Καλλιτεχνική Διαθήκη

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ

 Σε ανύποπτο χρόνο, η ζωή μου όπως γνωρίζουμε τη ζωή όλοι, μπορεί να τεθεί σε διακυνδίνευση ή και απώλεια. Το μόνο μέρος που ο αληθινός Δημήτρης Ανδρεοσόπουλος, δύναται και επιλέγει να εκφράζει τα ψίχουλα της ψυχής του, είναι αυτό το μπλόγκ. Όλα όσα αναρτώ, έχω αναρτήσει και θα αναρτώ εώς απροσδιορίστου χρόνου, είναι η διαθήκη μου, για την ανθρωπότητα και τη συνθήκη της ζωής. Δεν θέλω να ανησυχίσω κανέναν, ο σκοπός μου είναι ξεκάθαρα ενημερωτικός και δηλωτικός. Και μιας και είναι κατάλληλη στιγμή, διότι μπορεί να μην υπάρξει άλλη, θέλω να εκφράσω τα θερμά συναισθήματα μου στους ΔΥΟ μοναχά ανθρώπους του Τ.Ε.Ε.Τ της Φλώρινας, οι οποίοι γνωρίζουν, μα για ευσηνείδητους λόγους δεν θα ονοματίσω, και την ελάχιστη χαρά που μπορεί να ένιωσα κατά τη διάρκεια της αληλλεπίδρασης μας. Το φως και το σκοτάδι που μοιραστήκαμε, μα πάνω από όλα, τη συμπόνοια. Διαφορετικές πηγές, ζωές και ηλικίες, μα τα βλέμματα τα ανθρώπινα, προδίδουν τις αγνές και τερατώδεις ψυχές. Ο γραπτός λόγος και η πρόκληση ήχων, εικόνων και οσμών μέσω αυτού, ίσως είναι το τελευταίο μου καταφύγιο στην ανελέητη κόλαση που βιώνω από μικρό παιδί. Ποτέ δεν ήμουν παιδί, ποτέ όμως δεν μεγάλωσα. Αφυδατώθηκα. Φαντασμιάστηκα. Και αυτό είναι ο επίλογος που μπορεί να μπει πριν πέσουν οι κουρτίνες.

Α.Δ.