Βασιλεία Χριστού, θεάμα Διαβόλου
Κάποτε, το αγαπημένο μου μέρος
ήταν στην αγκαλιά της, δίπλα στο ρέμα
πίσω, στο πυκνά έρημο δάσος.
Μελωδίες και ιδέες, με συναισθηματική τηλεπάθεια
με το άγγιγμα μας
βασιλεύαμε στη κόλαση και δημιουργούσαμε παράδεισο.
Τώρα πια, όμορφο μέρος, χρόνια δεν υπάρχει
κενό απύθμενο και βαρύ με κουβερτιάζει
στη παλάμη μου γραμμένη, μια ζωή δίχως να αδειάζει.
Ζωντανό; όχι, λάθος λέξη.
Οργανικό κέλυφος, θνητό.
Απέθαντη ψυχή, στο Έον.
Αν καταφέρω να ξανά χαμογελάσω, θα είναι για χάρη του Καμύ.
Εγώ, αυτός και ο Σίσυφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου