Απόψε κάπου στη Μόσχα

Είναι ερωτικό ένα εξαιρετικά αδύνατο σώμα? Σε κάνει να την ποθείς μια γυναίκα που τα χέρια της είναι πιο νευρικά από τα δικά σου? Μια γυναίκα που οι μύες της είναι πέτρα? Ένα σώμα που σου προκαλεί απανωτές εκπλήξεις με την -αφύσικη κάποιες στιγμές- κινησιολογία της ?Είχα παρέες που έκαναν αυτό ακριβώς, ως σπουδή στην αρχή, και επαγγελματικά αργότερα, το να ασκούνται δηλαδή επίμονα στο μπαλέτο και τον σύγχρονο χορό.Δεν έχει καμιά σχέση με τη γυμναστική ή οποιαδήποτε άσκηση φυσικής κατάστασης. Είναι μια αφοσίωση στην τέχνη που παλεύει να εκφραστεί χωρίς λόγια, με μεγάλο όπλο βέβαια την μουσική δραματική ένταση, και το ... ταλέντο που έχει κάποιο σώμα ώστε να "μιλάει". Αυτά τα ιδρωμένα νευρικά σώματα, πολύ συχνά δίχως στήθος, κορίτσια με το απλανές βλέμμα που δεν φημίζονται και για την εγκρατή ζωή που κάνουν καθώς αγωνίζονται κάτω από την ίδια πίεση που νιώθουν και τα μοντέλα ως προς τον περιορισμένο χρόνο, αυτά τα άτομα που δίνουν πολλά από τον εαυτό τους προκειμένου να ξεπεράσουν τους μόνιμους πόνους, και επιβραβεύονται από τον θαυμασμό και μόνο, είναι ικανά να σε μαγέψουν για ώρες με μια μινιμαλ χορογραφία, και τρέμουν μήπως τις βαρεθείς. Μόλις βαρεθούν εκείνες. φεύγουν εύκολα, αλλά αυτή είναι μια κοινή πανανθρώπινη ιστορία.Κάποιες φορές δεν έχουν προλάβει να καλιεργήσουν τίποτα πέρα από το πεδίο τους. Κυριολεκτικά δεν έχουν προλάβει. Τι χρειάζεται όμως το κάτι παραπάνω, όταν καταπίνουν τη μουσική και την κάνουν κυματισμό γύρω από τη μέση? Αφιερώνουν αμέτρητες ώρες στην κίνηση των χεριών κάνοντας port de bras, για τραβήξουν με το αόρατο νήμα της τέχνης τους το συναίσθημα των θεατών. Αν περάσεις πολλές ώρες μαζί τους, αναγνωρίζεις την άσκηση ακόμη και την ώρα που κάνουν να πιάσουν το φλυτζάνι του καφέ. Έτυχα να δω χορευτές που με έκαναν να πιστέψω πως για μια στιγμή κινήθηκε όχι το σώμα, αλλά ο χώρος τριγύρω. Είναι μια μεγάλη τέχνη ο χορός, που οι μεγάλοι του εκφραστές βημάτισαν επάνω στις νότες. Είναι σώματα που αντιδρούν με κινήσεις μετρημένες σε ημιτόνια. Σε κάνουν να θέλεις να επέμβεις με κάποιον τρόπο, να συμμετάσχεις, να τα επιρρεάσεις και να αντιδράσουν σε ένα δικό σου ερέθισμα. Υπάρχει χορός και χορευτές που σε θυμώνουν από την έξη που προκαλούν. Σου γεννούν την περιέργεια για το απολύτως προβλέψιμο. Υπάρχει κίνηση που ξεκόβει από γύρω τον χρόνο και τον χώρο, και σε κάνει να θέλεις να πετάξεις από το κάθισμα για να ενωθείς στην τελετουργία που συντελείται. Όποιος το έχει νιώσει, καταλαβαίνει.
Άσχετος ίσως πρόλογος αφού η αφορμή είναι τα σημερινά γεννέθλια (20/11/'25) μιας μεγάλης μπαλαρίνας, και χαζεύοντάς την στο διαδίκτυο, θέλησα να "υπάρχει" στο blog. Στη γιορτή που γίνεται κάπου στη Μόσχα απόψε το βράδυ, συμμετέχω με δυό λόγια για τη Μάγια Πλισέτσκαγια [Майя Михайловна Плисецкая] που μεταξύ άλλων έμεινε θρυλική η η κίνηση των χεριών της. Η port de bras πουλέγαμε.
Maya - Ravel - Bejart.. και απολαύστε υπεύθυνα.
με δικά της λόγια από συνέντευξη στον θ. λάλλα:

­ Εχετε καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει κάποιον καλό χορευτή; Γιατί, γιαπαράδειγμα, λέμε σήμερα ότι η Πλισέτσκαγια είναι ένας μύθος του χορού;

«Είναι άλλο πράγμα να μιλάει κανείς για τον εαυτό του και άλλο να μιλούν οι άλλοι για αυτόν. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω εγώ για μένα...».

­ Πιστεύετε ότι είστε μεγάλη χορεύτρια;

«Γνωρίζω πολύ καλά και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά μου. Ξέρω δηλαδή ποια είναι η πραγματικότητα, ξέρω ποια είναι η αλήθεια».

­ Μπορείτε να μου πείτε ένα από τα μειονεκτήματα;

«Α... αυτό είναι ένα δικό μου θέμα».

­ Ωραία... αποκαλύψτε μου ένα μυστικό σας...

«Το μυστικό σου, αν το πεις, παύει να είναι μυστικό και έτσι χάνεις τη δύναμή σου. Πιστεύω ότι η δύναμη όλων μας είναι τα μυστικά μας».

­Γιατί;

«Είναι απλό... Αυτό που δεν θέλουμε να ξέρουν οι άλλοι για μας είναι αυτό που βαθύτερα μας βασανίζει, αυτό που τελικώς μας κινητοποιεί... Γι' αυτό δεν πιστεύω σε αυτούς που λένε δήθεν το βασανό τους για να ξαλαφρώσουν. Το βάσανο δεν μοιράζεται... Το βιώνεις εσωτερικά και το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής σου πάλης απολαμβάνουν οι γύρω ως δημιουργία. Οποιος μοιράζεται το βάσανό του, σκοτώνει τον δημιουργό μέσα του».

­ Τα μειονεκτήματά σας σάς κάνουν δημιουργό;

«Οχι μόνο εμένα, όλους τους ανθρώπους. Γι' αυτό συχνά λέω: "Ταλέντο είναι η ικανότητα ενός ανθρώπου να κάνει το μειονέκτημά του πλεονέκτημα ή να φαίνεται σαν πλεονέκτημα"».

υπάρχει και η συνέχεια αυτού του αφιερωματος στο you tube