⠂ Χρώματα - 4ο Μέρος ⠂
Καλημέρα/σπέρα σας
Ύστερα από την εξεταστική του Ιουνίου, διάφορους πειραματισμούς σε βίντεο και αρκετά ταξίδια, κάθομαι επιτέλους με ηρεμία και χαλάρωση να γράψω το 4ο μέρος των Χρωμάτων, έχοντας πάρα πολλά διάσπαρτα πράγματα για το μπλε στο μυαλό μου, τα οποία περιεργαζόμουν στο λεωφορείο καθώς γύριζα από ταξίδι, “διακοπές” ουσιαστικά.
Έτσι σε αυτό το σημείο θα μιλήσουμε για το μπλε. Επίσης να πω πως δεν πρέπει να περιμένετε να ισχύουν πάντα οι παλιοί παραδοσιακοί κανόνες και αντιλήψεις για τα χρώματα τις οποίες ξέρουμε από μωρά παιδιά. Η προσπάθεια μου εδώ είναι η δημιουργία μιας καινούριας αντίληψης και τρόπου οπτικής των πραγμάτων. Και τα λέω αυτά ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις
Συνεχίζουμε...
ΜΠΛΕ : Τι να πρωτοπείς για το μπλε; Χρώμα τεράστιο και μεγαλειώδες. Απέραντο στην φύση, όλα τα αγκαλιάζει και τα συμφιλιώνει. Κανέναν δεν αφήνει έξω από τη θαλπωρή και την ηρεμία που εκπέμπει. Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι χανόμαστε στις σκέψεις του μυαλού μας κοιτάζοντας την θάλασσα και τον ουρανό. Μας γαληνεύει η θέα τους αλλά και ο ήχος τους, γιατί χρώμα και ήχος πάντα συνδέονται. Καμία σχέση δεν είναι τυχαία, όλα συνδιάζονται έτσι, που αν ερμηνευθούν με κάμποση δόση τρέλας γεννάνε καινούργιους δρόμους, νέα περάσματα, νέες προοπτικές και χαρούμενες γελαστές πραγματικότητες .
Γι' αυτό, το μπλε στην απλή και όμορφη κοινωνία των χρωμάτων είναι το άτομο και το παιδί που συμφιλιώνει και αγκαλιάζει τα άλλα χρώματα με το ήρεμο, χαρούμενο και παιχνιδιάρικο πάντα ύφος του. Είναι το χρώμα που πάντα φέρνει κοντά το κόκκινο και το πράσινο, όπως είπαμε και στο 3ο μέρος. Να θυμάστε πως όταν μιλάω για το μπλε ή για κάποιο άλλο χρώμα, εννοώ πάντα και όλα τα γκρίζα του (τα οποία παράγονται από την ένωση τους με το άσπρο, το μαύρο ή το γκρι), π.χ το γαλάζιο για μένα είναι το γκρίζο του μπλε. Αλλά αφού έχουμε μιλήσει για τους χώρους γιατί να τα ονομάζουμε γκρίζα; Θαρρώ πως ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε λίγο την ονομασία “γκρίζα” ή “γκρίζο” και να θεσπίσουμε έναν νέο όρο γύρω από αυτήν την κατηγορία . Θα σας το εξηγήσω απλά.
Ο εικαστικός για να φτιάξει γαλάζιο ανακατεύει και ενώνει άσπρο και μπλε. Το μπλε είναι χρώμα, το άσπρο είναι χώρος. Άρα το γαλάζιο είναι ένας “εν δυνάμει χώρος”, διότι είναι και χρώμα και χώρος μαζί. Έτσι τα γκρίζα χρώματα είναι και χώροι και χρώματα, εν συντομία “εν δυνάμει χώροι”. Αυτή η καινούρια κατηγορία μας ανατρέπει λίγο αυτά που έχουμε πει ως τώρα, γιατί και το ροζ είναι ένας “εν δυνάμει χώρος”, αλλά δεν μας χαλάει και πολύ γιατί είναι και χρώμα εκτός από χώρος. Γι' αυτό δεν μας πειράζει που ανήκει σε μια κοινωνική χρωματική ομάδα.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι “εν δυνάμει χώροι” είναι υβρίδια και κύριος σκοπός τους είναι να φέρνουν ισορροπία όταν τίθενται ανάμεσα από το χρώμα το οποίο παράγονται, αλλά και από τον χώρο. Αυτό γεννάει καινούρια χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει να αναλυθούν και να ερμηνευθούν. Σε άλλο άρθρο όμως, γιατί ξεφύγαμε λίγο...
Με αυτήν την μικρή επεξήγηση και ανακάλυψη των “εν δυνάμει χώρων” μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος, διότι είναι και χώρος, αλλά και χρώμα !!!
Μας γαληνεύει το χρώμα και μας καταπίνει ο χώρος.
Η οικογενειακή κατάσταση του μπλε
Όταν μιλάμε για την οικογενειακή κατάσταση του μπλε εννοούμε πάντα την σχέση του ανάμεσα στο κίτρινο και το πράσινο. Θέλω να φανταστείτε το μπλε και το κίτρινο ως ένα αντρόγυνο που παντρεύτηκε για διάφορα συμφέροντα των οικογενειών τους. Πάντα μαλώνουν και βρίσκονται συνέχεια στα μαχαίρια. Είναι δηλαδή μια δυναμική χρωματική αντίθεση. Το χρώμα τώρα που τους ενώνει και τους κρατάει σε ισορροπία είναι το παιδί τους, το πράσινο. Δυναμικές χρωματικές αντιθέσεις είναι και το κόκκινο-κίτρινο, το κόκκινο-πράσινο, το ανοιχτό πράσινο με το μπλε και ούτω καθεξής. Γι' αυτό και τα παιδιά σε μικρή ηλικία συνηθίζουν να φοράνε ρούχα με αντιθέσεις, διότι αντικατοπτρίζει την δυναμική και ενεργειακή φύση του χαρακτήρα τους. Συνέχεια παίζουν, τρέχουν, τσιρίζουν και γελάνε με ξεγνοιασιά και δυναμική. Αυτό οφείλεται και το βλέπουμε στην αντίθεση. Δεν ενδιαφέρει ένα μικρό παιδάκι να υπάρχει ισορροπία και ηρεμία όπως εμάς τους θεωρητικά μεγάλους. Γι' αυτό και όλα τα παιδικά ρούχα είναι γεμάτα από χρωματικές αντιθέσεις, ώστε να ελκύουν τον δυναμισμό των παιδιών. Έτσι μετά ο άνθρωπος όταν μεγαλώνει ντύνεται ποιο ήρεμα, κοιτάει τι “ταιριάζει” και τι τον ικανοποιεί οπτικά με κύριο αθέμιτο γνώμονα την χρωματική ισορροπία. Έτσι καταλήγουμε στο ότι όταν υπάρχει μόνο το κίτρινο και το μπλε σε έναν χώρο, αυτό που θα τους δώσει ισορροπία είναι το πράσινο .
Επιπλέον, ότι είπαμε στο προηγούμενο άρθρο για την σχέση κίτρινου και κόκκινου ισχύουν. Μπορούμε να πούμε δηλαδή πως το κόκκινο είναι ένας κρυφός εραστής του κίτρινου γι' αυτό και είναι διακριτικό στις κινήσεις του, για να μην το καταλάβει το μπλε.
Αυτά λοιπόν για το μπλε και για τα κοινωνικά αντίκτυπά του που προέκυψαν. Ελπίζω να μην σας κούρασα με τα πολλά λόγια.
Ως το επόμενο άρθρο ..... Τα λέμε !!!
Γιώργος Πανταζής
φοιτητής 4ου εξαμήνου ΤΕΕΤ
Πτολεμαΐδα 7-6-2013
e-mail : pandazisgeorge0@gmail.com
για ερωτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου