Συντόμευση χρόνου σε 430 κόμπους από
νήμα…μια συμπύκνωση μνήμης ενός αιμάτινου κρουνού γονιμότητας που έκλεισε τον
κύκλο του ….μια ατραπός νήματος κι ένα
ποτάμι μηνιαίων επεισοδίων έμμηνου ρύσης που για την κάθε γυναίκα είναι το
σημάδι της εν δυνάμει αναπαραγωγής. 430 παιδιά, 430 φεγγάρια, 430 προσμονές,
430 αναμονές, 430 σταθμοί, 430 μήνες …μια γυναικεία πορεία μέσα στο χρόνο και
μετά η έμμηνος-παύση…μια βουβή κραυγή για το τέλος των αιμάτινων σπονδών στην
Αφροδίτη και η αγωνία για το πέρασμα στον επόμενο κύκλο. Η αγωνία του κύκλου,
το νερό της λεκάνης που περιμένει πεντακάθαρο να δεκτεί τους κόκκινους κόμπους
του αίματος που χάθηκε για πάντα. Με τη φθορά του χρόνου να κρυφογελά για όλα
αυτά. Πόσες, μα πόσες φορές δεν είδε μια νέα κοπέλα να ξεκινά αυτή την αιμάτινη
γυναικεία πορεία και σιγά-σιγά να σώνονται οι κόμποι της και τότε κι αυτή με τη
σειρά της να δίνει τη σειρά της σε μια άλλη για να ξαναρχίσει αυτό το αέναο
παιχνίδι κύκλων, μηνών, φεγγαριών, αίματος…τίποτα δεν μένει το ίδιο τελικά…το
σώμα, ως δοχείο συναισθημάτων δίνει τις απαντήσεις που αργά ή γρήγορα μιλάνε.
Το ψαλίδι κόβει αμείλικτα τους κόμπους ….η γυναίκα, η κάθε γυναίκα με το όνομα
Ατραπός 430 γίνεται ένα μονοπάτι αίματος που χάνεται μέσα στο χρόνο …κι ύστερα
εμφανίζεται η γυναίκα-μοίρα Άτροπος με το αμείλικτο ψαλίδι. Οι κόμποι κόβονται,
το νήμα μικραίνει, μέχρι που στο τέλος πια δεν υπάρχει νηματινο μονοπάτι, μονάχα
πλέουν στο νερό τα υπολείμματα από τα κόκκινα ίχνη του να προδίδουν όλη τη
διαδικασία …κι ύστερα όλα τελείωσαν…η θυσία σπονδή στην Κυπρίδα ήταν
πεπερασμένη…μετά όλα ακολούθησαν σαν πάντα το δρόμο τους……………………………
Μια εξ αυτών
συναταξιδιώτισσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου