Μια εικόνα. Ενας ελάχιστος πόνος. Προσπάθησα να τον εντείνω. Ενιωσα ανεπαρκής. Ηταν απλά ένα "τσίμπημα" με μιά βελόνα. Δεν ήταν "κραυγή". Εθισμός. Το κόκκινο είναι χρώμα. Το κόκκινο δεν είναι αίμα. Είναι χρωματική κηλίδα πάνω σε ένα άσπρο χαρτί. Στέκει και συνθετικά. Στα πλάισια πάντα ένος εικαστικού γίγνεσθαι. Η κηλίδα γίνεται ποτάμι κι εμείς εμβαπτιζόμαστε σ΄αυτό για "αναδόμηση" χωρίς αιδώ. Δε μας ενοχλεί η μυρωδιά του. Είναι τόσο "φρέσκο"... Δε μας αγγίζει η εικόνα από τα άψυχα κορμιά. Θεατές απαθείς. Ενα κουτάκι Coca-cola, ένα τσιγάρο, μια πλαστικοποιημένη τροφή και το έργο παίζει σε πολλαπλή επανάληψη. Αλλωστε η επανάληψη είναι η καλύτερη "μάθηση".
Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου