Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Οι στιγμές
Υπάρχουν στιγμές που ο ήλιος μα ς χαμογελά. Τότε το ατέρμονο ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης γίνεται πιο φωτεινό και οι σκέψεις πιό καθάριες. Με συντρόφευσαν χθές καθώς επέστρεφα σε μιά άλλη πραγματικότητα. Ηταν δύσκολη η "μετάβαση" , χωρίς αυτό να σημαίνει πως η "αλήθεια μας " είναι μονοδιάστατη. Θαρρώ πως οι ρόλοι αλλάζουν και ο καθένας απ΄' αυτούς διευρύνει τους ορίζοντές μας. Σ' ευχαριστώ δάσκαλε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητή Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα περνάω λέξεις στα αυτιά μου.Συζητάω με το ραδιόφωνο στη χιονισμένη Φλώρινα.Κάποια παιδιά έξω απο το παράθυρο κοπηλατούν στο χιόνι ως σκιέρ. Η ομορφιά είναι πολύ έκολο να γίνει χαριτωμενιά συθέμελη.Δεν πειράζει.Υπάρχουν στιγμές που ξεμένεις με τον ουρανό και τον τόπο.Εδώ που στέκομαι ο αέρας κυλάει όπως το ποτάμι, αργά και σταθερά με πορεία στο νότο.Πρέπει να μάθουμε να αναπνέουμε όπως στις ζωγραφιές,βαθιά και μονοκόμματα.Να είμαστε αποφασισμένοι να γειτνιάζουμε με το τίποτα, που είναι το μεγαλύτερο περιεχόμενο του κόσμου τούτου.
Χάρης
Οδός Αβέρωφ-διάπλατα στο ποτάμι
Φλώρινα, 30/01/2011