ΓΑΙΑ - ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ - ΚΡΟΝΟΣ
Το έργο αποτελείται από επτά βίντεο: δύο τριλογίες και ένα ενδιάμεσο ιντερλούδιο. Το τελικό έργο παρουσιάζεται ως ταινία μικρού μήκους με διάρκεια 30 λεπτών. Παρουσιάζεται μία ιστορία που εξελίσσεται στο χρόνο όσο ο θεατής ακολουθεί το άτομο. Μία αφήγηση μέσω της ματιάς αυτού του ατόμου, και των μεταβολών της σύστασής του μέσα στο χρόνο. Η ταινία αναφέρεται στον αναδυόμενο εαυτό ως κύριο του εαυτού του.
Σε αυτό το σενάριο προερχόμαστε από ένα μέρος ιερής, βίαιης, καθάριας τάξης και καταλήγουμε σε ένα μέρος συμπονετικού, γαλήνιου, βρώμικου χάους.
Το έργο παρουσιάζεται με προβολή σε διαμορφωμένο χώρο με δύο δωμάτια. Το ένα περιέχει την προβολή και το ένα ποίημα τυπωμένο σε πολλά αντίτυπα, χαρτιά Α4, που τσαλακωμένα καλύπτουν το πάτωμα. Ο δεύτερος χώρος περιέχει ένα απομεινάρι από την ιστορία (το μωρό της πρωταγωνίστριας) σε μορφή γλυπτού πάνω σε αντίτυπα Α4 του προαναφερόμενου ποιήματος.
Κείμενο
Το πεδίο αναφοράς της παρούσας διπλωματικής εργασίας, αποτελεί η εξιστόρηση μίας αφήγησης, η οποία αποτελείται από επτά, αυτόνομες ιστορίες.Το ολοκληρωμένο έργο παρουσιάζεται ως ταινία μικρού μήκους, (διάρκειας 30 λεπτών), χωρισμένο σε τρία βασικά μέρη. Η ταινία αποτελείται από δύο ολοκληρωμένες τριλογίες και ένα ενδιάμεσο ιντερλούδιο. Δύο βίντεο είναι ασπρόμαυρα, δύο έγχρωμα και τρία περιέχουν έγχρωμες και ασπρόμαυρες σκηνές. Format H264. Frame rate 29.97. Size 1920x1080.
Η επτά ενότητες έχουν ως εξής:
Alte Götter: Die Mutter
Abort
The Cleansing Season: Dethronement of Gods
Duman
Οι Πιθηκάνθρωποι του Δάσους
Sempiternal: the illusion of being timeless
The Grave of the 11th Hour
Παρουσιάζεται μία εξέλιξη στο χρόνο όσο ο θεατής ακολουθεί την πρωταγωνίστρια: μία αφήγηση από την οπτική αυτού του ατόμου και των μεταβολών της σύστασής του μέσα στο χρόνο.
Το πρώτο τμήμα παραπέμπει στο παρελθόν του ατόμου, επισημαίνοντας τις έννοιες της φύσης και της δημιουργίας χρησιμοποιώντας παγανιστικούς συμβολισμούς. Μια ιερά μητέρα με διπλό ρόλο, εκείνου που γεννά και καταστρέφει. Μεταβαίνει από την ύβρη, στην νέμεσις και καταλήγει στο τελευταίο στάδιο της τίσις, την κάθαρση, ώπου ωθεί τον εαυτό της στην επικείμενη και ηθελημένη πτώση της.
Το ιντερλούδιο αναφέρεται στο παρόν. Η φωτιά του Προμηθέα που αποδομεί και αναδομεί δεν έχει πολλά να δείξει παρά μόνο τον εαυτό της. Όπως και το παρόν, η φωτιά είναι η ίδια η στιγμιαία ύπαρξη/ζωή που δεν μπορεί να εικονοποιηθεί με ακρίβεια. Είναι πάντα στιγμιαίο. Ο καθένας ζει μόνιμα και ποτέ στο παρόν, χωρίς να μπορεί να το αντιληφθεί. Η εξέλιξη που προέρχεται από την φωτιά, του δίνει την ανθρώπινη μορφή με την οποία θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τα πάθη που έρχονται.
Η δεύτερη τριλογία υποθέτει το μέλλον του ατόμου. Το ερώτημα είναι από πού προερχόμαστε και που καταλήγουμε, το πώς γινόμαστε εμμονικοί με την ίδια μας την θνητότητα πού φέρνει το τέλος και το θάνατο. Προκαλεί το γιατί να μένουμε πιστή σε μία προσωπική ιδέα εφόσον δεν υπάρχει πραγματική ηθική.
Η ιστορία πραγματεύεται την πράξη κατά τον δαίμονα εαυτού, την επιλογή, την συνέπεια και την αποκάλυψη του πραγματικού εαυτού, κύριου της ύπαρξής του.
Σε αυτό το σενάριο προερχόμαστε από ένα μέρος ιερής, βίαιης, καθάριας τάξης και καταλήγουμε σε ένα μέρος συμπονετικού, γαλήνιου, βρώμικου χάους.
Παρελθόν - Παρόν - Μέλλον
Δημιουργία/Γένεση - Ύπαρξη/Ζωή - Τέλος/Θάνατος
Ιερό - Φωτιά - Θνητό
Φύση/Αρχή - Εξέλιξη - Χρόνος/Συνέχεια
Τάξη - - Χάος
Ο πυρήνας της ιστορίας βασίζεται στο ότι τα πάντα είναι μία ιδέα. “There is nothing either good or bad, but thinking makes it so”. (Hamlet, Πρ.2 Σκ.2. Shakespeare, 1623) Οι πράξεις των χαρακτήρων, και κυρίως της πρωταγωνίστριας είναι απλά αυτό που είναι.
H ίδια η αλήθεια των γεγονότων και του καθενός από τα πρόσωπα δεν έχει σημασία γιατί απλά δεν υπάρχει. H πραγματικότητα είναι υποκειμενική και ο θεατής μπορεί να διαλέξει τι πιστεύει ότι συμβαίνει σε αυτή την ιστορία αλλά και ποιο είναι το νόημα της. “Το θέμα εξαφανίζεται κάτω από την αντίληψη.” (Nietzsche F. Beyond Good and Evil, 1986, σελ.37 παρ. 38).
Μιας και δεν ζούμε σε μία αντικειμενική πραγματικότητα και η αντίληψη μας είναι περιορισμένη, η αλήθεια είναι πάντα σχετική. Ατομική και δυσνόητη. Η αλήθεια του θεατή που δεν συμβαδίζει με την αλήθεια του έργου, είναι μία ψευδαίσθηση που απλά βρίσκεται εκεί για να κάνει την εμπειρία υποφερτή και να δώσει λογικές απαντήσεις στα γεγονότα ή να τα απορήψει ως κάτι αδιανόητα κακό.
Ψευδαίσθηση όντας το ‘ψεύδος’ που υιοθετεί ο καθένας για να είναι εν ειρήνη με τον εαυτό του και με τα γεγονότα όταν το αντικείμενο αναφοράς δεν υπάρχει καν, στην προκειμένη περίπτωση: μία συγκεκριμένη/αντικειμενική ηθική στο έργο.
Η αντίληψη είναι μόνιμα περιορισμένη αφού αυτή η αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει. Η αλήθεια του έργου δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα σε αυτό.
Η μητέρα του έργου επιλέγει να σκοτώσει τον γιο, του γιου, του θεού. Αποκoλώντας τον εαυτό της από έναν άρχοντα θεό, κατώτερο από την ίδια. Όλες οι επιλογές τις γίνονται όντας βασιζόμενη στην προσωπική, υποκειμενική της ‘αλήθεια’. Στην οποία μένει πάντα πιστή Γιατί: “Και όσο ντρέπεσαι με οποιοδήποτε τρόπο μπροστά στον εαυτό σου, δεν ανήκεις ακόμα με εμάς.” (Nietzsche F. Die fröhliche Wissenschaft, 1882, σελ.102 παρ. 107).
Κείμενο του τέλους του έργου:
Ο Τάφος της 11ης Ώρας
“Φοβάμαι πως ο τάφος θα μου φέρει πίσω εσένα και όχι εκείνον.
Μεταξύ δύο ανθρώπων που έχουν ξεχωριστή θέση στην μίζερη ύπαρξη μου, ενός σπάνιου φίλου (και ενίοτε εραστή) που κολυμπάει σε μια θάλασσα από άγρια φίδια και ενός νεκρού προστάτη που δεν ήθελε να με αφήσει μόνη, φοβάμαι πως θα μου φέρει πίσω εσένα.
Γιατί παρά τον πόνο και τα ανασκευασμένα με κόλλα κομμάτια μου πάντα θα πιστεύω ότι η νεκρή είναι για να μένουν νεκρή.
Και θα σε μισήσω για αυτό.
Ενίοτε θα νιώθω χαζή, μα αλήθεια μάλλον θα είμαι χαρούμενη για την κοινή μας ακροβασία…
…και θα χαμογελάω ειλικρινά όταν καούμε στις φλόγες…
Και υπόσχομαι να σε κρατάω όσο πεθαίνεις πρώτος.
Επειδή μου αξίζει ο πόνος πριν κόψω και τον δικό μου λαιμό κάθετα.”
Αναφορές
Francisco Goya - Saturn Devouring his Son, τοιχογραφία, 1819-1823, 1,43μ. x 81εκ.
Ταινιογραφία
Begotten. Dir. E. Elias Merhige.World Artist Home Video. 1990. Film
The Holy Mountain. Dir. Alejandro Jodorowsky. ABKCO Films, Producciones Zohar. 1973. Film
Mirror. Dir. Andrei Tarkovsky. Mosfilm. 1975. Film
Se7en. Dir. David Fincher.New Line Cinema. 1995. Film
2001: A Space Odyssey. Dir. Stanley Kubrick. Stanley Kubrick Productions. 1968. Film
Labyrinth. Dir. Jim Henson. Henson Associates, Inc. Lucasfilm Ltd. 1986. Film
Stalker. Dir. Andrei Tarkovsky. Mosfilm. 1979. Film
Buried. Dir. Rodrigo Cortes. Warner Bros. Pictures. 2010. Film
Cube. Dir. Vincenzo Natali. Cineplex Odeon Films, Trimark Pictures. 1997 Film
Βιβλιογραφία
Nietzsche F. 2003 [1886] Beyond Good and Evil, Tr. by R. J. Hollingdale. London: Penguin Books.
Nietzsche F. 1999 [1882], Die fröhliche Wissenschaft, Βerlin: Insel Verlag.
Shakespeare W. 2015 [1623], Hamlet, London: Penguin Books.
De Grazia A. 1981, Chaos and Creation: An Introduction to Quantavolution in Human and Natural History, U.S.A.: Metron Publications.
Αλιγκιέρι Δ. 1968 [1472] Θεία Κωμωδία: Κόλαση - Καθαρτήριο - Παράδεισος, Μετφ. Σπαθάρη Σ., Μιχαλακέα Τ. Θεσσαλονίκη: Ζυριχίδη Ο.Ε.
Αριστοτέλης, Φυσικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου