oooooooooooooo 
Φθινόπωρο: η εποχή της πρώτης βροχής που τη ρουφάει με λαχτάρα το φρυγμένο από την κάψα του καλοκαιριού χώμα. Είναι που πέρασε το καλοκαίρι με το θόρυβο, την αχλή και τις φωνές των παραθεριστών στην παραλία. Είναι ίσως εκείνη η μικρή απροσδιόριστη μελαγχολία της αλλαγής και της ματαίωσης που δεν έχει πρόσωπο, λόγο κι αφορμές. Μοιάζει με τον καιρό που κομίζει: απροσδιόριστο, απρόβλεπτο, γλυκόπικρο, νοσταλγικό, φωτεινό, απόμακρο, μεταβατικό...
Φέρνει μαζί του τα σταχτιά σύννεφα, τα καστανοπράσινα φύλλα, τις λαμπερές δροσοσταλίδες, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της ψυχής, τα καινούργια ξεκινήματα, τις τυχαίες ματιές, την ενδοσκόπηση, την απαντοχή του χειμώνα, τη νοσταλγία του καλοκαιριού που πέρασε με όλες τις χαρές και τις λύπες του...λέγεται Φθινόπωρο..κάτι φθίνει μέσα του και γύρω του...ίσως να είναι η αθανασία, ίσως η ματαιότητα, η χαμένη αθωότητα. Ο χρόνος συχνά φέρνει τη λύτρωση... και η τέχνη το αποκούμπι της ψυχής αφήνεται να γλυστρίσει σε φθινοπωρινά μονοπάτια αποζητώντας χρώματα, σχήματα, γραμμές, επιφάνειες...
Φθινόπωρο: η εποχή της πρώτης βροχής που τη ρουφάει με λαχτάρα το φρυγμένο από την κάψα του καλοκαιριού χώμα. Είναι που πέρασε το καλοκαίρι με το θόρυβο, την αχλή και τις φωνές των παραθεριστών στην παραλία. Είναι ίσως εκείνη η μικρή απροσδιόριστη μελαγχολία της αλλαγής και της ματαίωσης που δεν έχει πρόσωπο, λόγο κι αφορμές. Μοιάζει με τον καιρό που κομίζει: απροσδιόριστο, απρόβλεπτο, γλυκόπικρο, νοσταλγικό, φωτεινό, απόμακρο, μεταβατικό...
Φέρνει μαζί του τα σταχτιά σύννεφα, τα καστανοπράσινα φύλλα, τις λαμπερές δροσοσταλίδες, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της ψυχής, τα καινούργια ξεκινήματα, τις τυχαίες ματιές, την ενδοσκόπηση, την απαντοχή του χειμώνα, τη νοσταλγία του καλοκαιριού που πέρασε με όλες τις χαρές και τις λύπες του...λέγεται Φθινόπωρο..κάτι φθίνει μέσα του και γύρω του...ίσως να είναι η αθανασία, ίσως η ματαιότητα, η χαμένη αθωότητα. Ο χρόνος συχνά φέρνει τη λύτρωση... και η τέχνη το αποκούμπι της ψυχής αφήνεται να γλυστρίσει σε φθινοπωρινά μονοπάτια αποζητώντας χρώματα, σχήματα, γραμμές, επιφάνειες...
Η φθινοπωρινή
διαφάνεια, μοναδικά λεπτή...ντελικάτη να χάνεται στο χρόνο παίρνοντας μαζί της
εικαστικές αποτυπώσεις, κρυμμένα συναισθήματα, συμβολικές μεταμορφώσεις,
εσωτερικές αμφιβολίες, προσμονές που εκφράζονται με χρώμα ή την αντίθεση
άσπρου-μαύρου. Ο αθάνατος έρωτας ελλοχεύει, το τυχαίο καραδοκεί, ο ρεαλισμός
ενεδρεύει, το όμορφο βασιλεύει ...Όρια καλοκαιριού-φθινόπωρου: Μυστικές ώρες
έμπνευσης...
Τα δώρα του
φθινοπώρου αόρατα, μα τόσο ορατά στο κερί της ψυχής. Σαν να μην πέρασε μια
μέρα..να ψιθυρίζουν, να διηγούνται, να αναγιγνώσκουν. Έτσι για να ανοίγει η
ψυχή και να δέχεται την αβρότητα της φύσης, του χρόνου και των
συναισθημάτων...απλά και καθαρά, σαν το γάργαρο νερό μιας πηγής που κυλάει το
νερό της στο βουνό ...Φθινόπωρο στην πόλη: Για μια ακόμη φορά...τα τζάμια του
αυτοκινήτου γέμισαν από τις σταγόνες της πρώτης βροχής ...έχει αρχίσει να
βραδιάζει...μπροστά ο ορίζοντας, θολός να γκριζάρει, καλοσωρίζει με μυστική
χαρά το νέο Φθινόπωρο που για μια ακόμη φορά που τρυπώνει στη ρωγμή του
χρόνου....ενώ από το ραδιόφωνο η φθινοπωρινή σονάτα φτάνει στο κρεσέντο της και
η μυστική της δύναμη εμπνέει τους καλλιτέχνες-συμμετέχοντες στην πρώτη
έκθεση-άνοιγμα της TΙΜΕ OF ΑRT Gallery που είναι οι:
Αθανασοπούλου Δανάη, Βακιρτζής Αθανάσιος, Βακιρτζής
Γιάννης, Βλάχου Αδαμαντία, Γαΐτη Πηνελόπη,
Γεωργακοπόυλου Πηνελόπη, Καμίνης
Γιάννης, Κανελλοπούλου Αντωνία, Κούτχιας Κωνσταντίνος, Καστέλλη Χαρίκλεια,
Μαραθού Ελένη, Μπουσές Γιώργος, Νυφαδόπουλος Αναστάσιος, Παπαχατζάκη Χρύσα,
Σακαλή Ελένη, Τασούλα Ευαγγελία, Χάνιου Μαρία-Ελένη, Χατζοπούλου Μαρία
ΤΙΜΕ OF ART GALLERY, Aθήνα,
Κηφισιά, 2-4 Οκτ.2019
Eπιμέλεια Έκθεσης:
Πηνελόπη Γαΐτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου