Ένα ζωγραφικό
έργο, ένα σύμπαν σημείων φυγής, όπως αναφέρει η Προσευχή του ποιητή Γιώργου Δελιόπουλου. Γερασμένες μορφές σε
επαλληλίες, οι διαφορετικοί μας εαυτοί, γίνονται σύμβολα μιας ζωής που πέρασε,
αλλά μας ακολουθεί. Είναι οι σκέψεις και οι δαίμονες του παρελθόντος που ο
καθένας κουβαλά μέσα του και προσεύχεται να συμφιλιωθεί.
προσευχή
Πάτερ ημών
με γκρέμισες κάτω
βρίσκω στη γλώσσα μου μόνο συντρίμμια
δος ημίν σήμερον
ό,τι μπορώ να χαρώ στο τυφλό μου δωμάτιο
δος ημίν σήμερον
λίγο ψωμί παραπάνω κι ένα σημείο φυγής
σκέπασε γύρω τους τοίχους με σύμβολα
μήπως κοιτώντας τρομάζω λιγότερο
άφες ημίν αμαρτίες που σάπισαν
ρύσαι ημάς από σκέψεις που κάρφωσες
κι έγιναν δαίμονες.
Πάτερ ημών
γέρασα δίπλα σου κι έμεινα βρέφος
τώρα προσεύχομαι μόνο: ελθέτω η έξοδος
τώρα ζητώ: γενηθήτω το θέλημά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου