Πόλεμος και λοιμός

             Ψηφικοποίηση της ύπαρξης

  Μετά το εργαλείο, δειπνούσαν τη σφαγή. Επήλθε το χρήμα. Ασήμι και χρυσάφι, ζύγιζε η ανθρώπινη ψυχή. Μαστίγιο και μήλο, το φάγανε ο Αδάμ και η Θεά του. Μετά το χρήμα, η τρομοκρατία. Κενό. Σκοτάδι. Χάος και οργιασμένη φαντασία. Τέχνη, δέος. Η ανθρώπινη πεμπτουσία. Μετά επήλθε ο ηλεκτρισμός, ατμομηχανές, κάρβουνα στη φωτιά, δύναμη, ενέργεια. Βιάσανε τη Φύση και βιντεοσκοπήσανε τη τσόντα του τέλους. Αδριάντες φασισμού, αδριάντες και μουσεία σαδισμού, μισανθρωπίας, υμνήσανε και προσκυνάνε. Ξαφνικά, ΦΩΣ! Φως σε κάθε σπίτι, ψηφιακά χρώματα και εικόνες, κινήσεις και συγκινήσεις. Αποκλεισμός. Αυτοκρωτιριασμός. Φως που τυφλώνει. Το Φως του Σκοταδισμού. Ενός σκοταδισμού που ποτέ δεν έπαψε να καλύπτει ακόμη και την Αναγέννηση. Η Μήτρα της πλάσης τετραγονίστηκε σε κύκλο. Το μέταλλο έγινε χρυσός σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας. Μουδιάσματα, φοβισμένα πλάσματα, ζόμπι υπαρκτά, προς θρήνο και οίκτο, παρά φόβο. Η Εδέμ, η γη της επαγγελίας, ίσως βρίσκεται κάπου, όπου ποτέ δεν θα φτάσουμε ως θνήσκα όντα. Ίσως ο θάνατος μας να είναι το μέσο,ο διάδρομος προς αυτή. Η ζωή είναι, μια βιασμένη παρθένα που σταυρωμένη στο χώμα, αποσυντίθεται αέναα, δίχως τελειωμό. Κύκλοι που έγιναν τετράγωνα, κύβοι που έγινα δωδεκάγωνα, ζωές που διατίθονται προς θυσία για βίτσια κάθε Ειδώλου. Τέχνη, Άνθρωπος, Ζωή, Θάνατος. Ο Πέτρος δεν μπορεί να γλυτώσει ποτέ από το κελί του. Ο οδυσσέας δεν έφτασε ποτέ στην ιθάκη. Ο Ρουβίκωνας έγινε ακόμα πιο πλατύς, και πια απροσπέλαστος, μετάνοιες πνίγονται στις όχθες του. Επίπεδα, στρώσεις, επίπεδα, στρώσεις, επίπεδα, στρώσεις, επίπεδα, επίπεδα, επίδεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα, επίπεδα,κύκλοι, κύκλοι, κύκλοι, κύκλοι, κύκλοικυκλοικυκλοικυκλοικυκλοικυκλοιονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειραονειρααισθησειςαισθησειςαισθησεις. ΣΤΟΠ. Χυψογολικο βραχυκύκλλλλμα.

....................................................................................................................................................................

Και χαμογελόντας με αίματα πηχτά στη μούρη του, σφίγγοντας το πετσοκομμένο πέος του, τυφλωμένος αφού ξεκόλλησε τα μάτια του με τα ίδια του τα πανέμορφα δάχτυλα, ατένισε την άβυσσο του ουρανού, και έμεινε εκεί για μια αιωνιότητα, δίχως ανάσα, δίχως κίνηση, δίχως μιλιά, μονάχα ο παλμός της συρρικνωμένης και αφυδατωμένης καρδιάς του.