PROJECT: ''Βεγορίτιδα- Ο Παλιός (Βαγγέλης Παπαδημητρίου)

PROJECT (σε εξέλιξη): Βεγορίτιδα -Ο  Παλιός  (Βαγγέλης Παπαδημητρίου)

Μακέτα υπό διαμόρφωση.

Είναι το έργο το μέσον για να αυτοπροσδιοριστούμε;   Σε ποιο βαθμό ελέγχουμε και μας ελέγχει;  Ποιά η σχέση μας με τον τόπο που επιλέγουμε για να  δημιουργήσουμε το δικό μας μύθο;   Κοιτώντας τα έργα του Γκαουντί  μεταφέρθηκα στον δικό του εικονικό κόσμο  και για άλλη μια φορά τα ερωτήματά μου για τις δικές μου εικονικές αναπαραστάσεις, ερμηνείες και προτάσεις , γιγαντώθηκαν. Και το μεγάλο μου ερώτημα είναι αν η δημιουργία της φόρμας ενός έργου είναι τελικά  η φόρμα, που αφορά στο όλον του καλλιτέχνη.   Αυτό το όλον είναι  ο συγκερασμός πολλών παραγόντων. Είναι η ωρίμανση του, που προκύπτει  μέσα από πολλές και ποικίλες διεργασίες.  Έτσι το έργο είναι εκείνος και εκείνος είναι το έργο.  

Βεγορίτιδα, μια λίμνη που απλώνεται ανάμεσα σε περιοχές του νομού Φλώρινας.  Προκαλώντας διαμάχες  κάθε φορά που ανεβοκατεβαίνει η στάθμη της.  Ένα φυσικό φαινόμενo,  τροφοδότης μιας περιοχής επί πολλά χρόνια,  αναδύθηκε μέσα από τον δικό της μύθο. Τα  ξωτικά δεν είναι άγνωστα στις λίμνες  και η αύρα τους είναι συνήθως καλή. Ο μύθος τα θέλει να είναι η αιτία δημιουργίας αυτής της ζωγραφιάς που έχει τον τίτλο Βεγορίτιδα. Ανάμεσα, λέει, στην Αρνισσα και στην Περαία υπήρχε ένα βαθύ πηγάδι που δεν έπρεπε να το ξεχάσουν ανοιχτό, επειδή το πολύ νερό που έβγαζε θα πλημμύριζε τον κάμπο. Μια φεγγαρόλουστη βραδιά, όμως, τα ξωτικά τρόμαξαν το μικρό κορίτσι που είχε πάει να πάρει νερό, το άφησε ανοιχτό και έτρεξε νερό που δημιούργησε τη Βεγορίτιδα. 

Τα φυσικά φαινόμενα ήταν η γενεσιουργός  αιτία της δημιουργίας της. Πιθανότατα κάποιος σεισμός.  Ένα γεγονός που όμως έγινε μυθοπλασία.

Στο εικαστικό έργο ένα ερέθισμα προκαλεί τη γένεση του μύθου στον καλλιτέχνη,  που πλέον δεν εκφράζεται μόνο με λόγια αλλά και με τα εκφραστικά μέσα, που ο ίδιος διαθέτει.

Πλάθοντας τον δικό του μύθο  πολλές ζυμώσεις δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της πραγμάτωσής του.  Ενσκύπτoντας  στα πραγματικά προβλήματα, που εμπεριέχονται  στο  προς  διερεύνηση θέμα,  εισερχόμενη σε μια κοινωνία,  που έχει διαφορετικό λόγο  από μένα,  αναζητώ  τους πυρήνες , που θα γεννήσουν τις ιδέες ,  με βάση τις οποίες θα οδηγηθώ  στην   ολοκλήρωση  μιας πολυσημικής εγκατάστασης  , που την ημέρα της παρουσίασης  θα  λύσει απορίες ως προς το λόγο της γένεσής της αλλά θα θέσει και νέα ερωτήματα.  

Ο μύθος δεν είναι απαραίτητα η ωραιοποίηση ενός γεγονότος.  Μπορεί να είναι ο εκφορέας πολλών μηνυμάτων, σχολιασμών και θέσεων.

Στην παγκόσμια ιστορία η τέχνη όρισε,  πρότεινε, εξέφρασε την εποχή της  αφουγκραζόμενη τα γεγονότα, κρίνοντάς τα, προσπαθώντας να διαμορφώσει  την εξέλιξή τους.  Μίλησε και δημιούργησε το μύθο της.

Ο εξπρεσιονισμός , για παράδειγμα,   χαρακτηρίζεται σήμερα ως ένα καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στη Γερμανία, από το 1910 ως το 1925 και που αντιπροσωπεύει τη γερμανική παραλλαγή της μεγάλης ευρωπαϊκής επαναστάσεως της πρωτοπορίας. Τα βασικά θέματα του εξπρεσιονισμού ήταν, από το ένα μέρος η αγωνιώδης σκέψη γύρω από την καταστροφή στην οποία φαινόταν να οδηγείται  η Ευρώπη με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και από το άλλο, η μυστικιστική ελπίδα σε μια ολοκληρωτική ανανέωση της ανθρωπότητας. Έτσι βλέπουμε στον ίδιο συγγραφέα έναν εξπρεσιονισμό αποκαλυπτικό και μηδενιστικό, που παρουσιάζει στις οραματιστικές, κυνικές ή γελοιογραφικές εικόνες του, τη διάλυση της παλαιάς αυταρχικής και μιλιταριστικής κοινωνίας της Γερμανίας του Γουλιέλμου και έναν εξπρεσιονιστικό μεσσιανικό και με πίστη στο μέλλον, που διακηρύσσει σε τόνους εκστατικού πάθους την αναγέννηση της ανθρωπότητας, από τους νέους που καλούνται να οικοδομήσουν μια νέα κοινωνία αδελφοσύνης πάνω στα ερείπια του κόσμου των πατέρων τους.   (http://www.pame.gr/politiki/politikes/expressionism.html)

Η δική μου προσπάθεια ταυτίστηκε με τα ιδιαίτερα ιστορικά, γεωγραφικά πολιτικά  προβλήματα των περιοχών που επιλέγω και με επιλέγουνε,  για να εκφραστώ αναπαράγοντας τα γεγονότα  προσεγγίζοντας και αναλύοντας την αθέατη όψη τους.

Τα μεγάλα αστικά κέντρα  αποτελούν το κέντρο ενός κύκλου και  η περιφέρειά του είναι  οι  περιοχές, στις οποίες εγώ ανακαλύπτω  τους ελκυστές,  μέσω των οποίων θα δημιουργηθούν οι δίνες, που  θα ασκήσουν  συσσωρευμένη πίεση στο κέντρο του.

Συνοδοιπόρους έχω φίλους, που αποδίδουν τμήμα του έργου  με τον δικό τους εκφραστικό λόγο στοχεύοντας όλοι μαζί στην ολοκλήρωση ενός και μόνο θέματος.  

 Η Βεγορίτιδα λίμνη κατοικείται από ένα πρόσωπο- τον Βαγγέλη Παπαδημητρίου -ταυτισμένο με την παραδοσιακή τέχνη του ψαρά.  Και λέω κατοικείται, διότι η γνωριμία μαζί του έδωσε υπόσταση σε αυτήν τη λέξη.  Το μεγαλύτερο χρόνο της ζωής του τον αναλώνει μέσα στη λίμνη, ακολουθώντας τη δική του μοναχική πορεία.  Ασκεί το επάγγελμα όχι μόνον για βιοποριστικούς λόγους,  αλλά γιατί  είναι πλήρως ταυτισμένος με το φυσικό περιβάλλον, αναπόστατο κομμάτι του.  Αλιεύει σεβόμενος  την προσφορά της λίμνης , σεβόμενος αυτό που εμείς  καταστρέφουμε.

Διαπραγματεύομαι δύο άρρηκτα   συνδεδεμένα  ενεργά στοιχεία της περιοχής:   ένα θηλυκό και ένα αρσενικό.  Ενα δίπολο που γεννά πολλά παρακλάδια κατά την διάρκεια  διαμόρφωσης  της εικαστικής πρότασης.

Κατά την παρουσίαση του έργου  σημαντική θεωρώ ότι είναι η δημιουργία μιας πορείας που σε μεταφέρει στον εικονικό κόσμο, που δημιουργείται.  Στην περίπτωση αυτού του έργου  η πορεία θα ξεκινάει απο το δημοτικό σχολείο με κατεύθυνση  στο σπίτι του Βαγγέλη και  με κατάληξη την λίμνη.  Μέσα στη λίμνη θα μείνει μόνιμα τοποθετημένη η γλυπτική κατασκευή. Ο λόγος για τον οποίο τοποθετώ γλυπτικά μέρη του έργου σε ιδιαιτερα σημεία έχει να κάνει με την άποψη που έχω σχετικά με την σημειολογία που αυτά εκφράζουν.   

Χαρακτηρίζω ως εικονική την αναπαράσταση όχι ως μη  πραγματική, αλλά ως  προέκταση  του εικονικού κόσμου του διαδικτύου, που  υφίσταται ως άυλη πραγματικότητα, της οποίας στοιχεία μετουσιώνονται σε πραγματικές υποστάσεις μεταφερόμενες σε ένα υλικό περιβάλλον.

Η εγκατάσταση  περιλαμβάνει, ζωγραφική, γλυπτική, λογοτεχνικό λόγο,  μουσικούς ήχους,  video-art, performance.  Είναι  πάντα ανοιχτή σε οποιαδήποτε πρόταση και συνεργασία.  

Ελένη Κεσίσογλου