Η ψηφιακή εικόνα πλέον, ειδικά μέσω των ιντερνετικών κοινωνικών δικτύων και χάρην του τόσου αυθορμητισμού και extrovert-ιασμού μας, φλερτάρει με τα όρια ομορφιάς και τερατομόρφωσης ως προς -κυρίως- την εξωτερική εμφάνιση και ως προς το τι ορίζει ο κάθε ένας από εμάς ως όμορφο και πως καταλήγει στα μάτια-οθόνη-οθόνη-μάτια, του άλλου.
Ομορφιά, ασχήμια αντικειμενικά υποκειμενικοί όροι, καθώς και όλα τα αμέτρητα ενδιάμεσα στάδια, πλέον στατικοί ψηφιακοί πίνακες προς θαυμασμό και χόρταση σε κάθε στιγμή, παντού.
Ομορφιά, ασχήμια αντικειμενικά υποκειμενικοί όροι, καθώς και όλα τα αμέτρητα ενδιάμεσα στάδια, πλέον στατικοί ψηφιακοί πίνακες προς θαυμασμό και χόρταση σε κάθε στιγμή, παντού.
Υ.Σ.
Ίσως είναι και ένα ζεστό σχόλιο ως προς τον "χαρακτήρα" της όρασης στην εποχή μας, διότι αλλιώς βλέπανε οι άνθρωποι πριν 3 αιώνες και αλλιώς σήμερα, όπως αλλιώς θα βλέπουν και σε 5 αιώνες από τώρα. Θαρρώ πως έχει ενδιαφέρον προς μελέτη-επεξεργασία όλο αυτό γιατί κάθε γνωστός πολιτισμός στον άνθρωπο έχει χτιστεί υπό όρους όρασης πρωτίστως και μετά κάθε είδους πνευματικότητας και θρησκευτικότητας. Σε έναν ανθρωπισμό λοιπόν δοξασμένο πάνω στην "κουλτούρα της όρασης" σίγουρα έχει λίγη καύλα όλα αυτά να τα ψηλαφίζουμε.
Φιλιά,
Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου