Με αφορμή το πιο γλυκό και όμορφο ταξίδι που διανύω τους τελευταίους 16 μήνες, αυτό της ΜΑΜΑΣ, αποφάσισα να σας ταξιδέψω μαζί μου σε ένα κόσμο γεμάτο χαρές, γέλια, αγωνίες, δάκρυα, περηφάνια, αισιοδοξία και πολλά μα πολλά χαμόγελα. Δημιούργησα λοιπόν ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες του γιου μου, του Ραφαήλ, από τη πρώτη μέρα της ζωής του, στις 26.01.2022, έως και σήμερα, 26.05.2023, που έγινε 16 μηνών. Οι φωτογραφίες αυτές είναι τραβηγμένες σε διάφορες καθημερινές καταστάσεις και σε όλα τα συναισθηματικά μοτίβα. Φωτογραφίες που κοιμάται, που τρώει, που παίζει, που γελάει, που κλαίει, που χασμουριέται. Είναι ένα ημερολόγιο που αποκαλύπτει πως μεγαλώνει το μικρό μου πλασματάκι μαζί μας. Τίποτα ψεύτικο. Όλα αληθινά όπως συμβαίνουν στην πραγματικότητά μας. Μέσα από αυτό το βίντεο θα ήθελα να νιώσει ο θεατής τη γαλήνη και την αγάπη που νιώθει ο κάθε άνθρωπος κοιτώντας το δικό του παιδί να κάνει απλά καθημερινά πράγματα που όμως για ένα γονιό φαντάζουν σπουδαία. Θέλω να καταφέρω να περάσω το συναίσθημα της υπερηφάνειας και της λαχτάρας βλέποντας το παιδί σου να μεγαλώνει. Μα πόσο ΕΥΤΥΧΙΑ!
Παράλληλα με αυτό το ημερολόγιο επέλεξα, εμπνεόμενη από έμπειρους καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την POP ART , όπως ο Andy Warhol, ο Φίλιππος Τσιάρας κ.α., να «μεταμορφώσω» κάποιες φωτογραφίες του Ραφαήλ σε πίνακες της Pop Art. Ξεχώρισα λοιπόν κάποιες εικόνες που μου άρεσαν λίγο περισσότερο, κρατώντας όμως και εδώ διαφορετικά συναισθηματικά μοτίβα, και τις μετέτρεψα βάζοντας το δικό μου στυλ. Σε αυτές τις φωτογραφίες δεν απεικονίζεται μόνο ο ίδιος ο Ραφαήλ, αλλά και προσωπικά του αντικείμενα, όπως το μπιμπερό για το γάλα του, η πιπίλα του, το αρκουδάκι του, η αγαπημένη του κουβέρτα, το κόκκινο αυτοκινητάκι του, ακόμα και η κούνια του. Ήθελα με αυτή την επιλογή να παρουσιάσω μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον Ραφαήλ μεταφέροντας τον θεατή στη καθημερινότητά του.
Η πτυχιακή μου εργασία θα αποτελείται από αυτά τα δύο στοιχεία, τα οποία μπορεί να μοιάζουν απλά, αλλά είναι γεμάτα όμορφα συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα στο κόσμο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως όταν θα έφτανε η ώρα της
παρουσίασης της πτυχιακής μου θα έστηνα ένα σκηνικό γύρω από το δικό μου γιο, από τον δικό μου Ραφαήλ. Μόνο τυχερή μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου για το δώρο που μου χάρισε ο Θεός.
