Aτομική έκθεση του Γιώργου Τσακίρη στην gallery 512 της Πτολεμαΐδας στις 12 Νοεμβρίου του 2011, στις 7:30

ατομική έκθεση

του

Γιώργου Τσακίρη

η πρώτη έκθεση

στην gallery 512

στην Πτολεμαΐδα

Στις 12 Νοεμβρίου του 2011, στις 7:30 παρουσιάζονται στην gallery 512 στην Πτολεμαΐδα, «οι ανείπωτες ιστορίες και μικρές παρενθέσεις» του αναπληρωτή καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, Γιώργου Τσακίρη, όπως ονομάζει ο ίδιος, τα σχέδια και τη ζωγραφική του, που τα συνεκθέτει μαζί με κατασκευές και γλυπτά, στην πρώτη έκθεση που εγκανιάζει τον νέο αυτό εκθεσιακό χώρο.

Η επιμελητρια Μαρία Κενανίδου αναφέρει στο κείμενο της έκθεσης: η gallery 512, η πρώτη γκαλερί σύγχρονης τέχνης που τολμά να ανοίξει σε μία πόλη 512 χιλιόμετρα από το κέντρο της μητροπολιτικής Αθήνας, στο κέντρο της Πτολεμαΐδας, προσφέρει ένα δίαυλο επικοινωνίας για τον δημότη, που μπαίνοντας σε μία διαδικασία επαφής με τον πολιτισμό, παύει να είναι παγιδευμένος στην πολιτιστική μοναξιά του, εξελίσσοντας το σύστημα επικοινωνίας, κωδικοποίησης, αποκωδικοποίησης και μετάδοσης πολιτιστικών πληροφοριών.

Σε χαλεπούς καιρούς, προσφέρει βήμα μέσα από εκθέσεις και συναντήσεις, στην πολυφωνία της σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης και τις πολυσήμαντες τάσεις της εικαστικής πρωτοπορίας, δίνοντας αφορμή για πολιτισμικές ανταλλαγές και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ενεργό διάλογο και προώθηση γόνιμων συνεργασιών.

Δημιουργεί ένα χώρο- διέξοδο, που το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις νέες τάσεις στην σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, μία πλατφόρμα για αναπάντεχες αντιπαραβολές, εννοιών, κοινό τόπο ανταλλαγής εικόνων και απόψεων, επαναπροσδιορισμού προσεγγίσεων και συσχετισμών, παρέχοντας την δυνατότητα στους θεατές να εξοικειώσουν τη ματιά τους, να ενσωματώσουν επιρροές, να επανεξετάσουν θέσεις, να επαναδιατυπώσουν απορίες και απόψεις, που τόσο είναι αναγκαίο στην κρίσιμη αυτή μεταβατική περίοδο.

Τα έργα της έκθεσης, με εκκίνηση βιωματικές, εσωτερικές διεργασίες, εγκλωβισμένες μέσα στη μνήμη, μορφοποιούνται μέσω της χειρονομίας και της αυτόματης γραφής στη καλλιτεχνική πράξη. Σχέδια, χρώματα, στίξεις, τόνοι, γραμμές, ευτελή υλικά, καρποί, εργαλεία, νοηματοδοτούνται μέσα από το έμπειρο εικαστικό βλέμμα και ιδίωμα του καλλιτέχνη που διευρύνει τα όριά τους.

Η προσμονή και ο φόβος του θανάτου, η απελευθέρωση και λύτρωση, κατά την διάρκεια της γέννας-δημιουργίας συνθέτουν ένα υποδόριο εννοιολογικό ιστό καταγωγής που ενέχει εικαστικά τα πάθη της φόρμας, μέσα απ’ τη νοσταλγία για την προσέγγιση της φύσης, αναζητώντας σ΄αυτή, την αγνότητα, την καθαρότητα και την αμεσότητα.