ΦΛΩΡΙΝΑ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2023
Έναυσμα για την δημιουργία αυτής της ιστορίας υπήρξε αρχικά το βίντεο: (HenriLeChatNoir) https://www.youtube.com/watch?v=qgpRDLVAO1s&t=28s&ab_channel=HenriLeChatNoir και το manga του Junji Ito, Cat Diary: Yon & Mu GN - Cosmic Realms, στα οποία εκφράζονται οι σκέψεις που μπορεί να έχει μια γάτα και σκηνές από τη συγκατοίκηση αντίστοιχα. Μαζί με το τραγούδι που βασίζεται η εικονογράφηση, παρ' όλο που το μέσο είναι διαφορετικό, όλα μεταφέρουν ένα προσωπικό βίωμα, με το οποίο όποιος έχει κατοικίδιο μπορεί να ταυτιστεί.
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την ψηφιακή εικονογράφηση του τραγουδιού Cat, O Cat του Garrison Keillor και τη δημιουργία μιας εικονογραφημένης δικής μου μικρής ιστορίας. Αναπτυγμένες σε μορφή τύπου manga, αφηγούνται απλώς ιστορίες από την καθημερινή ζωή της γάτας, την σχέση της με τον άνθρωπο και αστείες καταστάσεις που προκύπτουν. Βλέπουμε τον κόσμο μέσα στον οποίο ζουν. Με την ανάπτυξη μιας οπτικής γλώσσας, και τη χρήση συγκεκριμένων χρωμάτων και γραμμών προσφέρεται μια ολοκληρωμένη και εκφραστική απεικόνιση των γεγονότων. Άλλωστε δεν είναι εδώ για να σχολιάσει κάτι, απλά να μας υποδείξει κάποιες ανάγκες ή να μας θυμίσει πως οι γάτες είναι ανεξάρτητα όντα και απαιτούν τον σεβασμό μας, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να είναι πολύ αγαπησιάρες και συναισθηματικά δεμένες με τους ανθρώπους τους. Μέσα από αυτά τα έργα διενεργείται μια μικρή προσπάθεια για να κατανοήσουμε τις ενέργειες της και την αλληλεπίδραση της με το χώρο και τους ανθρώπους. Όπως και η μετάδοση αυτών των εννοιών, με χιουμοριστικό τρόπο, στο ευρύτερο κοινό για την καλύτερη κατανόηση και κακή φήμη που φέρουν.
Σύμφωνα, με δύο θεωρίες της τέχνης: την εκφραστική και τη γνωσιακή, η τέχνη παίζει σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη επικοινωνία. Η θεωρία της έκφρασης επικεντρώνεται στο ότι η τέχνη μεταδίδει κάτι στην επικράτεια των αισθήσεων και συναισθημάτων. Ο Tolstoy, πίστευε ότι η βασική δουλειά του καλλιτέχνη είναι να εκφράσει και να μεταδώσει συναισθήματα σε ένα κοινό:
Να ανακαλέσει μία αίσθηση που ο ίδιος έχει κάποτε νιώσει και, αφού την ανακαλέσει μέσα του, τότε με τη βοήθεια κινήσεων, γραμμών, χρωμάτων, ήχων ή μορφών που εκφράζονται με λέξεις, να μεταδώσει αυτή την αίσθηση, προκειμένου και άλλοι να τη νιώσουν αυτή είναι η δραστηριότητα της τέχνης. Η εκφραστικότητα βρίσκεται στο έργο, όχι στον καλλιτέχνη. (Freeland 2005:119).
Ορισμένοι διανοητές (όπως οι Croce, Collingwood, Langer) έχουν υποστηρίξει ότι η τέχνη συμβάλλει στην εκφραστική απόδοση των προσωπικών συναισθημάτων των καλλιτεχνών με πολύπλοκους τρόπους που αλληλοσυνδέονται με αντίστοιχους τρόπους έκφρασης. Αυτή η προσέγγιση, στη θεωρία της έκφρασης, πλησιάζει περισσότερο τη γνωσιακή θεωρία της τέχνης, η οποία υποστηρίζει ότι η τέχνη συμβάλλει στην απόκτηση γνώσης. Πάνω στην γνωσιακή θεωρία μπορούμε να πούμε ότι βασίζεται και η ερμηνεία αυτού του έργου.
Για την γνωσιακή τέχνη που μας ενδιαφέρει, ο Dewey ανέδειξε τον ρόλο της τέχνης, στη δυνατότητα των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται, να επεξεργάζονται ή να ασχολούνται με την πραγματικότητα. Υποστήριζε ότι η τέχνη μπορεί να λειτουργήσει ως πηγή γνώσης. Μέσω της τέχνης, αποκτούμε τη γνώση για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο που μας περιβάλλει, και αυτό δεν μπορεί να απλοποιηθεί με μια σειρά δηλώσεων:
«Το μέσο της έκφρασης στην τέχνη δεν είναι ούτε αντικειμενικό ούτε υποκειμενικό. Είναι το περιεχόμενο μιας νέας εμπειρίας, όπου το υποκειμενικό και το αντικειμενικό έχουν τόσο στενή συνεργασία, ώστε κανένα από τα δύο δεν υπάρχει πλέον αφ' εαυτού». Ό,τι αντλούμε από την τέχνη εξαρτάται από τους στόχους μας, τις συγκυρίες και τους σκοπούς, και είναι πάντα «ενεργό» ή σχετικό με μία βιωμένη εμπειρία. (Freeland 2005:127).
Ο Goodman, όπως και ο Dewey, υποστήριξε το ρόλο της τέχνης στην προσωπική μας εμπειρία. Στο έργο του "Languages of Art", ανέλυσε τις πολύπλοκες δομές των συμβόλων που αποκτούν νόημα και αναφορά στην τέχνη, συνεχίζοντας την ιδέα του Dewey ότι η τέχνη είναι μια μορφή γλώσσας. Τον ενδιέφερε ο τρόπος με τον οποίο οι διάφορες μορφές τέχνης μπορούν να αλλάξουν τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε και αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο που μας περιβάλλει, προσφέροντας μας γνώσεις και ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μας. Σύμφωνα με την πραγματιστική άποψη του Goodman, οι επιστημονικές θεωρίες και τα έργα τέχνης δημιουργούν κόσμους που φαίνονται αληθινοί σε σχέση με τις ανάγκες και τις συνήθειές μας (ή οτιδήποτε μπορεί να γίνει συνήθειά μας).
Το παρασκήνιο στα έργα διακρίνεται από μια πιο απόλυτη προσέγγιση, με έμφαση σε γεωμετρικά σχήματα και καθαρές επιφάνειες ή γραμμές. Ταυτόχρονα, οι χαρακτήρες παρουσιάζουν μεγαλύτερη ρευστότητα στον χώρο, με καμπύλες και πιο λεπτομερείς περιγραφές, προσδίδοντας τους μεγαλύτερη ζωντάνια και εκφραστικότητα. Εάν κοιτάξει κανείς τα έργα, θα παρατηρήσει ότι χρησιμοποιείται κυρίως μια ασπρόμαυρη παλέτα, με ελάχιστες εξαιρέσεις όσον αφορά τη χρήση χρωμάτων στο παρασκήνιο, προκειμένου να δοθεί έμφαση στον χώρο, την ώρα και τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Η ασπρόμαυρη παλέτα, σε συνδυασμό με περιορισμένες έντονες αποχρώσεις, προσδίδει ένα επιπλέον ενδιαφέρον και οπτικοποιεί συγκεκριμένες πτυχές της ιστορίας. Επιπλέον, γίνεται χρήση γραμμών και συμβόλων για να αποδοθούν ενέργειες όπως η κίνηση και η έμφαση, καθώς και συναισθήματα όπως ο θυμός, η θλίψη, η περιέργεια και άλλα.
Όταν αναζητούμε συνδέσεις μεταξύ σχεδίων και φυσικών καταστάσεων, μπορούμε να πούμε ότι τα περιγράμματα λειτουργούν ως αναπαραστάσεις χωρικών ασυνεχειών. Αυτές οι ασυνέχειες μπορεί να αφορούν το βάθος, την κλίση, την υφή, τη φωτεινότητα ή το χρώμα. Το περίγραμμα μπορεί από μόνο του να δημιουργήσει μια τέτοια ασυνέχεια, λειτουργώντας σαν ένα είδος χωρικού άλματος ανάμεσα σε διαφορετικά επίπεδα (από το πρώτο πλάνο στο φόντο) ή στοιχεία (διαφορά στην πυκνότητα των επιφανειών). Οι επιφάνειες με χρώμα, επίσης, καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από το σχήμα των ορίων τους. Όταν ένας μεγάλος, αδιαμόρφωτος χώρος γεμίσει με χρώμα, τείνει να δείχνει χαλαρός και άδειος. Τα όρια που καθορίζουν το σχήμα των αντικειμένων προκύπτουν από την ικανότητα των ματιών να διακρίνουν διαφορετικές φωτεινότητες και χρώματα σε διάφορες περιοχές. Αυτό ισχύει ακόμα και για απλές γραμμές που περιγράφουν το σχήμα σε ένα σχέδιο, καθώς γίνονται ορατές μόνο όταν το μελάνι έχει διαφορετικό χρώμα από το χαρτί. Σε γενικές γραμμές, τόσο το σχήμα όσο και το χρώμα μπορούν να θεωρηθούν ως διακριτά αντιληπτικά μέσα. Όταν σε διακρίσεις σχήματος προστίθενται και χρωματικές πτυχές, αυτές εμπλουτίζουν σημαντικά την οπτική αντίληψη.
Η ψηφιακή εικονογράφηση έγινε με την χρήση του προγράμματος CLIP STUDIO PAINT, καθώς και κάποιων materials από την βιβλιοθήκη του CLIP STUDIO. Το συνολικό έργο περιλαμβάνει δύο τόμους, με τον πρώτο να φέρει τον τίτλο: “A CAT NAMED CLARICE” και τον δεύτερο “SAMI: THE PREDATOR”. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται η ανάγκη της γάτας να βγει στον έξω κόσμο και να φύγει από το σπίτι να εξερευνήσει. Αφού τα καταφέρνει, γίνεται διάσημη αλλάζει το όνομα της και κάνει μια πλουσιοπάροχη ζωή. Ωστόσο κάποιοι την εκμεταλλεύονται και όταν χάνει όλα της τα λεφτά, έχοντας μείνει στο δρόμο, γυρνάει στο μόνο μέρος που ξέρει ότι είναι ασφαλής και θα τη δεχτεί πίσω. Στο δεύτερο μέρος καταγράφεται μια φευγαλέα σκέψη της γάτας και η εκτέλεση της. Βλέπουμε την δράση αλλά και την αντίδραση με τον άνθρωπο να μένει χωρίς μάτι. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να εισέλθουν σε αυτόν τον εντυπωσιακό κόσμο, αφού ανακαλύψουν την ιστορία είτε μέσω του εκτυπωμένου "manga", είτε ψηφιακά σαρώνοντας το QR code που τους προσφέρεται. Παραδοσιακά, τα βιβλία manga διαβάζονται από πίσω προς τα εμπρός και από την πάνω δεξιά γωνία στην κάτω αριστερή γωνία μιας σελίδας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ- ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ
Arnheim R. (2005). ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ: Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΟΡΑΣΗΣ ( Ι. ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ, Μτφρ.). Χ. ΓΚΑΒΑΓΙΑΣ ( Επιμ.). χ.τ., Εκδόσεις Θεμέλιο.
Freeland C. (2005). Μα είναι αυτό τέχνη;: Εισαγωγή στη θεωρία της τέχνης (Μ. Αλμπάνη, Μτφρ.). Π. Γκέκα (Επιμ.). χ.τ., Εκδόσεις Πλέθρον.
Κουκουλάς, Γ. (2006). Ένατη τέχνη, Από το παρελθόν στο μέλλον. Α. Μπίσσα (Επιμ.). Αθήνα. Εκδόσεις ΚΨΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου