ΕΚΘΕΣΗ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΕΑΣ

ΕΚΘΕΣΗ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΕΑΣ

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 7 Δεκεμβρίου 2011, στις 7.30 μ.μ.

Διάρκεια, μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2012.

Η συνεκτικότητα

για τον Βαγγέλη Δημητρέα

Πρώτη θέση: Το εικαστικό έργο γίνεται αναγκαίο με τη δύναμη της συνοχής και της ενότητάς του. Πρόκειται για μια βασική αρχή της νεωτερικότητας. Ο Δημητρέας δέχεται ότι βασική αρχή του έργου είναι η συνεκτικότητα της γλώσσας του. Επιδιώκει τη συνέπεια της εικαστικής γλώσσας του, την πλαστική ομοιογένειά του.

Δεύτερη θέση: Η συνεκτικότητα όμως ενεργοποιεί το έργο; Η απάντηση είναι αρνητική. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Η συνεκτικότητα χωρίς παρεκτροπές είναι επικίνδυνη. Οι παρεκτροπές είναι εκείνες που ενεργοποιούν το έργο. Χρειάζεται η απειθαρχία μέσα σε αυτό. Ακόμη και στα πιο δομημένα έργα του μοντέρνου κινήματος πρέπει να αναζητήσουμε αυτές τις παρεκτροπές, για παράδειγμα στον Σεζάν. Ο Δημητρέας από την περίοδο του Παρισιού αναζητά μια γραφή πιο δυναμική χωρίς να προσφύγει στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Χρειάζεται μια γλώσσα πλαστικά δυναμική. Επιζητά τη συνεκτικότητα και παράλληλα αλλάζει το έργο με συνεκτικότητα. Η μετατροπή του έργου γίνεται στόχος του. Ο Δημητρέας μιλά για τα προσχέδια του Πικάσσο για την Γκουέρνικα· παίρνει, για παράδειγμα, ο Πικάσσο ένα άλογο, το ζωγραφίζει ρεαλιστικά, στη συνέχεια το αλλάζει, το αλλάζει ξανά. Αλλάζει όλη τη φιγούρα. Ο Δημητρέας δέχεται και αυτός ότι στόχος του πρέπει να είναι η συνεκτική αλλαγή της φιγούρας. Μια αποδόμησή της.

Μας παρουσιάζει τη σταδιακή μεταλλαγή του έργου, το πέρασμα από την παράσταση στην αφαίρεση και στη σχηματοποίηση. Αυτή η διαδικασία γίνεται στα χέρια του έργο.

Ο Δημητρέας είναι ο ζωγράφος των μετατροπών.

Τρίτη θέση: Το έργο του Δημητρέα αποτελεί μια μελέτη για την τεμαχισμένη πραγματικότητα. Σώματα διαμελισμένα, ακρωτηριασμένα, κατακερματισμένα ή διαλυμένα. Τμήματα από ζώα, σώματα που μοιάζουν με σφαχτά ή που βρίσκονται στα όρια του οργανικού με το ανόργανο. Θυμίζει τον Géricault και την παράδοση που αυτός εγκαινιάζει όταν παίρνει το άλογο και το διαμελίζει ή όταν χωρίζει ή τεμαχίζει το σώμα, το κεφάλι από τα άκρα. Ο Δημητρέας δεν αφηγείται κάτι, δεν αποτελούν αυτά τα έργα ένα αφήγημα για το θάνατο. Η αφήγηση περί του θανάτου στη ζωγραφική θα δεχτεί ότι το συγκεκριμένο υποκείμενο, η συγκεκριμένη ρέουσα συνείδηση δεν σταματά να είναι, αλλά παύει να είναι υποκείμενο το οποίο έχει για τον εαυτό του και για μας σάρκα, το οποίο έχει για τον εαυτό του και για μας έναν εμφανισιακό κόσμο. Όπου υπάρχει αφήγηση για το τέλος, δεν υπάρχει θάνατος. Δεν γίνεται όμως να αφηγηθείς κάτι για τα τεμαχισμένα μέλη.

Ο Χρόνης Μπότσογλου το 1982 σημείωνε –όχι τυχαία– για τον Δημητρέα: «με επιμονή και παθιασμένη μονομανία παρέμεινε στην ανθρώπινη μορφή που την στραπατσάρισε που την έψαξε σε βάθος». Και είναι αλήθεια. Μια ολόκληρη γενιά τότε επιθυμούσε να επινοήσει εκ νέου τον ρεαλισμό μέσα από μια γλώσσα πλαστικά δυνατή. Στην Ελλάδα η «Ομάδα τέχνης α» έπαιξε αυτόν το ρόλο. Σε αυτήν την παράδοση ανήκει ο Βαγγέλης Δημητρέας.

Παναγιώτης Σ. Παπαδόπουλος

Ο Βαγγέλης Δημητρέας γεννήθηκε το 1934. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. από το 1958 έως το 1963 με δάσκαλο τον Ι. Μόραλη. Από το 1967 ως το 1975 εργάστηκε στο Παρίσι. Δίδαξε στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών, στη Σχολή Βακαλό και αργότερα στην Α.Σ.Κ.Τ. ως ειδικός επιστήμονας και λέκτορας. Από το 1985 ως το 2002 διετέλεσε καθηγητής ζωγραφικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της «Ομάδας Τέχνης α» και του «Κέντρου Εικαστικών Τεχνών». Συμμετείχε επίσης στην «Ομάδα για την επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» (1979-1986) και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Τέχνης 4+».

Εγκαίνια: Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011, στις 19:30.

Διάρκεια έκθεσης: έως 15 Ιανουαρίου 2012.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή, 18:00 έως 22:00,

Σάββατο και Κυριακή, 11:30 έως 14.30.

William James – αρχεία του μοντέρνου

Υμηττού 64, 15561 Χολαργός

210 65 34 326 – www.wjames.gr

Στάση Μετρό: Χολαργός, έξοδος: Λεωφόρος Μεσογείων-Προς Σταυρό.