ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

 Του Γιώργου Κεβρεκίδη

Για την παρουσίαση της εικαστικής έρευνας, δανείζομαι την εισαγωγή ενός ενδιαφέροντος άρθρου στο διαδίκτυο, με τίτλο "Υλικός πολιτισμός: Γιατί "δενόμαστε" με τα αντικείμενα;" από την εικαστικό-μουσειολόγο Αναστασία Βουτσά..."Ζούμε σε έναν κόσμο όντας περιτριγυρισμένοι από αντικείμενα. Όλα αυτά τα αντικείμενα δεν είναι απλά μέρος μιας καθημερινής ρουτίνας. Κατά ένα μεγάλο μέρος, αποτελούν ενδεικτικά στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας, της ανθρώπινης ιστορίας, του ανθρώπινου πολιτισμού ακόμα και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης." (http://artmag.gr/articles/art-thinking/item/4824-ylikos-politismos-giati-denomaste-me-ta-antikeimena)

OBJECTS OF "DESIRE" / Αντικείμενα "πόθου"

Έργα - assemblages: galvanized metal frame, randomly found objects (i.e saddle of a bicycle, cotton, lamb teeth, pine needles), Διαστάσεις τελάρων: 30x30cm & 35x35cm, Χρονολογία κατασκευής: 2014

Με την τέχνη του (καθημερινού) αντικειμένου (objectkunst), του διαλεγμένου στην τύχη (objet trouve) πειραματίζομαι εδώ και καιρό. Μέσα από τις πλαστικές συνθέσεις με ετερόκλητα υλικά διερευνώ την ιδέα του «φετίχ», το οποίο σύμφωνα με την ψυχανάλυση είναι ένα απίθανο αντικείμενο στο οποίο αποδίδεται μια ισχυρή επιθυμία, παρεκκλίνοντας έτσι από τον κανονικό σκοπό του.

Ήδη από την περασμένη διοργάνωση της ART ATHINA (Μάιος 2014) - στα πλαίσια του εικαστικού παιχνιδιού Rem Brand Name project, που διοργανώθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά με επιτυχία, από το 3^ο εργαστήριο ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας, σε συνεργασία με την αίθουσα τέχνης «Τεχνοχώρος» και τη  γκαλερί Λόλας Νικολάου - είχα κάνει την "παρθενική" μου παρουσία με παρόμοια δουλειά, παρουσιάζοντας το πρώτο "φετίχ" έργο - αντικείμενο με τίτλο: "(HE)art ATTACKER", μπήγοντας ένα γουδοχέρι σ' ένα τσουβαλάκι λινάτσας. Τη δε σύνθεσή μου είχα προσαρμόσει πάνω σε μια γαλβανισμένη λαμαρίνα, επιφάνειας διαστάσεων αντίστοιχων με αντιγράφου αυτοπροσωπογραφίας του Rembrand (42,3x33cm). 

Με αφορμή το έργο του Ρέμπραντ: Το έργο του Ρέμπραντ χαρακτηρίζουν οι συνεχείς μετασχηματισμοί πριν την κατάληξη σε μία τελική εικαστική μορφή, ένδειξη μιας διαρκούς αναζήτησης. Έτσι από τη δεξιοτεχνία ενός μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου και χαράκτη του 17^ου αιώνα, εγώ "μεταπηδώ"  στο κίνημα του Bauhaus του 20^ου αιώνα και την επικράτηση της λειτουργίας έναντι της φόρμας. Και από μια δισδιάσταση αναπαραστατική εικαστική γλώσσα "καταφεύγω" στους προσωπικούς μου μινιμαλιστικούς εννοιολογισμούς, μέσω μιας γλυτπικής τάσης του 20ου αιώνα, του assemblage (γλυπτική συναρμολόγησης).

                                   

ART – ATHINA 2014

Tίτλος έργου: "ΗE-art ATTACKER"

Είδος: Γλυπτική (assemblage)

Υλικά: Γαλβανιζέ λαμαρίνα, τσουβάλι λινάτσας, τζίβα, γουδοχέρι

Διαστάσεις έργου: 42,3x33cm / Χρονολογία: 2014

Στην επόμενη διοργάνωση, της επετειακής Cheapart, που συμμετείχα παρέα με  αξιόλογους καλλιτέχνες, μου δόθηκε η ευκαιρία να τολμήσω ακόμη περισσότερο τη διερεύνηση της αρχικής μου ιδέας, παρουσιάζοντας σειρά τρισδιάστατων assemblages, με θέμα τη σχέση μεταξύ εξωτερικής ασκούμενης πίεσης κι ελαστικής / ανελαστικής απόκρισης του βαλλομένου δέκτη. Τα έργα που ετοίμασα βασίζονται θεματικά στην έννοια της παραμόρφωσης που προκαλείται σ' ένα «αντικείμενο» από ένα άλλο, πιο ισχυρό. Τα υλικά που χρησιμοποίησα για την απόδοση της βασικής ιδέας ήταν "καθαρά", απείραχτα, χωρίς προσμίξεις ή περιττά χρώματα. 

Μέρετ Οπενχάιμ, Αντικείμενο (γνωστό επίσης ως Φλιτζάνι τσαγιού με γούνινη επένδυση και Dejeneur en fourrure), 1936 (Φλιτζάνι τσαγιού, πιατάκι και κουτάλι καλυμμένα με γούνα), ύψος 7,3 (21/2)

 «Συνδυάζοντας την έλξη και την απώθηση, το ευχάριστο/δυσάρεστο  έργο του Μέρετ Οπενχάιμ είναι απολύτως σουρεαλιστικό, καθώς προσαρμόζει το διαλεγμένο στην τύχη αντικείμενο. Στην προκειμένη  περίπτωση, η εκτίμηση της τέχνης δεν είναι πλέον ζήτημα «αδιάφορης ευπρέπειας» την ώρα του τσαγιού: διακόπτεται απότομα με έναν άσεμνο υπαινιγμό στα γυναικεία γεννητικά όργανα που μας αναγκάζει να σκεφτούμε τη σχέση μεταξύ αισθητικής και ερωτισμού.» (HALL FOSTER, ROSALIND KRAUSS, YVE-ALAIN BOIS, BENJAMIN H.D. BUCHLOH “Η ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΟ 1900”, επίκεντρο, 2009, σελ. 16»)

ΕΛΞΗ ΚΑΙ ΑΠΩΘΗΣΗ

Στo αντίστοιχο από πλευράς μου (παρουσιασμένο) έργο, η εκτίμηση της τέχνης δεν τίθεται στη βάση "επανάγνωσης" της ταυτότητας του objet trouve...: διακόπτεται απότομα με έναν άσεμνο υπαινιγμό σε αντρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα, που μας ωθεί να αναγάγουμε την ερωτογενή περιοχή σε μια "απαγορευμένη" ζώνη, ή την ερωτική απόλαυση σ' έναν "απαγορευμένο καρπό".

 

CHEAPART 20 - 79η Δ.Ε.Θ (6-14 Σεπτ. 2014)

Tίτλος έργου:  "OBJECT YOU WANNA PRAISE" 

Tεχνική : assemblage (galvanized metal frame, saddle of a bicycle, cotton, lamb teeth, pine needles), / Διαστάσεις τελάρου: 30x30cm, Χρονολογία: 2014

ΤO ETOIMO ANTIKEIMENO ΩΣ ΦΕΤΙΧ: ανθρωπολογικές, μαρξικές και φροϋδικές προεκτάσεις

 (Μία πρώτη εκδοχή του παρακάτω θεωρητικού κειμένου από την Ευαγγελία Λεδάκη παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των ομιλιών της έκθεσης Προκάτ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση τον Δεκέμβριο του 2013. *Η Ευαγγελία Λεδάκη είναι κοινωνική ανθρωπολόγος και επιμελήτρια εκθέσεων)

«....Τα προϊόντα της ανθρώπινης εργασίας εντάσσονται σε ένα πλέγμα κοινωνικών σχέσεων. Αυτό το πλέγμα, ενώ προσδίδει στα προϊόντα ανταλλακτική αξία και εμπορευματική ιδιότητα, κατ' επέκταση συντελεί στην αλλοτρίωση του ανθρώπινου υποκειμένου από το αντικείμενο της εργασίας του· τα εμπορεύματα υποστασιοποιούνται, αυτονομούνται από τους παραγωγούς τους και αποκτούν χαρακτηριστικά υποκειμένου, μετατρέπονται σε κοινωνικά αντικείμενα.

Σύμφωνα με τη μαρξική προσέγγιση, αυτή η συνθήκη συνοψίζεται στην έννοια του φετιχισμού του εμπορεύματος. Ιδιαίτερη σημασία ως προς την έννοια του φετιχισμού ενέχεται στην απομάκρυνση του αντικειμένου από την ανθρώπινη επενέργεια.

Στο γνωστικό πεδίο της ανθρωπολογίας, η έννοια του φετίχ είναι συνυφασμένη με τον βιταλισμό (μεταφυσικό δόγμα που πρεσβεύει ότι οι ζωντανοί οργανισμοί κατέχουν μια μη-φυσική εσωτερική δύναμη ή ενέργεια, που τους χαρίζει την ιδιότητα της ζωής) και τις ανιμιστικές δοξασίες (δόγμα που ισχυρίζεται ότι τα πράγματα έχουν ψυχές (η λέξη Ανιμισμός προέρχεται απο την Λατινική λέξη Animus που σημαίνει ψυχή). 

…Ο Φρόυντ άλλωστε πιθανότατα άντλησε τον όρο από το ανθρωπολογικό και το μαρξικό συγκείμενο και του απόδωσε νέα χαρακτηριστικά. Η ψυχαναλυτική προσέγγιση φωτίζει την ιδιότυπη μεταβίβαση την οποία διέρχονται τα αντικείμενα για να μετατραπούν σε ready-made ως μία πράξη εξιδανίκευσης και επένδυσης (έννοια που αναφέρεται στο εμπλεκόμενο οικονομικό διακύβευμα). Είναι σημαντικές οι αναλογίες που βρίσκουμε ανάμεσα στην αποσυγκεμενοποίηση και αποσπασματικότητα του ready-made και στα πεδία της φετιχιστικής (το αντικείμενο αποκαθιστά διορθωτικά τον ευνουχισμό) και της ναρκισσιστικής (το αντικείμενο ως συνέχεια του εγώ) λιβιδινικής επένδυσης (μετουσίωση ή η επιθετική ενόρμηση χρησιμοποιούνται για την επίτευξη κοινωνικά αποδεκτών στόχων, με αποτέλεσμα ισχυρή ικανοποίηση). Και στις δύο περιπτώσεις επιτελείται η μαγικοθρησκευτική επένδυση των αντικειμένων και η αναγνώρισή τους ως έχοντα αυτόνομη (σημειωτική ή μεταβιβαστική) επενέργεια. Η μετωνυμική λειτουργία του ready-made έγκειται στην αποδοχή της σύμβασης ότι το αποσυγκειμενοποιημένο σημείο, αυτουργικά κι αυθαίρετα κρινόμενο ως αντιπροσωπευτικό, σχολιάζει κριτικά το σύνολο του σύγχρονου πολιτισμού...» 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ

Το μαξιλάρι είναι κατασκευασμένο ώστε να δέχεται το βάρος του σώματος που το χρησιμοποιεί. Να παραλαμβάνει την πίεση που εκείνο του ασκεί. Στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική του, απαραμόρφωτη, μορφή όταν παύει η επαφή του με το σώμα. Πώς ορίζεται όμως η ελαστικότητα, ως κατάσταση; Έχει να κάνει με μια καλλιεργούμενη ανοχή του άλλου; Είμαι ελαστικός, σημαίνει, μαθαίνω να είμαι ανεχτικός του άλλου; Ποιες δομές έχουν ελαστικότητα στη φύση; Σχετίζεται η έννοια της ελαστικότητας με την ανατομικότητα;

Τίτλος έργου: "DON'T BOTHER SHOCKING ME CAUSE I'M SHOCKED EVERY DAY BY THE VIOLENCE PEOPLE DO TO THEMSELVES" 

Τεχνική: assemblage (galvanized metal frame, cotton pillow, pestle of eucalyptus) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm / Χρονολογία: 2014

Χρησιμοποιώ ως επιφάνεια βάσης τη γαλβανισμένη λαμαρίνα, κοινή και για τα υπόλοιπα συμμετέχοντα έργα της έκθεσης. Οι επισκέπτες της Cheapart 20 είχαν τη δυνατότητα, ωστόσο, να δουν μέρος του συνόλου της δουλειάς μου, αφενός λόγω περιορισμένου ατομικού εκθεσιακού χώρου, αφετέρου λόγω της αυξημένης καλλιτεχνικής συμμετοχής.

Μια επιφάνεια "ψυχρή", ως ένας άλλος "χειρουργικός πάγκος" πάνω στον οποίο στερεώνεται ένα διπλωμένο τσουβαλάκι μ' ένα μπηγμένο γουδοχέρι από ξύλο ευκαλύπτου (χάριν χρωματικής ομοιογένειας). Το τελευταίο με την ιδιότητα του σκληρού αντικειμένου, της μακριάς λαβής που λόγω της κατασκευαστικής του ανατομίας μπορεί να προκαλεί θραύση, να πολτοποιεί, να πιέζει, να παραμορφώνει. Που λόγω σχήματος, εξετάζοντάς το ψυχαναλυτικά, είναι σίγουρα κι ένα φαλλικό σύμβολο...Το σκληρό επιτίθεται στο μαλακό, το οργανικό αντιτίθεται στο βιομηχανικό, το θερμό στο ψυχρό, το αρσενικό στο θηλυκό κ.ο.κ.

Το αποτέλεσμα προβάλλεται επί της αρχικής επιφάνειας ως ξαφνικό επεισόδιο, εν τη δημιουργία του. Ενεργοποιείται αίφνης στα μάτια του θεατή το αίσθημα του σοκ που προκαλεί η βίαιη λειτουργία του «αντικειμένου» = φονικό όπλο = ερωτικό αξεσουάρ, επί του μαλακού υποστρώματος/ερωτικού δέκτη.

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ: Πνευστά (Αερόφωνα)

Για να παραχθεί ήχος σε ένα πνευστό όργανο πρέπει η στήλη του αέρα που περιέχεται μέσα στο σωλήνα του οργάνου να ταλαντωθεί, να δημιουργηθούν δηλ. μέσα στο σωλήνα κύματα από αέρα. Αυτή η στήλη του αέρα αρχίζει να πάλλεται καθώς τη χτυπάει ένα άλλο ρεύμα αέρα, που δημιουργείται συνήθως με το φύσημα του εκτελεστή. Στα πνευστά η οξύτητα του ήχου εξαρτάται από το μήκος της στήλης του αέρα που πάλλεται. Όσο μακρύτερος είναι ο σωλήνας, τόσο βαθύτερος είναι ο φθόγγος που παράγεται και όσο πιο κοντός, τόσο πιο οξύς είναι ο ήχος.

Η τσαμπούνα ήταν κάποτε ένα από τα πιο σημαντικά όργανα στην ελληνική λαϊκή μουσική, μέχρι που τον περασμένο αιώνα αντικαταστάθηκε από το κλαρίνο στην ηπειρωτική χώρα και από το βιολί στα νησιά. Σήμερα παίζεται πιο συχνά, σε μια προσπάθεια να ξαναζωντανέψει αυτή η ωραία, αρχαία παράδοση. Η τσαμπούνα είναι ακόμη σήμερα απαραίτητη στις Αποκριές, όπου συνοδεύεται από το τουμπάκι (τύμπανο).

Tίτλος έργου:  "Ι STRANGLED MY BAGPIPE TO BUY A CLARINET" 

Τεχνική :assemblage (galvanized metal frame, burlap pillow, spiral four cable, dog's coat, metallic sponge) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm, Χρονολογία: 2014

Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Οι βραχοπτώσεις σε απότομα πρανή είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Οφείλονται σε φυσικές ή ανθρωπογενείς αιτίες και εμφανίζονται απρόβλεπτα, λόγω της μεγάλης ποικιλομορφίας των παραγόντων που τις επηρεάζουν. Ειδικότερα, σε μεγάλες οδικές ή σιδηροδρομικές αρτηρίες και σε περιπτώσεις που η χάραξη προβλέπει τη διέλευση ανάμεσα σε πρανή βραχωδών ορυγμάτων, ο κίνδυνος βραχοπτώσεων είναι μεγάλος. Τα συστήματα επιφανειακής προστασίας βραχοπτώσεων αποτρέπουν το φαινόμενο των βραχοπτώσεων στην περιοχή της δημιουργίας τους. Αποτελούνται από συνδυασμό αγκυρίων, πλεγμάτων από ισχυρά συρματόσχοινα, συρματοπλεγμάτων και τανυσμένων συρματοσχοίνων μεταξύ των κανάβων αγκύρωσης. Παρέχουν υποστήριξη στην επιφάνεια του εδάφους εξασφαλίζοντας έτσι την σταθεροποίηση επισφαλών όγκων και αποτρέποντας την αποκόλληση βράχων ή χαλαρών επιφανειακών σχηματισμών. Επιπροσθέτως, ενισχύουν τη συνολική ευστάθεια του πρανούς. 

CHEAPART 20 - 79η Δ.Ε.Θ. (6-14 Σεπτ. 2014)

Tίτλος έργου:  "SO ASPHYXIATING YOUR LOVE I CAN HARDLY MOVE" 

Τεχνική : assemblage (galvanized metal frame, burlap pillow, red conveyor belt) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm, Χρονολογία: 2014

Η ΑΜΦΙΣΗΜΙΑ ΤΟΥ READY-MADE: έτοιμο ή δημιουργημένο;

Το προκατασκευασμένο υλικό το οποίο μετέρχεται ο δημιουργός του ready-made επιτρέπει την παράκαμψη των εννοιών της αυτουργικής (auter) αυθεντικότητας και της μοναδικότητας με τις οποίες υπήρξε εξ ορισμού ταυτισμένο το καλλιτεχνικό αντικείμενο μέχρι τις αρχές του 20^ου αι. Το ready-made ορίζεται εντός της διευρυμένης περιοχής που εκτείνεται από την τυχαία συνάντηση με το ευρεθέν αντικείμενο και τη διάσωση του εκτός χρήσης προϊόντος, μέχρι τον αποχαρακτηρισμό του εμπορεύματος (του προϊόντος με ανταλλακτική αξία που μετατρέπεται σε πράγμα). Το αποσυρμένο προϊόν που έχει φτάσει στο τέλος της εμπορευματικής του καριέρας ή το προς παροπλισμό -παρότι σε λειτουργία- αντικείμενο, επαναφέρονται στο σύστημα διακίνησης των αντικειμένων με νέο τρόπο: εισάγονται στο πεδίο της τέχνης και αποκτούν καλλιτεχνική υπεραξία. Διαμέσου της χειρονομίας της αποκοπής ενός κοινού βιομηχανικού προϊόντος από το αρχικό πλαίσιο αναφοράς και της επικείμενης τοποθέτησής του στο συγκείμενο της τέχνης, δηλώνεται συμβολικά η αμφισβήτηση της αντίληψης ότι το έργο τέχνης πρέπει απαραιτήτως να συνιστά αποτέλεσμα ανθρώπινης χειροναξίας και τεχνουργικής ικανότητας.

Ο όρος τεχνούργημα στην ελληνική γλώσσα έχει διφορούμενη ετυμολογία· δεν παραπέμπει αυτονόητα στη δεξιοτεχνική διαδικασία (για παράδειγμα η λέξη artifact είναι μονοσήμαντη αυτής της ποιότητας). Το τεχνούργημα θα μπορούσε εξίσου να παραπέμπει σε ένα προϊόν τεχνολογίας, δηλαδή ένα προϊόν το οποίο έχει παραχθεί από μία μηχανή.

"H τέχνη, η καλλιτεχνικότητα, πρέπει να ενσωματωθούν στην ίδια τη ζωή, στην καθημερι­νή ζωή, στα αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Μόνο με αυτό τον τρόπο η τέχνη του χώρου θα μπορέσει να υπερβεί τους περιορισμούς του χώρου που την εμποδίζουν να φτάσει στο νέο κοινό καθώς και τα εμπόδια ανετοιμότητας και ακατανοησίας που οφείλονται στην με­γάλη πολιτιστική στροφή....(H TEXNH TOY ANTIKEIMENOY, Ντ. Άρκιν, 1920)" * Το κείμενο του Ντ. Άρκιν, δημοσιεύτηκε στην «Καλλιτεχνική ζωή» (Μάης-Οκτώβρης 1920) και συμπυκνώνει ήδη τα επιχειρήματα του παραγωγισμού — την χρήση δηλαδή της νέας καλλιτεχνικής μεθοδολογίας στο πλαίσιο της βιομηχανικής παραγωγής.

CHEAPART 20 - 79η Δ.Ε.Θ. (6-14 Σεπτ. 2014)

Tίτλος έργου:   "IS YOUR SEX APPEAL INFLATED ENOUGH?"

Τεχνική: assemblage (galvanized metal frame, air -inflated aluminium bag, red conveyor belt, red thin plastic film) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm, 2014

Κατά τον Heidegger, αυτό που παράγει η γλυπτική είναι σώματα. Η μάζα τους, συγκροτείται από διάφορα υλικά, διαμορφώνεται με πολλούς τρόπους. Η διαμόρφωση διεξάγεται με οριοθέτηση ως ένταξη σε κάποια όρια, ή αποκλεισμό από κάποια όρια. Το γλυπτό σώμα ενσαρκώνει κάτι. Ενσαρκώνει το χώρο; Είναι η γλυπτική μια κατάληψη του χώρου; Αντιστοιχεί, έτσι η γλυπτική στην τεχνολογική-επιστημονική κατάκτηση του χώρου;

CHEAPART 20 - 79η Δ.Ε.Θ (6-14 Σεπτεμβρίου 2014)

Tίτλος έργου:   "ΥOU DON'T LOOK AT THE MANTELPIECE WHEN YOU' RE POKING THE FIRE", 

Τεχνική : assemblage (galvanized metal frame, silver mill, red thin plastic film, red cotton fabric, candles, screen, burlap fibres) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm, 2014

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ READY-MADE

( πηγή περιοδικό Ουτοπία Νο 19, μετ. Δ. Ζάζας)

Έχει περάσει ένας αιώνας και πλέον από τη δημιουργία του πρώτου ready-made που επινόησε ο Marcel Duchamp, την περίφημη Ρόδα Ποδηλάτου. Το 1912, οι κυβιστές είχαν ξεκινήσει πειραματισμούς με επικολλήσεις ευτελών στοιχείων, όπως αποκόμματα εφημερίδων, πάνω στη δισδιάστατη επιφάνεια του καμβά. Ένα χρόνο αργότερα, ο Duchamp διεύρυνε ριζοσπαστικά τη βραχύβια γενεαλογία της έτοιμης πρώτης ύλης, τοποθετώντας μία ρόδα ποδηλάτου πάνω σε ένα σκαμνί. Έκτοτε δημιούργησε πολλά ακόμη ready-made τα οποία έμειναν ιστορικά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα έργα Στεγνωτήρας Μπουκαλιών και Σιντριβάνι (ουρητήρας) που παρουσίασε το 1914 και το 1917 αντίστοιχα.

Μέσα στον προηγούμενο αιώνα που διατρέξαμε το ready-made έγινε αποδεκτό ως συμβατική καλλιτεχνική χειρονομία και επανέρχεται με διαρκώς ανανεούμενες μορφές, ενώ με τρόπο παράλληλο προκύπτει η ανάγκη μιας αναστοχαστικής κριτικής σχετικά με τη λειτουργία και τη σημασία του.

Tίτλος έργου: "REINVENTING THE WHEEL" 

Τεχνική : assemblage (galvanized metal frame, 8 beer bottles, bicycle wheel) / Διαστάσεις τελάρου: 35x35cm / Χρονολογία: 2014