λέμε για τα χρώματα, τον εγκέφαλο, τις συχνότητες και το φως, την αφαίρεση, το μετείκασμα, τα παράξενα της φύσης και της δημιουργικότητας.
Μ' αρέσει η τρελλή σχεδόν υστερική χαρά τους όταν το πρώτο κινούμενο σχέδιό τους με δύο χαρτάκια παίρνει ζωή.
Μ' αρέσει η ντροπή τους όταν ξαπλώνουν πάνω στο σχέδιο να μη το δω και λένε μηηκυριιιαμηηηη.
Μ' αρέσει που θαυμάζουν τους τοίχους που ζωγράφισαν τα ίδια.
Μ' αρέσει που σοκάρονται όταν νομίζουν οτι έκαναν "λάθος" και τους δείχνω τι υπέροχο βλέπω σ' αυτό.
Μ' αρέσει (θα συνέχιζα για μήνες, σταματώ) που είναι ολα μαζί, απ όπου κι όπως έρχονται και προσπαθούμε να μαθαίνουν να αποδέχονται και να αγαπούν το ένα τ' άλλο.
Καλή χρονιά ρε!
πηγή:https://www.facebook.com/samiamidi.spectrum?hc_ref=NEWSFEED&fref=nf
Δεν στενοχωριέμαι που ανοίγουν τα σχολεία, χαίρομαι.
Διάλεξα να ξαναμπαίνω σ αυτά κάθε μέρα άλλωστε.
Όχι δεν αναπολώ τη σχολική ζωή, μπλιαχ. Πιστεύω σ' ένα διαφορετικό σχολείο.
Μ' αρέσει το μάθημά μου όμως, είναι διαφορετικό.
Μ' αρέσει να δουλεύω μουτζουρώνομαι παίζω συζητώ δημιουργώ διαφωνώ αγαπιέμαι αγριεύω ηρεμώ με τα παιδιά.
Μ' αρέσει που βλέπω πράγματα που δεν βλέπουν άλλοι.
Μ' αρέσει που κάθε παιδί φτιάχνει κάτι διαφορετικό.
Μ' αρέσει που κάθε μέρα και ώρα είναι κάτι αναπάντεχο και νέο.
Μ' αρέσει που περνάω χρόνο με εφήβους με λαμπερά μάτια και ξυπνάω απο την ...λύσσα τους.
Μ' αρέσει που πολλά που λέμε και κάνουμε στην τάξη δεν ταιριάζουν καθόοολου μ αυτά που τους έχουν μάθει, ούτε πίστευαν ότι τα μπορούν.
Μ' αρέσει το μαύρο φρικιαστικό σχέδιο της απουσιολόγου και τα λουλούδια που μου ζωγράφισε για δώρο ο μαθητής που σχεδίαζε ενα χρόνο μόνο όπλα.
Μ' αρέσει που ζορίζονται με τη μισή γλώσσα έξω απ' το σφιγμένο στόμα και πιέζουν το μολύβι σα να βγαίνει όλη τους η ύπαρξη απ' αυτή τη μύτη.
Μ' αρέσει που με κοιτάνε με ανοιχτό το στόμα οταν λέμε για τα χρώματα, τον εγκέφαλο, τις συχνότητες και το φως, την αφαίρεση, το μετείκασμα, τα παράξενα της φύσης και της δημιουργικότητας.
Μ' αρέσει η τρελλή σχεδόν υστερική χαρά τους όταν το πρώτο κινούμενο σχέδιό τους με δύο χαρτάκια παίρνει ζωή.
Μ' αρέσει η ντροπή τους όταν ξαπλώνουν πάνω στο σχέδιο να μη το δω και λένε μηηκυριιιαμηηηη.
Μ' αρέσει που θαυμάζουν τους τοίχους που ζωγράφισαν τα ίδια.
Μ' αρέσει που σοκάρονται όταν νομίζουν οτι έκαναν "λάθος" και τους δείχνω τι υπέροχο βλέπω σ' αυτό.
Μ' αρέσει (θα συνέχιζα για μήνες, σταματώ) που είναι ολα μαζί, απ όπου κι όπως έρχονται και προσπαθούμε να μαθαίνουν να αποδέχονται και να αγαπούν το ένα τ' άλλο.
Καλή χρονιά ρε!
πηγή:https://www.facebook.com/samiamidi.spectrum?hc_ref=NEWSFEED&fref=nf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου