Αφαίρεση
Δεν είσαι αυτός που θα εμφανιζόσουν σε αυτήν την γωνία
κραδαίνοντας την
υπόστασή μου σαν ένα κομμάτι ξερό ξύλο
βγαλμένο από τα ματωμένα σπλάχνα της γης;
Είσαι η σκιά της αλλότριας φύσης, του παγωμένου πρωινού;
Ενός προσωπείου
που το χαμόγελο έγινε το ερμαφρόδιτο τίποτα;
Μιας ξεχασμένης
ιστορίας τυπωμένης στους τοίχους της πόλης,
ναρκισσευόμενος μπροστά στην εικόνα
της ειδεχθούς πραγματικότητας;
Ακολουθώντας το
αταίριαστο όχημα του δικού μας μπουρλέσκου,
αναγνώσαμε τις όποιες ρινικές μας εκκρίσεις
ως εξαιρετικά ενδιαφέρουσες
γλωσσικές πράξεις
ακανόνιστων σχημάτων.
Ενδίδοντας στην αφαίρεση του χώρου
για να παίξουμε την επιθανάτια
υποκρισία,
θρηνώντας πάνω από το
πτώμα
της δικής μας αμφισημίας.
Ακούω τους ψιθύρους της λήθης συλλαβίζοντας τους εαυτούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου