Δούρειος Ιππος. Το Πεδίο δράσεις Κόδρα κλείδωσε την συμμετοχή της πρότασης του Τεετ Φλώρινας

Οι Καντίνες του βιοπολιτικού πλήθους ονομάστηκαν ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ.Οι συμμετέχοντες πρέπει να επισπεύσουν τις προτάσεις τους. Τα κείμενα που ακολουθούν είναι αυτά της παρουσίασης της ιδέας στον κατάλογο της Μπιενάλε.

Action field kodra’s stalking horses

Οι ποιητές: Παναγιώτης Αρβανίτης, Λένα Καλλέργη, Ναταλία Κατσού, Ανέστης Μελιδώνης, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Μάγδα Χριστοπούλου.

Οι εικαστικοί: Νικόλας Αντωνίου, Λεωνίδας Γκέλος, Αχιλλέας Ζάζος, Χρήστος Ιωαννίδης, Γιώργος Κορπάκης, Πένυ Κορρέ, Ηλέκτρα Μάιπα, Θωμάς Μακινατζής, Πετρούλα Ντάλλα, Μαρία Παπαλεξίου, Νίκος Πασαλιμανιώτης, Κική Στούμπου, Γεσθημανή Χατζή.

project: « Action field kodra’s stalking horses», 2011

Το Πεδίο Δράσης Κόδρα 2011, η εικαστική έκθεση σύγχρονης τέχνης την οποία διοργανώνει ο Δήμος Καλαμαριάς αποτελεί έναν από τους παλαιότερους και σημαντικότερους μη μουσειακούς θεσμούς σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, με την υποστήριξη της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και συμμετέχει στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου με το project «Action field kodra’s stalking horses».

Για να ανταποκριθεί στις συνθήκες και τις ανάγκες μιας ταραγμένης εποχής, η τέχνη οφείλει πλέον να επανακτήσει το ρόλο της ως μηχανισμός κοινωνικής συνοχής και ως φορέας ιδεολογικής και πολιτικής καινοτομίας. Φέτος αποπειράται ένα διπλό άνοιγμα: της σύγχρονης τέχνης στο δημόσιο χώρο, και του Δήμου Καλαμαριάς στο Δήμο Θεσσαλονίκης.

Μέσα στο πλαίσιο του διπλού αυτού ανοίγματος με το project «Action field kodra’s stalking horses», ολοκληρώνει αυτή την απόπειρα διείσδυσης στον αστικό ιστό της πόλης. Χρησιμοποιώντας υπονομευτικά τις καντίνες, συνθέτει εικόνες που προσπαθούν με μια αφήγηση, μια ιστορία, έναν μύθο, να ενεργοποιήσουν, ένα σχόλιο σχετικά με την θέα του κόσμου και του εαυτού μας, την αυτοδιάθεση ενάντια στον εγκλωβισμό, τον αποκλεισμό, τη μετοχή στα κοινά εισφέροντας προεκτάσεις σκέψης. Εικόνες που προσπαθούν να διατυπώσουν με βιωματικό τρόπο μία ερμηνευτική έτσι όπως αποκαλύπτεται μέσα στην αλληλουχία τους, με μια φιλοσοφία ποιητική που ίσως επιφέρει συνειδητοποιήσεις αυτοσυνειδησίας ώστε να μπορούμε να συναρθρώσουμε την αντίσταση απέναντι σε μια αγοραία απορρύθμιση, αναμορφώνοντας και διεκδικώντας διαρκώς τα μέσα, για να επανερμηνεύουμε εμπράκτως και να συμβάλλουμε στη συνδιαμορφώση ενός κόσμου στον οποίο μετέχουμε και κατοικούμε.

Οι γνώριμες για την λειτουργία τους καντίνες, αποκτούν και δημιουργούν μία νοητή σημειολογική διαδρομή στον άξονα της παραλίας της Θεσσαλονίκης ως τοπόσημα πρόχειρης εστίασης μέσα στο δημόσιο χώρο και την οργανωμένη ζωή της πόλης, λειτουργώντας ταυτόχρονα και ως τοπόσημα στιγμών του καθημερινού αστικού χρόνου. Συνθέτουν με μια ρυθμολογία εικαστικές διεκδικήσεις του αστικού τοπίου, με πρωταγωνιστές εικαστικούς καλλιτέχνες, μουσικούς, ποιητές και τους θεατές-θαμόνες που οικειοποιούνται την πρόσοψη και τα παρασκήνια του αθέατου και αβίωτου δημόσιου χώρου της Θεσσαλονίκης, εμπλεκόμενοι ανυποψίαστοι ή υποψιασμένοι στη πρόζα του κόσμου…

the co-curators of Action Field Kodra 2011

Maria Kenanidou, Dimitris Michalaros, Theofilos Trampoulis

Σε συνεργασία με: Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας (ΤΕΕΤ) (Department of Visual and Applied Art)– Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (University of Western Macedonia).

Στο πλαίσιο της διερεύνησης του θέματος +ταγμα (δισυπόστατη έννοια +, ταγμα, εκλαμβάνοντας το πρόσημο [+] ως μια θετική έννοια και το [τάγμα] με την όποια αρνητική ιστορική του έννοια), έχει αρχίσει η δημιουργία ενός αποθετηρίου (http://floroieikastikoi.blogspot.com, http://www.harriskondosphyris.com) για τη στοιχειοθέτηση μιας πρότασης εικαστικής ανάπτυξης σε ακροβολισμένες θέσεις γύρω από «την πλατεία».

Δύο έκδοχα έχουν επίσης ήδη προκύψει:

α) Μ-οχλός (η έννοια του πλήθους, ρευστοποίηση της ταυτότητας)

β) Στην πλατεία ζω (η έννοια του πλατειάζω, του αναμασήματος της πολιτικής σκέψης, οι εγγαστρίμυθες φωνές της πολιτικής διαίσθησης, η αφαίρεση του πράττειν, ο καταμερισμός και η προτίμηση εργασίας).

Έναν τέτοιο φαντασιακό τόπο «πλατείασης» αποτελούν οι καντίνες: Μικρές παραγωγικές μονάδες τροφής που παρασιτούν στις παρυφές της οργανωμένης ζωής στην πόλη και οι οποίες ταυτόχρονα λειτουργούν και ως τοπόσημα αυτών των στιγμών. Διασκορπισμένες, μπορούν να λειτουργούν ως δούρειοι ίπποι σχεδόν σε όλα τα γεγονότα πλήθους (καλοκαίρι 2011), ως μια αυθόρμητη παράλληλη δραστηριότητα που διεισδύει εκεχειριακά στα διάκενενός δημόσιου χώρου.

Στις πρώτες παρεμβάσεις στις «καντίνες του βιοπολιτικού πλήθους» που θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη, οι συμμετέχοντες, εικαστικοί και ποιητές, θα εξαντλήσουν τις ικανότητές τους προς τον μετασχηματισμό, καταργώντας την αθωότητα της καντίνας (+τροφή). Έτσι, το τοπίο των καντινών θα παρουσιαστεί ως μια σκηνή με όρους παραδοξότητας του φαντασιακού.

Χάρης Κοντοσφύρης