ΨΥΧΗ ΑΝΩΘΕΝ Κλινική ψυχική απώλεια του βλέμματος και καθημερινός αποτοιχισμός ψυχών. Εικαστική ψυχοδυναμική και συνεργατική έκθεση στο πατάρι του Factory στην Φλώρινα

Τι ανακούφιση είναι αυτή να μην είσαι ο εαυτός σου;
Κλινική ψυχική απώλεια του βλέμματος και καθημερινός αποτοιχισμός ψυχών.
Εικαστική ψυχοδυναμική και συνεργατική έκθεση 
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι για τον αδαή άνθρωπο είναι εύκολο να αισθάνεται καλά, ενώ για τον λειτουργικό καθημερινό άνθρωπο αυτό είναι πιο βαρύ χρέος.Η κατάθλιψη είναι μια εσώτερη πληγή και εμφανίζει δρακόντια σημάδια στην επιφάνεια της ζωής μας.


Η κατάθλιψη είναι ένα πεδίο νοσηρότητας αλλά είναι και ένα ανοιχτό εργαλείο για να κατανοήσουμε την σύγχρονη ατομικότητα και όλα τα αδιευκρίνιστα  διλήμματα που επιφέρει. Ο κανονιστικός άνθρωπος μόλις ενώσει σαν συγκοινωνούντα δοχεία την εσωτερική ζωή με τους τρέχοντες κανονισμούς προκύπτει μια δυσπρόσιτη κατάσταση υστερίας, Αυτή την καταθλιπτική θάλασσα του νευρικού μας συστήματος καλούμαστε να κολυμπήσουμε εξασκώντας την χαρισάμενη ζωή που μας υποσχέθηκαν.Η ψυχική οδύνη χρειάζεται την επιστημονική φαντασίωση ενός φάρμακου και τότε αυτό γίνεται ευχολόγιο και αρχίζει ο αποτοιχισμός ψυχών από τα συναισθηματικά καρφιά που τα συγκρατούσαν και απορημένα, άλλοτε απορυθμισμένα,άλλοτε απομακρυσμένα και αποκομμένα ή αιωρούμενα να περιφέρονται κοντά στους αποχαυνωμένους συμπαραστάτες τους.


Η γλώσσα της εσωτερικής οδύνης έχει γίνει έκφραση και αναστοχασμός του είναι μας. Η Ήπειρος της κατάθλιψης ζητά μετανάστες με δόκιμο είναι.Μετανάστες του άγχους και της εξαρτημένης ύπαρξης συσωρεύονται στα πλοία των ψυχοθεραπευτών και δοκιμάζουν μια καινούργια συνειδητοποίηση.Την κατά τη θλίψη συντριβή μας αρχίζουμε να την καταλαβαίνουμε σε περιβάλλοντα διαχείρισης συμπεριφορών σε πειθαρχικούς και συμμορφωτικούς τοίχους απαγορεύσεων από πρωτοβουλίες και αυτοπραγματώσεις.Ο νέος τρόπος ζωής λέει ο Alain Ehrenberg συνιστά μια ασθένεια της ευθύνης στο οποίο κυριαρχεί το συναίσθημα της ανεπάρκειας. Ο καταθλιπτικός αισθάνεται ότι δεν είναι στο ύφος των περιστάσεων, τον κουράζει να πρέπει να γίνει ο εαυτός του. 

Ο εαυτός μας περιέχει ή τον περιέχουμε; Εδώ αρχίζει ένα οδοιπορικό αναδίπλωσης , όπου απανωτά σκαρφαλώνει κάποιος ένα απότομο βράχο και υποχρεούται να βρει μια φωλιά μυρμηγκιών και εκεί να σκάψει και να κατέβει από την μέσα μεριά των βράχων που ανήλθε.Ότι και να σκεφτούμε για το άτομο που επιδιώκει να είναι ο εαυτός του πρέπει να τον σκεφτόμαστε σε αποκορυφωμένες κοινωνίες των τάξεων, της διαθρωμένης πολιτικής εκπροσώπησης , και της προβλεπόμενης κανονικότητας της συμπεριφοράς.  Το άτομο εαυτός ή  επιδίδεται στην αναγνώριση και την κατανόηση της λειτουργίας  των συμπτωμάτων ή επιδίδεται σε μια κούρσα διακινδύνευσης άλλοτε  υπό την επήρεια φαρμακευτικών συνταγών και άλλοτε ψυχό εκπαιδευτικά μέσα από τα πρότυπα ενός είδους ανθρώπου αναπαράγοντας τον εαυτό - θέαμα δηλαδή εκείνον της ελεγχόμενης φήμης και επιβραβευμένου εαυτού.Στις φαρμακευτικές αλλοιώσεις κάποιος θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τα παράνομα ναρκωτικά που τροποποιούν τις συνειδησιακές μας καταστάσεις.Ζούμε την ιατροποίηση του άγχους στην εθιστική και τοξική ανυπαρξία του αληθινού εαυτού μας με την παραπαίουσα σκιά μας να λειτουργεί σαν δείκτης του ρολογιού της ύπαρξης. Η δυνατότητα να παρεμβαίνουμε διαρκώς στο εσωτερικό κάνει αδιάκριτο το όριο του εγώ μέσα στο μέσα . Το έξω έχει συνάφεια με το μέσα ως προς την αντιστροφή και όχι την αλληλοσυμπλήρωση.




Οι κραυγές του εγώ θα ακούγονται σαν ηχώ ενώ αποτελούν αντηχήσεις. Η φρίκη της ψυχοδραστικότης του νευρικού συστήματος θα λειτουργεί σαν αναστολέας των επιθυμιών και η διαρρύθμιση της ευφορίας και της δυστυχούς καθημερινότητας θα υποχονδριάζει . Θα εκφύεται η άσαρκη επιθυμία, η ψυχιατρική αναπαράσταση και η προσχηματική σχέση με το άλλο θα Συμβόλαιο-γραφείτε . Συμβόλαιο είναι εκείνη η επινόηση του ανθρώπου που λειτουργεί ρυθμιστικά στην ενστικτώδη έκφραση της βίας . Είναι η διαχείριση κρίσεων και ο συνεχής αποκλεισμός της βίας έξω από τα κοινωνικά σύνολα και το ξέσπασμα μιας απλής ανεκπλήρωτης οριοθέτησης περιοχής που δεν ελέγχεται σωματικά από κανέναν και στην καλύτερη περίπτωση επόπτευσε οπτικά και ανπαραγεται λεκτικά, πχ το κουτσομπολιό.



Είμαστε ξαπλωμένοι κάτω από τον έναστρο ουρανό μόλις μπαίνει ο 18ος αιώνας. Μαζεύουμε όλα τα αστέρια και τα ενώνουμε για τελευταία φορά σε ένα παντοδύναμο φως που φωτίζει την Ενοχή και την Πειθαρχία. .Είμαστε ξαπλωμένοι κάτω από τον έναστρο ουρανό μόλις μπαίνει ο 20 αιώνας και τα αστέρια είναι ατελείωτα αλλά εμείς διαλέγουμε αυτά που μας ταιριάζουν, ωροσκοπούμε την επιλογή μας, τζογάρουμε τις απίστευτες επιλογές και ο πραγματοποιημένος εαυτός ενώ βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, ο νεωτερικός άνθρωπος θα διχάζεται ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο.Ανυπάκουοι στο ένα φως παίρνουμε πρωτοβουλίες , επιλέγουμε και σύμφωνα με τον Alain Ehrenberg"οι έννοιες του project , του κινήτρου , της επικοινωνίας είναι σήμερα οι νέες κανονιστικές αρχές.". Συνεχίζουμε να είμαστε ξαπλωμένοι κάτω από τον έναστρο ουρανό μόλις μπαίνει ο 21ος αιώνας και η ατομικότητας μας προτιμά μια κατάθλιψη μακρυά από τις εκλιπόντες Ενοχή και Πειθαρχία αλλά με τις αυτορυθμιζούμενες Πρωτοβουλία και Ευθύνη.

Η δημοκρατία ευνοεί την διαχείριση συγκρούσεων γιατί για να πετύχεις την αυτονομία σου στο κοτέτσι της κοινωνίας πρέπει να εκφράσεις και να προεκτείνεις τις αντιπαραθέσεις, να εκθέσεις την γνώμη σου. Για να βρεις το εαυτό σου πρέπει να χωριστείς από αυτόν.Εμπεδώνοντας καθημερινά τον εαυτό σε χώρους συμπεριφοράς της ατομικής ευθύνης διαπιστώνεις ότι η ανεκτικότητα του απαγορευμένου και της ενοχής αδρανοποιείτε μεν αλλά η κατάθλιψη αναπαρίσταται ως ιατρικό συμβάν.Συνειδητοποιούμε ότι το τίμημα της απελευθέρωσης είναι πλέον και εσωτερική ανασφάλεια.Το ψυχικό άχθος , η στεναχώρια , το παραλήρημα και η μανία οδηγούνται στις νεύρο ψυχώσεις και η νοσηρότητα και η αναντιστοιχία του υποκειμένου αμφισβητεί την εμβιότητα του όντος. Η ψυχοδυναμική της εικαστικής εγκατάστασης στο Factory προτείνει έναν τρόπο όπου το έμβιο ενσωματώνεται στην προσωπικότητα. Η γενεαλογία της οδύνης σαν περιγραφή της βαρύτητας των διλημμάτων ενός νέου τύπου ανθρώπου ικανού να περιγράψει τον εαυτό από έξω, ανέπτυξε ταχύτατα τον εκδημοκρατισμό του πορτραίτου, τη διάδοση του καθρέφτη, τη γέννηση της φωτογραφίας και έφτασε να προτείνεται στις μέρες μας ως τεχνική αυτοπορταίτου, ως σέλφι και μια υπερέκθεση στα κοινωνικά δίκτυα.
Σε όποια ταλάντευση και να βρεθούμε οι ανάγκες της συλλογικής μας ψυχολογίας δεν ωριμάζουν γιατί διανοητικά είμαστε εγκλωβισμένοι στην αδεξιότητα του συγκρουσιακού ανθρώπου.Η επιστημονική και η καθημερινή διαβίωση  καλείται να αναγνωρίσει ενίοτε την τρέλα σαν καταφύγιο ή σαν διαφυγή.
 ΨΥΧΗ ΑΝΩΘΕΝ- Προιδεασμός της έκθεσης: Χαρης Κοντοσφύρης Εικαστικός, Επίκουρος Καθηγητής Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας

Οι καλλιτέχνες Βασιλειάδης Χρήστος,Βγότζας Γιάννης,Γαϊτη Πηνελόπη,Διονυσοπούλου Γλύκα,Καρούλια Κατερίνα,Κάσση Κυριακή,Κοντοσφύρης Χάρης,Λόττας Ηλίας,Μαντζιώρη Αγάπη,Μαργαρίτης Χάρης,Μοναχού Όλγα,Μπουνταγκίδης Πλάτωνας,Παπαδόπουλος Θεοδόσης,Σαμαρά Άννα Μαρία,Τοτού Μαρία,Φανάρας Γιώργος,Φλέγγα Αντωνία,Φλώτσιου Φαίη,Χριστοπούλου Μάγδα σχολιάζουν εικαστικά έξι φωτογραφίες της Σοφίας Αντωνακάκη με πορτραίτα ασθενών από το ψυχιατρείο Πέτρας Ολύμπου και να προκαλούν την διάδραση του Πλάτωνα Μπουτακίδη με τα μικρογλυπτά του . Η έκθεση θα λειτουργήσει ψυχοδυναμικά και συνεργατικά.Τα αποτελέσματα της συνεργατικής πρότασης θα εκτεθούν στο πατάρι του Factory-Φλώρινα στις 6 Φεβρουαρίου 2017 σε διάταξη αρχιτεκτονική και αλληλεπιδραστική με το χώρο σε μια ιδέα του Χάρη Κοντοσφύρη. Ο Πλάτωνας Μπουντακίδης θα εκτελεί μπροστά στο κοινό τα μικρογλυπτά σε προανακοινωμένες ώρες κατά την διάρκεια της έκθεσης . Οι φωτογραφίες της Σοφίας Αντωνακάκη παρατίθενται στους τοίχους. Το υπερυψωμένο τρίγωνο του αίθριου στο πατάρι έχει σκεπαστεί με ξύλο ζωγραφισμένο από τους καλλιτέχνες. Το εποπτεύον μάτι φιλοτέχνησε η Μαρία Τοτού. Η κάτω όψη του ξύλου είναι συνεργατικό των: Χάρη Μαργαρίτη, Θεοδόση Παπαδόπουλο και Γιώργο Φανάρα, Σχεδιασμός αφίσας Βγόντας Γιαννης

Το πρότζεκτ αναστοχάζεται και ερευνά την ψυχική απώλεια του βλέμματος, το άγνωστο στο αναγνωρίσιμο, την κλινική ασθένεια με την φιλάσθενη καθημερινότητα , μιλά προπάντων για το Άλλο, την Περιχαράκωση, το Βιωματικό, την Επόπτευση,την Υπερέκθεση, την αλληλοπαραχώρηση και την καθημερινή έκφραση της Εξωστρέφειας.
Το έργο θα έχει την επιστημονική εποπτεία της εικαστικού και ψυχίατρου- ψυχοθεραπεύτριας Μαρί Θεοφίλου αποφοίτου της Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας το 2016.

Συντονισμός: Ομάδα εξωστρέφειας 3ικαστικού 3ργαστηρίου
Διενέργεια της εικαστικής πλατφόρμα Μακρύ όχημα
Αλληλεπίδραση: Χάρης Κοντοσφύρης εικαστικός,
 επίκουρος καθηγητής Σχολής καλών τεχνών Φλώρινας
Επικοινωνία: Φλώροι εικαστικοί

Πληροφορίες για την κλινική ψυχασθένεια εδώ