Περιοχή Πανόραμα Φλώρινας – Ακρότητα της πόλης

Ξηλώσαμε το σκοτάδι απ’ την άκρη του και αντί να αποκαλύψουμε κι άλλο σκοτάδι, είδαμε σκιές φωτεινές να σαβανώνουν ανάλγητα ζωγραφικά έργα. Εγκόσμια οι καλλιτέχνες της Καλών Τεχνών Φλώρινας με ανασηκωμένες τις λείες μυϊκές ίνες τους, ζωγράφισαν δεκαπέντε έργα, στυλωμένα, όρθια, υπαίθρια σ’ αυτό το μαύρο χρώμα της αιματοβαμμένης από φωτιά νύχτας. Ξεσκίστηκε η νύχτα! Θες με ζωγραφική; Θες με τα άγκιστρα της μνήμης; Κανένας δεν έχει ξεχασμένες τις υπαίθριες εκθέσεις στο ποτάμι της δεκαετίας του ’60-’70. Η υπαίθρια έκθεση της φωτιάς υπόμεινε την Αθανασία του τότε. Δόνησε μια ζωγραφική χορδή, έσπασε την σιωπή του τιτιβίσματος της φωτιάς, του κροταλίσματος της φασουλάδας στα φατνία των δοντιών. Η ζωγραφική ήταν εντυπωσιακή με το αγιογραφικό εσώτερο φως των αυτοσχέδιων δάδων λάκκων του Ηλία. Έτσι έσπασαν τα αστέρια ένα σωρό. Φαίνονταν σαν ζωγραφικές φωτοβολίδες φανερών γιορτών σε ήχους βαλκάνιους, παγανισμένους. Ο χειμώνας δεν τελειώνει ποτέ. Δεν υπάρχουν λέξεις πέρα από το πινέλο του ζωγράφου. ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΕΚΛΑΠΗΣΑΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΕΡΓΑ. ΧΩΡΙΣ ΞΕΦΤΙΛΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΩΝ. ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ. ΖΗΤΩ Η ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥΣ

Ομόνοια, 3/01/2011

Χάρης Κοντοσφύρης