' incubation ή εκκολαψη '
Η ιδέα είναι μια γλυπτική εγκατάσταση με έντονο ιεροτελεστικό χαρακτήρα , ένας
βωμός για την δοξασία του ανώτερου εξαγνισμένου εαυτού .
Η εκκόλαψη (incubation) του ανώτερου εαυτού μέσα από το τραύμα , η εξερεύνηση
της νέας κατάστασης του σώματος , με έντονες επιρροές από την ελληνική μυθολογία
και τον συμβολισμό ή ακόμα και την θεωρεία του μυστικισμού αποτελούν το θέμα
της πτυχιακής.
Η προσπάθεια αποδόμησης του σωματικού και ψυχολογικού
τραύματος με έφερε στην διαδρομή αναζήτησης της πνευματικής κάθαρσης και της
προσέγγισης του ανώτερου εαυτού. Στην πρακτική μου έχω επιλέξει να ενσαρκώσω
το αρχέτυπο της Ιέρειας, ένα αρχέτυπο που ενώ κυριαρχούσε στον αρχαίο κόσμο,
πλέον έχει εξοστρακιστεί λόγο της πατριαρχικής φύσης της σύγχρονης κοινωνίας του
δυτικού κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο η ιερότητα ,η συναισθηματική αντίληψη και η
έμφυτη σύνδεση με το θείο που κατέχουν οι θηλυκότητες, έχουν αποσιωπηθεί . Η
βιολογική φύση της θηλυκότητας, που είναι σε πλήρη εναρμόνιση με το περιβάλλον,
έχει θεωρηθεί ανίερη και ακάθαρτη. Επιλέγοντας λοιπόν να επαναφέρω αυτό το
αρχέτυπο στον σύγχρονο κόσμο, χρίζοντας τον εαυτό μου ως ιέρεια μιας αδογματικής
θρησκείας που αναζητά την αλήθεια και την ισορροπία με γνώμονα τη φύση,
απαντάω και εναντιώνομαι σε αυτό που έχει προσπαθήσει να καλύψει η πατριαρχία
δηλαδή την δύναμη και την ιερότητα της θηλυκότητας.
Με γνώμονα τον αριθμό τρία (3 ) που σε πολλές διαφορετικές θρησκείες αποτελεί και
φέρει ιερότητα και συμβολισμό , δημιουργώ τρία γλυπτά, μέσα από τα οποία επιθυμώ
να υλοποιήσω εκφράσεις του εαυτού μου καθώς και τραυματικών και
μετατραυματικών σχηματισμών και συναισθημάτων.
Προσπαθώ να ερευνήσω την σύνδεση μεταξύ μιας άυλης ιδέας ή ενός
συναισθήματος, με κάτι πυκνό όπως είναι η ύλη . Εξερευνώ και προσπαθώ να
ανακαλύψω το όριο μεταξύ του απτού και του ιδεατού κόσμου.
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική, η ύλη δεν είναι παρά συγκεντρωμένη και
συμπυκνωμένη ενέργεια. Η θεωρία μου είναι ότι τα συναισθήματα συμπιέζουν και
κατευθύνουν ενέργεια και την κάνουν να υλοποιηθεί μεταμορφώνοντάς τα σε ύλη.
Μια σκέψη μπορεί να παγιδευτεί σε σωματίδια και να δημιουργήσει ένα καθαρό απτό
σχήμα. Ένα αντικείμενο. μπορεί να είναι ένα συναίσθημα αλλά και ένα συναίσθημα
μπορεί να γίνει αντικείμενο.
Το πρώτο γλυπτό , είναι το σπαθί , δημιούργησα το σπαθί για να υλοποιήσω την
επιθετικότητα μου , να την απομακρύνω από το σώμα μου και την αιχμαλοτησω σε
ένα αντικείμενο. Αντιλαμβάνομαι επίσης το σπαθί σαν φαλλικό σύμβολο όποτε
αποτελεί και μια αναφορά στον επαναπροσδιορισμό φύλου που έχω επέλθει.
Το γλυπτό ταξίδεψε μαζί μου και έγινε καταγραφή του στον ναο της Άρτεμις στην
Ικαρια .
Το δεύτερο γλυπτό είναι το σκήπτρο , δημιουργησα το σκήπτρο για να απόβάλω και
να αιχμαλωτίσω την ανάγκη μου για δύναμη .Επέλεξα την μορφή του σκηπτρου γιατί
σαν σύμβολο είναι κάτι που ανέκαθεν υποδηλώνει εξουσία η υπεροχή δύναμης καθώς
πάντα κρατούνταν από βασιλείς.Η καταγραφή του σκηπτρου έχει γίνει στο Τατόι ,
στα βασιλικά ανάκτορα .
Το τρίτο αντικείμενο είναι η τρίαινα, δημιούργησα την τρίαινα σαν μια αναφορά στον μύθο της μέδουσας , συγκεκριμένα στο πως ενώ βιάστηκε από τον θεό ποσειδωνα δεν βρήκε ποτέ δικαίωση , μεταμωρφωθηκε σαν τιμωρία σε τέρας , αλλά ακόμα και στο τέλος της ζωής μετά τον αποκεφαλισμό της από τον Περσέα η μνήμη της ευτελιζόταν όλο και περισσότερο με το κομμένο κεφάλι της να είναι τρόπαιο και σύμβολο νίκης.Η καταγραφή του έγινε στο Σούνιο, στο ναο του Ποσειδώνα .
Μέσα από την αναζήτηση και αποδόμηση του προσωπικού μου τραύματος, γεννήθηκε η ανάγκη η
τέχνη μου να γίνει πιο προσωπική. Ξεκίνησα να ψάχνω έναν τρόπο να δημιουργήσω έναν
προσωπικό κώδικα επικοινωνίας, αισθητικών και συναισθητικών αξιών που δεν θα μπορούσα να
αποτυπώσω ή ακόμη και να ερευνήσω με κάποιο άλλο τρόπο.
Με αφετηρία το δέρμα και το πώς ως όργανο επιτελεί την λειτουργία του, άρχισα να ερευνώ το πώς
αποτελεί το φυσικό όριο μας με τον εξωτερικό κόσμο. Άρα ίσως να μπορούσε κάποιος να πει ότι
μας ορίζει ως οργανισμούς, και ότι το δέρμα από την στιγμή που περικλείει και προστατεύει, ορίζει
και την ταυτότητα του ίδιου του οργανισμού.
Στην σύγχρονη κοινωνία ο άνθρωπος έχει λύσει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, έτσι η
ταυτότητα του κάθε ανθρώπινου οργανισμού παίζει πρωταρχικό ρόλο και είναι κρίσιμης σημασίας
για την φυσιολογική λειτουργία και εξέλιξή του.
Άρχισα να σκέφτομαι πως το δέρμα αν μπορούσε να μεταβληθεί , αν μπορούσε να αλλάξει σχήμα ή
μορφή, θα έδινε την ευκαιρία στους ανθρώπους να ζουν χωρίς να περιορίζονται από την φυσική
γονιδιακή έκφραση του φυσικού τους ορίου .
Η έκφραση του φύλου θα ήταν πιο ρευστή και θα επέτρεπε στους ανθρώπους να ζήσουν την
πολυπλοκότητα και πολυδιάστατη φύση της ζωής, αποδομώντας ταυτόχρονα κοινωνικούς ρόλους
και κατάλοιπα που δεν τον εξυπηρετούν πλέον.
Η αναζήτησή μου ήταν να βρω ένα υλικό που θα έμοιαζε με δέρμα, σαν αίσθηση και σαν υφή και
ως μέσο για να εμβαθύνω.
Ήθελα να φτιάξω ρούχα από αυτό το υλικό, αφού εξάλλου τα ρούχα είναι ένα δεύτερο κοινωνικό
δέρμα, το οποίο μας δίνει ανά στιγμές και ανά χώρους διάφορες επιτελεστικές αξίες. Η πρώτη μου
σκέψη ήταν το ζωικό δέρμα. Διαφωνώ πολύ ιδεολογικά με την χρήση αληθινού δέρματος και με
την κατανάλωση κρέατος λόγω των δικαιωμάτων των ζώων, οπότε αυτή ήταν μια πρακτική που
ένιωθα ότι ήθελα να αποφύγω, εξάλλου και ως υλικό δεν θα ήταν τόσο χρήσιμο γιατί το δέρμα δεν
μπορεί εύκολα να βαφτεί ή να αναδημιουργηθεί.
Ένα ενδιαφέρον μέσο που τηρούσε όλες τις προϋποθέσεις ήταν η σιλικόνη. Η διφασική σιλικόνη
χρησιμοποιείται έντονα σε προσθετικά, τόσο στην ιατρική για άτομα που έχουν χάσει μέλη
σώματος, όσο και στον κινηματογράφο με την δημιουργία προσθετικών από ρεαλιστικές μάσκες
μέχρι ολόκληρα γλυπτά. Η σιλικόνη με σωστό χειρισμό αποδίδει πολλές διαφορετικές υφές που
μοιάζουν με το ανθρώπινο δέρμα, καθώς χρωματίζεται με ευκολία .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου