Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Η δημιουργία αποκτά νόημα, μόνο όταν αποδεχτείς πως τίποτα δεν έχει νόημα.


Καθώς έχεζα χτες το βράδυ, συνειδητοποίησα πόσο μαλακός και μη agressive ήμουν με κάποιους ανθρώπους-καλλιτέχνες εδώ και χρόνια. Επειδή όταν τόλμησα να αρχίσω να εκφράζομαι ειλικρινά και να γυμνώνομαι απέναντι στο χάος του κόσμου, ευχόσασταν να πεθάνω, για μια "κωλογραφία".
Που όταν έμαθα τους "κανόνες" ήμουν 15 και στα 16 μου τους ξεπέρασα. Όταν έμαθα γιατί ξέρουμε ποιος είναι ο πικάσος και ο ματις σήμερα, εσείς ερευνούσατε νέους τρόπους να είστε χυδαίοι και μη γόνιμοι. Όταν ο μέΓας τατουαζερ, μου είχε υφάκι χωρίς να γνωρίζει τι θα πει χρυσή τομή. Όταν καθηγητάδες μικροί και φοβισμενοί -επικύνδινοι για ένα πανεπηστιμιακό χώρο- με κράζανε (γιατί περί κραξίματος πρόκειται) επώνυμα ή ανώνυμα, για να βγάλουν τα αποθημένα τους και να βρουν επιτέλους τον τράγο τους (δεν έχω τραγίσιο πούτσο btw). Όταν όλα τα κορητσακειΑ και τα αγωρακοιΑ με συκοφαντούσαν δίχως να με έχουν γνωρίσει. Όταν κάθε φορά που η τραγικη για ολους μας ζωη, σας γινόταν αντιληπτή, αντί να σας αποκριθώ την αλήθεια, ήμουν συμπονετικός. Για όταν αγάπησα και προσπάθησα να είμαι άξιος και για την προσπάθεια μου και μόνο με σβήσατε από τις σελίδες της ζωντανής ιστορίας.

Ένα πράγμα κατέληξα πως έχω να απαντήσω σε όλα και όλους. Όταν ο θάνατος σε κάθε πτυχή της ζωής σας εμφανίζεται, όταν θα καυλώνετε με φρικαλαιότητες και θα τρέμετε τον ίδιο σας τον εαυτό, εγώ θα σας έχω ήδη συμπαρασταθεί, όντας και πράττοντας.

Άνδρεοσόπουλος Δ.
Με τον ίδιο-ανεπίδΗκτου μαθήσεως- σεβασμό και εκτίμηση, γιατί γνωρίζω πως όποιοι και αν "είσαστε", είσαστε Άνθρωποι.

Υ.Σ
Σε όσους τυχαίνει να το διαβάζουν και βρίσκονται σε κάποια τρομερή και σπουδαία ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ, μια συμβουλή δίνω μόνο. ΤΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. (και να κάνετε γυμνά μοντέλα).

2 σχόλια:

  1. Ανθρωπώ / ανθρο,τιπείς / ανθροπή (αδύν. τύπος ανθρόψη) / ανθρωθριάμβουμε / ανθρωβιορίζετε / ανθρωτυποβιάζουν (αδύν. τύπος ανθρωτυψοφυλαρχούν), κλίνατε επ' άπειρον, ανθρωπόπολο. Η γνωστή ρήση του Αρντίνι αιτείται επικαιρότητας για να επιστρέψει ιστορία, αιτείται μνήμης για να επιστρέψει ζωή. Αν οι πλάκες των εντολών του Μωυσέως έχουν γίνει τα λευκά πλακάκια στην ιδεολογική κάθετο, αν εκείνη η συνάντηση ήταν η πρώτη καταγεγραμμένη συνεδρία που σήμερα δύναται να έχει γίνει άνευ όρους άνευ όρων άνευ ωρών και άνευ παρισταμένων, αν η φαντασιακή θέσμιση της θεϊκής γραφής έχει γίνει η καθημερινή πέψη με κοινωνικό πρόσημο, αν ο θρόνος έχει γίνει λευκό υλικό που φέρει τον φέροντα την ευθύνη να ταριφαρχεί επί του αναρχικού αυτού θάμπους, αν η Δημιουργία έχει γίνει δημιουργία που πρέπει να φέρουμε στα μέτρα μας τα μικρά τα κεφαλαία· είναι ερωτήματα που, φαίνεται, εμπροσθοβαρώς επιστρέφουν. Προσθέστε κάτι, είχε πει ο Αρντίνι, αφού γνωρίζετε πως ψεύδομαι.

    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή