Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών: Η «αραβική άνοιξη» των τεχνών

Το «Meeting Points 6» (MP6), ένα φεστιβάλ για τη σύγχρονη τέχνη στον αραβικό κόσμο, φιλοξενείται από τις 7 έως τις 11 Μαρτίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Το φεστιβάλ έχει φιλοξενηθεί σε πολλές πρωτεύουσες χωρών της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, αλλά και στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Στην Αθήνα παρουσιάζεται με πρωτοβουλία του Young Arab Theatre Fund (YATF).

Θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά, συζητήσεις, προβολές και διαλέξεις καλλιτεχνών από το Κάιρο, τη Δαμασκό, το Αμάν, τη Βηρυτό, την Τύνιδα, το Λονδίνο και το Παρίσι θα μετατρέψουν για μία εβδομάδα τη Στέγη σε διεθνή πλατφόρμα καλλιτεχνικής δημιουργίας και πολιτικού στοχασμού.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του επιμελητή, κορυφαίου θεωρητικού και κριτικού τέχνης Okwui Enwezor, το Meeting Points 6 επιχειρεί μια ανατομία της «πολιτειακής φαντασίας» προσεγγίζοντας, μεταξύ άλλων, ζητήματα ταυτότητας και ετερότητας, συλλογικής μνήμης και ιστορίας, κοινωνικού αποκλεισμού και πολιτικής ευθύνης σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για τον αραβικό κόσμο ιστορική συγκυρία.

Το Meeting Points 6 ταξίδεψε τον περασμένο Απρίλιο στη Βηρυτό και το Αμάν. Τον Οκτώβριο μεταφέρθηκε στις Βρυξέλλες, στο Argos Centre for Art and Media και στο KVS Royal Flemish Theatre. Τελευταίος σταθμός πριν από την Αθήνα ήταν το Βερολίνο, όπου τον Ιανουάριο του 2012 φιλοξενήθηκε στο Haus der Kulturen der Welt.

Θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά, συζητήσεις, προβολές και διαλέξεις καλλιτεχνών από το Κάιρο, τη Δαμασκό, το Αμάν, τη Βηρυτό, την Τύνιδα, το Λονδίνο και το Παρίσι θα μετατρέψουν για μία εβδομάδα τη Στέγη σε διεθνή πλατφόρμα καλλιτεχνικής δημιουργίας και πολιτικού στοχασμού.

Αναλυτικά το Πρόγραμμα:

Θέατρο: 7 και 8 Μαρτίου

«Amnesia», των Jalila Baccar & Fadhel Jaïbi (20:30 Κεντρική Σκηνή). Διαβάστε αναλυτικά για την παράσταση και τα

εισιτήρια

Εικαστικά, 7 έως 11 Μαρτίου

Mona Hatoum: Περφόρμανς. Διαβάστε αναλυτικά για την έκθεση και τα εισιτήρια.

Τετάρτη 7 Μαρτίου | 17:30-20:30
Εγκαίνια έκθεσης Μόνα Χατούμ Περφόρμανς και επανάδραση The Negotiating Table (1983, περφόρμανς)

Πέμπτη 8 - Κυριακή 11 Μαρτίου | 12:00-21:00
Έκθεση Μόνα Χατούμ Περφόρμανς

Σάββατο 10 Μαρτίου | 17:30-20:30
Περφόρμανς (επανάδραση) The Negotiating Table (1983)

Λέξεις και Σκέψεις (Προβολή ταινιών), 9 Μαρτίου 2012

Συζητήσεις με θέμα «Επαναστάσεις του Σήμερα» και προβολή ταινιών του Omar Amiralay. Διαβάστε αναλυτικά για τις συζητήσεις και τις ταινίες που προβάλλονται.

Γενικός συντονισμός και παρουσίαση:
Κάτια Αρφαρά, Υπεύθυνη Τομέα Θεάτρου & Χορού Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών
Οι ομιλίες θα γίνουν στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.

Session 1

18:00-19:00 – Okwui Enwezor: Civitas, Citizenship, Civility – Τέχνη και φαντασία στην κοινωνία των πολιτών. Διάλεξη του επιμελητή του Meeting Points 6. Παρουσίαση, σχολιασμός, συζήτηση: Χρήστος Ιωακειμίδης.
19:00-20:00 – Τέχνη και κοινωνία των πολιτών. Η Mona Hatoum συζητά με τον Okwui Enwezor.

20:30-22:00 – Κοινοί τόποι και ιθαγένειες: Μια κριτική ματιά στην κοινωνία των πολιτών. Οι συγγραφείς Ahdaf Soueif (Αίγυπτος/Λονδίνο) και Adania Shibli (Παλαιστίνη) συζητούν με τον Κωστή Παπαϊωάννου.

Session 2

22:30 – Οmar Amiralay: Προβολές 3 ταινιών του Σύρου κινηματογραφιστή
Film Essay on the Euphrates Dam (Συρία), 1970, 12΄ / Everyday Life in a Syrian Village (Συρία), 1974, 80΄ / Α Flood in the Baath Country (Συρία/Γαλλία), 2003, 46’
Οι προβολές θα γίνουν στα αραβικά με υπότιτλους στα αγγλικά.

Θέατρο, χορός εικαστικά, μουσική. Μαραθώνιος σόλο και περφόρμανς 10 και 11 Μαρτίου 2012

Μαραθώνιος 1 - Σάββατο 10 Μαρτίου. Διαβάστε αναλυτικά για τις εκδηλώσεις και τα εισιτήρια

Session 1
18:00-19:00 – Omar Abu Saada (Δαμασκός): Look at the Streets… This is how Hope looks like… (2011), 45΄ / θεατρικό αναλόγιο / στα αραβικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά / Σκηνοθεσία: Omar Abu Saada / Δραματουργία: Mohammad Al Attar / Αναγνώσεις από τη Reem Ali

19:00-20:00 – Mohammad Al Attar (Δαμασκός): Can you please look at the camera? (2011), 45΄ / θεατρικό αναλόγιο / στα αραβικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά / Κείμενο: Mohammad Al Attar / Σκηνοθεσία: Omar Abu Saada / Ερμηνεύουν οι: Lama Hakin, Fatina Laila, Jamal Chkair, Wessam Talhouq

Session 2
20:30-21:30 – Ιωάννα Χατζηθωμά και Khalil Joreige (Βηρυτός / Παρίσι): Aida, Save Me (2009), 50΄ / περφόρμανς / στα γαλλικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά / Συμπαραγωγή: Les Halles de Shaerbeck, Chantier TEMPS D’IMAGES 2009

Session 3
22:00-22:45 – Tarek Atoui (Βηρυτός): Infinite Times Zero (2010-12), 45΄ / περφόρμανς-ηχητική εγκατάσταση / Συμπαραγωγή: Sharjah Art Foundation

Μαραθώνιος 2 - Κυριακή 11 Μαρτίου

Session 1
18:00-19:00 – Samah Hijawi (Αμάν): The sexual physiology of hermaphrodites (2011), 50΄ / περφόρμανς / στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά

19:00-19:30 – Hafiz Dhaou και Aicha M’Barek (Τύνιδα / Λυών): Do you believe me? (2011), 15΄ / χορός / Σύλληψη, ερμηνεία, κείμενα και σχεδιασμός ήχου: Hafiz Dhaou και Aicha M’Barek / Ανάθεση του MP6

Session 2

20:00-21:00 – Selma και Sofiane Ouissi, σε συνεργασία με τον Yacine Sebti (Τύνιδα / Παρίσι): Here(s) (2011), 45΄ / διαδικτυακή χορευτική περφόρμανς (μέσω Skype) / Σύλληψη & χορογραφία: Selma και Sofiane Ouissi / Λογισμικό & διαδραστική εγκατάσταση: Yacine Sebti

21:00-22:00 – Tony Chakar (Βηρυτός): One Hundred Thousand Solitudes (2011), 45΄ / διάλεξη / στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά

Session 3

22:30-23:30 – Laila Soliman (Κάιρο): No Time for Art / διαδραστική περφόρμανς από μια σειρά ντοκυμανταίρ για την αστυνομική και στρατιωτική βία στη σημερινή Αίγυπτο

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΥ | Monumenta Naturalia

Το Σάββατο 3 Μαρτίου στις 12:00 το μεσημέρι, η γκαλερί ΑΔ εγκαινιάζει την ατομική έκθεση του Νίκου Μάρκου με τίτλο “Monumenta Naturalia”. Η νέα του φωτογραφική δουλειά επεκτείνει τον προβληματισμό που ο καλλιτέχνης ανέπτυξε με τις προηγούμενες εκθέσεις του. Αναδεικνύει μιαν ευρύτερη φυσική πραγματικότητα που ξεπερνάει την ανθρώπινη αγωνία, χωρίς όμως να την αποκρύπτει. Ο φακός εστιάζει στη γη και η κίνηση των μυρμηγκιών που μεταφέρουν στην φωλιά τους τροφή αποτελεί λεπτομέρεια. Η κοντινή παρατήρηση του σμήνους των ψαρονιών, που σκιάζει τον ουρανό, αποκαλύπτει όλες τις λεπτομέρειες της σωματικής τους κατασκευής.

Πέρα από την εμφανή γοητεία που ασκεί το φυσικό τοπίο στον Μάρκου, όπως μαρτυρά η δουλειά του τα τελευταία 20 χρόνια, τα έργα του διέπει ένα συνεχές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Οι Τόποι του μελετάνε την έννοια του φυσικού και του κατασκευασμένου. Σχεδόν πάντα, υπάρχει ένας τεχνητός κάνναβος πίσω από αυτό που στις φωτογραφίες του μοιάζει φυσικό. Αλλά αυτά τα δύο στοιχεία δεν είναι ποτέ διακριτά. Μπλέκονται για να δημιουργήσουν τις εικόνες της «αντικειμενικής πραγματικότητας» που βλέπουμε στην έκθεση.

Δουλεύοντας με έναν σχεδόν διάφανο τρόπο τις φωτογραφίες του, ο Μάρκου αποτυπώνει χώρους που μας «υποψιάζουν» για τον κόσμο που μας περιβάλλει, χωρίς τη χρήση θεατρικών, δραματικών ή υπερρεαλιστικών στοιχείων. Ο τρόπος με τον οποίο καδράρει τα θέματά του είναι ευθύς και χωρίς περιττά στολίδια, παρουσιάζοντας με μνημειακότητα το φυσικό τοπίο. Αντίθετα με την αντίληψη που αναζητά στην απεικόνιση της φύσης την ανθρώπινη οικειοποίηση, προεκτείνοντας σ’ αυτήν το αστικό τοπίο, η δουλειά του φωτογράφου προσεγγίζει τις ανατολικές φιλοσοφικές απόψεις σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος δεν κυριαρχεί στην φυσική πραγματικότητα, αλλά την διασχίζει. Οι εικόνες του Μάρκου δεν στοχεύουν στο να δημιουργήσουν ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και αρμονίας, ούτε στο να προξενήσουν το αίσθημα της έκπληξης μπροστά σε κάτι φυσικά αναπάντεχο, αλλά στην κατασκευή μίας νέας ολότηταςόπου η ισορροπία ανάμεσα στο καθολικό και στο συγκεκριμένο αποτυπώνεται, όπως προτείνει ο Simmel, με τη μαεστρική ανάδειξη της λεπτομέρειας.

Η αναγνωρισιμότητα του τοπίου δεν αποτελεί στόχο του καλλιτέχνη, ο οποίος ενδιαφέρεται για την εσωτερική ενατένιση. Τοπία αρμονίας συντίθενται από στοιχεία χάους και εικόνες φαινομενικής «ολότητας», στο εσωτερικό τους ανατρέπονται από την ύπαρξη ποικίλων λεπτομερειών, όπως στην εικόνα με τις χήνες. Η πανσέληνος στο μέσον του μονοχρωματικού νυχτερινού ουρανού αναζητά τηνΓεωμετρία σαν βασικό κανόνα κατανόησης του κόσμου.

Διάρκεια έκθεσης: 03.03 – 26.04.2012

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 12:00 – 21:00, Σάββατο: 12:00 – 16:00

Η γκαλερί θα είναι κλειστή για το Πάσχα από τις 13.04 έως και τις 17.04.2012

AD gallery

3, Pallados str.

Psirri 105 54

Athens, Greece

Tel. +30 210 322 8785

E-mail: ad@otenet.gr

www.adgallery.gr

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ανοιχτή πρόσκληση για κατάθεση αίτησης συμμετοχής στο Future Generation Art Prize 2012

jim hodges: reflective boulder installation

Ανοιχτή πρόσκληση για κατάθεση αίτησης συμμετοχής στο Future Generation Art Prize 2012

Το XYZ Projects με χαρά ανακοινώνει την συνεργασία του με το Future Generation Art Prize 2012 ως Partner Platform.

Το Future Generation Art Prize 2012, το οποίο χρηματοδοτείται από το Victor Pinchuk Foundation στην Ουκρανία, απευθύνεται σε καλλιτέχνες έως 35 ετών από όλο τον κόσμο. Το Πρώτο Βραβείο (Main Prize) θα δοθεί σε ένα καλλιτέχνη ο οποίος θα λάβει το ποσό των US$100,000 (60,000 σε μετρητά και 40,000 για την παραγωγή νέας δουλειάς). Επιπροσθέτως, $20,000 θα δοθούν για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων φιλοξενίας καλλιτεχνών (artist-in-residency) για μέχρι και πέντε επιπλέον καλλιτέχνες που θα βραβευθούν. Η τελική επιλογή θα γίνει μέσα από 21 προεπιλεγέντες καλλιτέχνες οι οποίοι θα συμμετάσχουν σε μία ομαδική έκθεση στο Κίεβο της Ουκρανίας που θα εγκαινιαστεί τον Οκτώβριο του 2012.

Το XYZ Projects ως Partner Platform προσκαλεί καλλιτέχνες έως 35 ετών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα να καταθέσουν αίτηση.

Η υποβολή των αιτήσεων για το Future Generation Art Prize 2012 γίνεται μόνο ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του βραβείου:futuregenerationartprize.org όπου μπορείτε να βρείτε και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το βραβείο και την διαδικασία αίτησης και επιλογής.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: 6 Μαΐου 2012

Παρακαλούμε προωθείστε προς κάθε ενδιαφερόμενο.

XYZ

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Ριζοσπαστικές ιδέες από την ιδιότυπη συγγραφική κολεκτίβα Wu Ming

οι 4 wu ming προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπία

Ιστορικό μυθιστόρημα από τέσσερα χέρια

Ριζοσπαστικές ιδέες από την ιδιότυπη συγγραφική κολεκτίβα Wu Ming

Της Τιτικας Δημητρουλια

WU MING

Αλτάι

μετ. Ειρήνη Δουλάμη

εκδ. Εξάρχεια

Αλτάι: ράτσα από γεράκι προερχόμενο από τα Αλτάια, από τη Μογγολία, από όπου προέρχονται οι Τούρκοι στους οποίους αναφέρεται το ομώνυμο νέο μυθιστόρημα της ιδιότυπης συγγραφικής κολεκτίβας Wu Ming, τους «ανώνυμους» που συνεχίζουν σε άλλο μήκος κύματος τη δουλειά των Λούθερ Μπλίσετ. Των πέντε Ιταλών συγγραφέων που με το ψευδώνυμο Λούθερ Μπλίσετ συντάραξαν στη δεκαετία του 1990 την Ιταλία με τις μιντιακές τους απάτες, δημιούργησαν σχολή στον μιντιακό ακτιβισμό -και όχι μόνο- σε μια σειρά από χώρες σε όλο τον κόσμο, αμφισβήτησαν αποτελεσματικά την κυρίαρχη οικονομία της κουλτούρας, έκαναν πράξη την κατάργηση της έννοιας του συγγραφέα με τα κοινά τους πολιτικά, δοκιμιακά κείμενα και έκλεισαν την καριέρα τους το 1999 με ένα μυθιστόρημα για τη Μεταρρύθμιση και το Μύνστερ, τον «Εκκλησιαστή» (εκδ. Τραυλός). Ενα μεταμοντέρνο προλεταριακό μυθιστόρημα που βρισκόταν στο προσκέφαλο πολλών ακτιβιστών και αντεξουσιαστών για κάμποσα χρόνια.

Οι Wu Ming είναι η συνέχειά τους, μια συνέχεια με λιγότερο ακτιβιστικό προσανατολισμό, αλλά με εξίσου ριζοσπαστικές ιδέες, με ένα μέλος περισσότερο στην αρχή αλλά όχι για πολύ, και έργα εκτός από συλλογικά, όπως το «Αλτάι», και προσωπικά. Κύριο χαρακτηριστικό των έργων τους, παρά την άρνησή τους προς τη μυθοποίηση μετά τον «Εκκλησιαστή», συνεχίζει να είναι η πολιτική ανάγνωση της ιστορίας και των αφηγήσεών της με στόχο την επανερμηνεία τους: θεωρώντας την αφήγηση οργανικό στοιχείο της ανθρώπινης συγκρότησης σε όλα τα επίπεδα, επιλέγουν να πολεμούν τις αφηγήσεις της εξουσίας με άλλες, πολλές, διαφορετικές αφηγήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, συνεχίζοντας την ιστορία του «Εκκλησιαστή» δέκα χρόνια μετά, με έμφαση στο ζήτημα της διαφοράς, της ετερότητας και της ταυτότητας, σε υποκειμενικό και συλλογικό επίπεδο, στην Ανατολή, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου έκλεινε η ιστορία του Γερμανού και της οικογένειας των Εβραίων Σεφαραδιτών Νάζι που τον στήριξαν.

Πρωταγωνιστής στο «Αλτάι» είναι ένας νεαρός Εβραίος αγνώστου πατρός στη Ραγούζα, με την τόσο μεγάλη ανάπτυξη στον 15ο αιώνα, σε επίπεδο οικονομίας, ως ναυτική δύναμη, όσο και πολιτισμού. Ο Μανουέλ μεγαλώνει στο λιμάνι, μακριά από την ευσεβή Εβραία μητέρα του, με το όνειρο να μην είναι πια Εβραίος, όνειρο που γίνεται πραγματικότητα όταν ο Ενετός πατέρας του έρχεται να τον βρει και να τον πάρει μαζί του, μετά το θάνατο της μητέρας του, στη Βενετία. Αλλάζει πίστη, μορφώνεται και βρίσκεται στις μυστικές υπηρεσίες της Γαληνοτάτης, ώς τη στιγμή που γίνεται ο ίδιος το θήραμα που οφείλει να κυνηγήσει. Κυνηγημένος, καταλήγει στην Κωνσταντινούπολη, προστατευόμενος του Γιοσέφ Νάζι, ενός Εβραίου μεγαλοτραπεζίτη και με τεράστια πολιτική επιρροή στον ίδιο τον σουλτάνο Σελίμ Β΄. Στο σπίτι του θα βρει την κρυμμένη εβραϊκότητά του μαζί με μια βιβλιοθήκη κυνηγημένων, κρυφών βιβλίων που θα την εδραιώσουν. Πιστός φίλος του Νάζι, θα τον ακολουθήσει στα οράματά του για τη δημιουργία ενός κράτους για τους Εβραίους μέχρι τελικής πτώσεως των ιδίων και των οραμάτων τους.

Ευρωπαϊκότητα

Το μυθιστόρημα, γραμμένο με τέσσερα χέρια, ανατρέχει στις ιστορικές πηγές για να εμβαθύνει σε έναν υπόρρητο προβληματισμό για το ίδιο το πολυπολιτισμικό κοινό υπόστρωμα της Ευρώπης, της ευρωπαϊκότητας, της ίδιας της ανθρωπότητας· για την έννοια του ταξιδιού που μετατοπίζει τα όρια και τα καταργεί, αλλά και του βίου ως ταξιδιού - δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλεμάν, ο Γερμανός Αναβαπτιστής του «Εκκλησιαστή» είναι η ενσάρκωση αυτού του ταξιδιού, με τις πολλαπλές ερμηνείες· για την έννοια της βίας στην ιστορία, αλλά και του σκοπού, που καθορίζεται τελικά από τα μέσα που χρησιμοποιεί κανείς για την επίτευξή του. Το γεράκι αλτάι, ράτσα υβριδική, αποτελεί το σύμβολο αυτής της συναίρεσης που καθιστά δύσκολη τη βίωση της ταυτότητας, αν και όποτε αυτή ανακαλυφθεί, προσωπικά και συλλογικά.

Πολιτικό μυθιστόρημα, το «Αλτάι» σχολιάζει την ανθρώπινη πορεία μέσα από τα κάτοπτρα της ανοχής, ως ζητούμενου, και του τρόμου ως πραγματικότητας. Υπαρξιακό μυθιστόρημα, θυμίζει ότι οι άνθρωποι κουβαλάνε τη μοίρα τους γραμμένη στην ιστορία τη δική τους και της οικογένειάς τους, και παλεύουν όπως και η ανθρωπότητα με τα χίλια κύματα στα οποία αναφέρεται το ποίημα του Αρχίλοχου (24ο ποίημα)που τίθεται ως προμετωπίδα. Ιστορικό μυθιστόρημα, διαθέτει μια εξαιρετική πλοκή, ανατροπές και κορυφώσεις, πολύ πιο κλασικότροπο από τον «Εκκλησιαστή» αλλά με ιδιότυπη αυτοαναφορικότητα διοχετευμένη στα πολλαπλά κάτοπτρα που διατρέχουν το κείμενο (ιστορίες, μύθοι, υπαινιγμοί), προτείνει μια άλλη εκδοχή του «προλεταριακού μυθιστορήματος» του Ζορζ Σορέλ, με τον οποίο μοιράζεται επίσης τον προβληματισμό περί βίας.

Δρόμοι ριζοσπαστισμού

Το κινεζικό όνομα των Wu Ming σημαίνει είτε πέντε είτε ανώνυμος, αναλόγως πώς θα διαβαστεί. Είναι γνωστό πια ποιοι είναι αλλά συστήνονται ως Wu Ming 1, 2 και λοιπά, αποποιούμενοι την εξουσία του συγγραφέα. Κάνουν πράξη το κίνημα του ανοιχτού κώδικα στο βιβλίο, είτε ευπώλητο ως λαϊκό κείμενο που είναι, είτε μύθος ενισχυμένος από τη δύναμη του Διαδικτύου που φιλοξενεί τα σχέδιά τους (www.wumingfoundation.com), στο πλαίσιο του κοινοτισμού τον οποίο προάγουν. Αποδεικνύουν ότι ο ριζοσπαστισμός βρίσκει τους δικούς του δρόμους ασχέτως της κυρίαρχης κουλτούρας, δρόμους γόνιμους όπου οι συναντήσεις δημιουργούν νέα μονοπάτια αλλά και παράγουν, τελικά, γοητευτικά κείμενα που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη.

Λαός και έθνος, ως φαντάσματα Tου Nικου Γ. Ξυδακη

ksero

Λαός και έθνος, ως φαντάσματα

26 Φεβρουαρίου 2012

του Νίκου Ξυδάκη

εφημερίδα καθημερινή

βλέμμα

Το οδυνηρό συμβάν της χρεοκοπίας ξυπνά φαντάσματα· ενθυμήσεις καταχωνιασμένες, στερεότυπα κατοχικών γονιών και μικρασιάτων παππούδων, φθαρμένα διαβάσματα που δεν έβρισκαν αντίκρισμα στην πραγματικότητα του προσφάτου παρελθόντος, πόνους εξορκισμένους και εξόριστους από την ευδαίμονα Ισχυρή Ελλάδα του ευρώ. Ξύπνησαν και δυο φαντάσματα, που ενώ στοίχειωσαν την γένεση του κρατιδίου, ακόμη και πριν από τον Ξεσηκωμό, εντούτοις τα τελευταία χρόνια φύραναν, αποδομήθηκαν, μεταστοιχειώθηκαν: ο λαός και το έθνος.

Προλαβαίνω: ας μην ταυτίσουμε επιπόλαια τον λαό με τον λαϊκισμό, και το έθνος με την εθνοκαπηλία. Ας τα δούμε στις πολλαπλές τους εκδιπλώσεις μες στην ιστορική διάρκεια, όπως μάλιστα φανερώνονται ιδρυτικά στην ευρωπαϊκή νεωτερικότητα, από την αυγή του Διαφωτισμού ώς το μεσουράνημα του Ρομαντισμού. Κι ας συνυπολογίσουμε ότι η ανάδυση του νεότερου ελληνισμού τροφοδοτείται από αυτά τα μέγιστα κινήματα και σε μεγάλο βαθμό τα εκφράζει κιόλας, σχεδόν ιδανικά. Ρομαντική είναι η σύλληψη της έννοιας λαός, ρομαντική είναι η αποκρυστάλλωση του έθνους, από τον Χέρντερ και τον Γκέτε έως τον Σίλλερ και τον Φίχτε· ρομαντική είναι η ουσία της σολωμικής ποίησης και η ενιαία ιστορική αφήγηση του ελληνικού λαού από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο και τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, ρομαντική η φύτρα του Παλαμά και του Σικελιανού, και του Σεφέρη και του Ελύτη. Ακόμη και ο νεοκλασικισμός στην Ελλάδα ρομαντικά βιώθηκε. Κι η ελληνική εθνογένεση πορεύεται χέρι χέρι με τη γερμανική εθνογένεση.

Υπό μία έννοια λοιπόν, η χρεοκοπία του 2012 και η συνοδός διεθνής επιτήρηση θυμίζει τη χρεοκοπία του 1893, που κατέστη αφορμή για βαθείς ιδεολογικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς, εκφραζόμενους πολύτροπα από διαφορετικές προσωπικότητες όπως ο Παλαμάς, ο Δραγούμης και ο Βενιζέλος. Αναδιατύπωσαν, ανατροφοδότησαν την αφήγηση του λαού και του έθνους, έτσι ώστε λαός και έθνος να ανορθωθούν και να επανεκκινήσουν προς την ιστορική τους μοίρα.

Πώς συζητούνται σήμερα αυτά τα θεμελιώδη, ο λαός και το έθνος; Μάλλον: Πώς βιώνονται; Πώς συμβάλλουν στην αυτοαναγνώριση και στην αίσθηση του συνανήκειν; Ολα εν συγχύσει ― η γρήγορη απάντηση. Για πολλούς λόγους, που δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ· μόνο ας υπαινιχθούμε πρόχειρα μια υβριδική κουλτούρα κοσμοπολιτισμού, ναρκισσισμού, υποτέλειας και ψυχικής μειονεξίας, συνδαυλιζόμενη από ιδιοτελή ραγιαδισμό, μεταπρατικά συμφέροντα και εθελοδουλία.

Κατά τα λοιπά, η ιστορία. Πάντα παρούσα, διδακτική ή είρων. Ιστορία των ιδεών. Από τον ρομαντικό 19ο αιώνα των πτωχεύσεων, της πελατοκρατίας και των διχασμών, ας θυμηθούμε τις ιδρυτικές ρομαντικές ιδέες περί λαού και έθνους, τόσο δραματικά επίκαιρες, τόσο φρέσκα αποκρινόμενες σε σημερινούς βολοδαρμούς.

Πρώτα ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος, εισηγητής του πνεύματος του λαού παρ’ ημίν, ο υποστηρίξας ότι θεμέλια της καθόλου υπάρξεως είναι η γυνή και ο λαός. Το 1857 ήδη διαπιστώνει ότι οι λογιώτατοι απεχθάνονται τη λέξη λαός:

«Παρά μικρόν η λέξις Λαός ήλθε ν’ αποβληθή εκ της Ελληνικής συνηθείας. Επικρατέστεραι δε παρά τοις συγγραφεύσι του Βυζαντινού μεσαιώνος διέμειναν αι φράσεις Όχλος, Συρφετός, Όμιλος αγυρτώδης, Λύμα, το Χυδαίον, και έτεραι του αυτού είδους, άς άλλως τε ο λογιώτατος ουδέποτε μετεχειρίσατο μη κεκαρυκευμένας, εις επίδειξιν μισοδημίας, επιθέτοις υβριστικοίς και περιφρονητικοίς. Και όμως ο λογιώτατος ούτος ωνομάζετο χριστιανός. Εις εκατόν και πεντήκοντα δύο περιστάσεις αυτή και μόνη η Καινή Διαθήκη προσφωνεί απεριφράστως και επικαλείται του Λαού το όνομα!»

Υστερα ο φλογερός Ανδρέας Ρηγόπουλος, ο συνομιλητής του Βίκτωρος Ουγώ, του Ματσίνι και του Γκαριμπάλντι, λέει στη Βουλή, δέκα χρόνια πριν από την πτώχευση:

«Κλαίω εφ’ υμάς και επί τα τέκνα σας, ω στρατιωτικοί, οίτινες θα σύρετε τα ξίφη σας όχι πλέον υπέρ του Ελληνισμού, διότι αυτός δεν θα υπάρχει αλλ’ υπέρ των συμφερόντων των ξένων· κλαίω εφ’ υμάς και επί τα τέκνα σας, ω ναυτικοί, διότι θα χρησιμοποιήσητε την θαλασσινήν υμών ικανότητα υπέρ των ξένων ισχυρών, και θ’αποτελήτε τα πληρώματα των πλοίων των ως εις τον καιρόν των Βενετών· κλαίω επί σε, ω Ελληνικέ λαέ, διότι θα έλθη ημέρα καθ’ ην αι νέαι γενεαί δεν θα έχουν κανέν ιδανικόν, διότι ο Ελληνισμός εξέλιπε και καμμία έμπνευσις δεν θα υπάρχη ούτε εις την φιλολογίαν ούτε εις την πολιτικήν· κλαίω εφ’ υμάς ω γεωργοί, ω βιομήχανοι, ω έμποροι, διότι θα σας επιβάλλουν βαρείς δασμούς εις τα προϊόντα σας, διότι θα σας στέλλουν τα ιδικά των μηχανήματα και θα σας τα πωλούν ακριβά, διότι θα γίνετε μεσίται και όχι έμποροι, έως ου καταντήσει ο ελληνικός λαός είλως εργαζόμενος υπέρ των ξένων».

Αντώνης Σμυρνιός: AΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ …….. της Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν

Αντώνης Σμυρνιός: AΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ……..

της Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ. Ιστορικού της Τέχνης - Τεχνοκριτικού

Απόλυτα προσωπική, η εικαστική γραφή του Αντώνη Σμυρνιού υποβάλλει μεσ’ από τη θεατή εικόνα την αίσθηση από μιαν άφαντη αλλά υπαρκτή ποίηση. Σε ένα ευρηματικό μεταίχμιο ανάμεσα στη ρεαλιστική απόδοση και στην ημι-παραστατικότητα, η δυναμική της γραφής του καλλιτέχνη υποβάλλει ανεξάντλητους οπτικούς και νοητικούς συνειρμούς, ακόμη και στον λιγότερο εξοικειωμένο με την τέχνη, θεατή.
Πυρήνας και συνάμα κινητήρια δύναμη για την υποβολή μιας ολάκερης ατμόσφαιρας, η κάθε σύνθεση μαγνητίζει όχι μοναχά το βλέμμα αλλά και τον ψυχισμό μας, προκαλώντας ανθεκτικές στον χρόνο μνήμες και εντυπώσεις. Προικισμένο με μια διττή, πάντοτε, συμβολική το κάθε έργο του καλλιτέχνη ερεθίζει, αυτοδύναμα τη φαντασία μας, να διανύσει παράλληλα: τις δικές της τροχιές, να ενεργοποιήσει τα ψυχικά και οπτικά της αποθέματα σε σημείο, μάλιστα, ώστε στην, εκάστοτε, ερμηνεία ενός έργου, ο θεατής –που σε καμία περίπτωση δεν είναι αποστασιοποιημένος- να νιώθει συνεργός.
Πρωταγωνίστρια σε ίση μοίρα με τα εκάστοτε επικρατέστερα χρώματα η οπτική γωνία με την οποία δεν βλέπει –απλά- αλλά νιώθει και βιώνει το κύριο ερέθισμά του, ο ζωγράφος, ενεργοποιεί πολλές και συνάμα ουσιαστικές αναγνώσεις ενός και του αυτού έργου.
Και αυτό, ώστε, κάθε φορά, να υπερτερεί και από μια διαφορετική γενική εντύπωση και εικόνα. Γνώρισμα που τεκμηριώνοντας πολυσχιδώς την εξαιρετική κινητικότητα της σύνθεσης, χάρη σε έναν ουσιαστικά εμπεδωμένο ρυθμό, την εγκαθιστά σε ένα πάντοτε ευρηματικό μεταίχμιο ανάμεσα σε μιαν ιδεατή πραγματικότητα και σε μιαν ιδιότυπα βιωμένη από τον καλλιτέχνη αφαίρεση.
Πράγματι, εδώ, η κάθε αναγνωρίσιμη εικόνα –είτε συνολικά θεωρημένη είτε αποσπασματικά- εγκαλώντας σε μια, ποιητική αδεία, ανάγνωση πολλαπλασιάζει δημιουργικά τις ενδεχόμενες ερμηνείες. Αποτέλεσμα αυτής, ακριβώς, της προσέγγισης είναι η κάθε αναγνωρίσιμη μορφή να λειτουργεί χαρισματικά σαν πομπός και δέκτης πολλών και ουσιαστικών μηνυμάτων, συγχρόνως δε, να μεταλλάσσεται με τον πιο ποιητικό τρόπο σε, μεταφυσική σε πνοή, παρουσία. ΄Η καλύτερα, σε παρουσία στην οποία καθώς εμπεριέχεται η πεμπτουσία της όποιας μορφής σε προϊδεάζει, κάθε φορά, στο να <οραματισθείς> και από μια διαφορετική <πτυχή και εκδοχή > της.
Και πράγματι, ο προικισμένος καλλιτέχνης ανταποκρίνεται με περισσή επάρκεια στον Πλατωνικό ορισμό για την Τέχνη καθώς, τα έργα του εμπεριέχουν μιαν Ιδέα και δεν αποτελούν μια μίμηση.
Σε ένα ευρηματικό, πάντοτε, μεταίχμιο ανάμεσα στο πραγματικό και στο ιδεατό, ο Σμυρνιός εξαϋλώνει ιδιωματικά την κάθε μορφή καθώς την <εμβαπτίζει> στη γενικότερη αύρα που την διακατέχει. Προσέγγιση που υποβάλλει, όσο γίνεται πιο ποιητικά, τον θεατή καθώς τον εξοικειώνει με τον πυρήνα της υπόστασή της και τις κοσμογονικές , σε υφή, συντεταγμένες της.
Κωφεύοντας στις όποιες σειρήνες των περαστικών και εφήμερων συρμών, ο Αντώνης Σμυρνιός έχει χαράξει με <ίδιες δυνάμεις> μιαν αυτοδύναμη και ολότελα προσωπική γραφή.
Γραφή, διττά δημιουργική αφού εδώ η όποια εικόνα περιβάλλεται μιαν ανείπωτη ποίηση.-

Αντώνης Σμυρνιός: 1η ατομική έκθεση στην Καπλανών 5

Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012

Η αίθουσα τέχνης «Καπλανών 5»παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Αντώνη Σμυρνιού η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις …

10 Μαρτίου 2012.

Απόλυτα προσωπική, η εικαστική γραφή του Αντώνη Σμυρνιού, κινείται σε ένα ευρηματικό μεταίχμιο ανάμεσα στη ρεαλιστική απόδοση και στην ημι-παραστατικότητα. Η δυναμική της υποβάλλει ανεξάντλητους οπτικούς και νοητικούς συνειρμούς, ακόμη και στον λιγότερο εξοικειωμένο με την τέχνη θεατή.

Ο Σμυρνιός Αντώνης γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα Κοζάνης την 27-9-1977. Σπούδασε ζωγραφική στο νεοϊδρυθέν Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας και συγκεκριμένα στο 1ο Εργαστήριο Ζωγραφικής με δάσκαλο τον Γιάννη Ζιώγα αποφοιτώντας με βαθμό άριστα το 2011. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του παρακολούθησε επίσης μαθήματα γλυπτικής, χαρακτικής, φωτογραφίας, βίντεο και ψηφιδωτού.
Είναι η πρώτη ατομική έκθεσή του.

First Aid Kit: η ατομική έκθεση της εικαστικού Σοφίας Κυριακού

First Aid Kit ονομάζεται η ατομική έκθεση της εικαστικού Σοφίας Κυριακού που εγκαινιάζεται στις 3 Μαρτίου, 3.00μμ στην εταιρεία Coco - Mat στο Άμστερνταμ. Η εικαστικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, παρουσιάζει μέρος της δουλειάς της από την περίοδο 2002 - 2012.

Ερευνά το πεδίο της χρησιμοποιώντας μικτά υλικά, με διαφορετικές τεχνικές και θεματικές ανά περιόδους, για να δημιουργήσει έργα που αναπαριστούν την υπαρξιακή αναζήτηση με την βαθύτερη έννοια της ίδιας της ύλης.

Τα υλικά της άλλοτε πραγματικά και άλλοτε ζωγραφικά μετουσιώνονται σε καθαρή ζωγραφική. Πραγματικά υλικά, πολλές φορές, παρατίθενται δίπλα σε ζωγραφικά, συνθέτοντας το όλον με την εκφραστικότητα και την λειτουργικότητα των επιμέρους στοιχείων.

Τα περιγράμματα, οι χρωματικές κηλίδες, το κολλάζ συνθέτουν τη ζωγραφική ύλη και δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα επισημαίνοντας μας, σημεία παροχής πρώτων βοηθειών με ότι η ίδια έχει δημιουργήσει και εκθέσει την τελευταία δεκαετία, μοιραζόμενη με το κοινό ένα κουτί πρώτων βοηθειών για να θεραπευτεί το πάσχων σώμα.

Πνευματικό, σωματικό, κοινωνικό.

Σοφία Κυριακού

Εντυπωσιάζει η ομαδική έκθεση ζωγραφικής για τον «Εύμορφο Άνθρωπο»

Ρεπορτάζ - 22/02/2012

ΣΤΗ «ΓΚΑΛΕΡΙ 512» ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Εντυπωσιάζει η ομαδική έκθεση ζωγραφικής για τον «Εύμορφο Άνθρωπο»

Μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνει η ομαδική έκθεση τριών καλλιτεχνών, φοιτητών στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας (ΤΕΕΤ), με τίτλο «Εύμορφος Άνθρωπος- Σχεδιάζοντας περίκλειστα την ανθρώπινη μορφή», που εγκαινιάστηκε το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στη «γκαλερί 512» της Πτολεμαΐδας (25ης Μαρτίου 56) και θα διαρκέσει έως 21 Μαρτίου.
Την χαρά του για τη διοργάνωση της έκθεσης αυτής σ’ αυτόν τον εντυπωσιακό χώρο εξέφρασε ο συντονιστής του εργαστηρίου στο ΤΕΕΤ Φλώρινας Χάρης Κοντοσφύρης, λέγοντας πως πρόκειται για τρεις καλλιτέχνες ιδιαίτερα ώριμους, οι οποίοι χρησιμοποιούν ζωγραφικά μέσα και τον μουσαμά για να φτιάξουν ανθρωποκεντρικά έργα, αφού προσπαθούν να επανασχεδιάσουν τον άνθρωπο, ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας και άλλοι είναι όμορφοι και άλλοι άσχημοι, δημιουργώντας εύμορφα έργα.
Χαρακτήρισε την προσπάθεια των τριών καλλιτεχνών «ιδιαίτερα πετυχημένη», καθώς με τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιούν κάνουν συμμέτοχο τον άνθρωπο που βλέπει τα έργα τους, όπως για παράδειγμα οι θολότητες που χρησιμοποιεί στα έργα του ο Δήμος Κηπουρός. Για τα έργα του Γιώργου Κορμπάκη είπε ότι σχολιάζουν τον άνω θρώσκο άνθρωπο, έναν άνθρωπο ο οποίος κοιτά από ψηλά, λέγοντας ότι τα έργα του οδηγούν σε μια ταπεινότητα, αφού για να κοιτάξεις από ψηλά πρώτα πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου, ενώ αναφερόμενος στα έργα του Νικόλα Αντωνίου σημείωσε ότι ψάχνει να βρει τη σημασία που έχει το βάρος γύρω από το ανθρώπινο σώμα και μέσα στη δίνη αυτού του βάρους βλέπει πως συμπιέζεται ο χώρος και μέσα από αυτή την έρευνα που κάνει ανακαλύπτει την αίσθηση του χρόνου.
Ο κ. Κοντοσφύρης σημείωσε μάλιστα ότι στο ΤΕΕΤ Φλώρινας γίνεται ουσιαστική εκπαίδευση και δουλειά και μέσα από αυτή τη διαδικασία οι φοιτητές της σχολής καταφέρνουν να ωριμάσουν την προσωπικότητά τους, πράγμα που γίνεται ευρύτερα αντιληπτό, αφού η έκθεση αυτή που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.
Ο τελειόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας Νικόλαος Αντωνίου δήλωσε ότι οι φιγούρες του «είναι κάπως βαριές- δύσκαμπτες φιγούρες, σε χώρους αφαιρετικούς που έχουν να κάνουν με το χρόνο και γενικά αυτή την μπερδεμένη κατάσταση που επικρατεί, με το που πάμε σήμερα» και εξέφρασε την άποψη ότι η σημερινή κρίση ίσως να βγάλει κάτι πιο ενδιαφέρον, γιατί σε περιόδους κρίσης γεννιούνται τα καλύτερα.
Ο φοιτητής στο εργαστήριο του Γιάννη Καστρίτση Δήμος Κηπουρός που ασχολείται με τη ζωγραφική μεγάλων διαστάσεων, ανέφερε ότι στόχος του είναι να επεκταθεί και σε άλλα ζητήματα. «Προσπαθώ να μπω στο εσωτερικό του ανθρώπου για να βγάλω υπαρξιακές αγωνίες και εσωτερικές καταστάσεις». Ερωτηθείς για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η κρίση στην τέχνη είπε ότι, την περίοδο αυτή «μπορούν να βγουν πολύ δυνατά πράγματα, να εκφραστούν οι αγωνίες του κόσμου», διότι «η τέχνη ποτέ δεν πεθαίνει. Αντιθέτως προτείνει λύση για μια πιο αισιόδοξη ματιά στα πράγματα, στο να ξεπερνάμε δύσκολες καταστάσεις, να προχωράμε μπροστά».

Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ

http://e-ptolemeos.gr/topics.php?category=7&topic=16711

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Περί Ελευθερίας-Ο ιδανικός διάλογος 12 σύγχρονων καλλιτεχνών μ έναν εικαστικό τους προπάτορα τον ΠΑΡΘΕΝΗ

Περί Ελευθερίας-Ο ιδανικός διάλογος 12 σύγχρονων καλλιτεχνών μ έναν εικαστικό τους προπάτορα

Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου 2012

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώροςπαρουσιάζει τη έκθεση "Περι Ελευθερίας" | Ο ιδανικός διάλογος 12 …

σύγχρονων καλλιτεχνών μ' ένανεικαστικό τους προπάτορα, σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης και καθηγητή ιστορίας της τέχνης στοΠανεπιστήμιο Αθηνών Μάνο Στεφανίδη(τ. διευθυντής Εθνικής Πινακοθήκης).

Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012 και θα διαρκέσει από τις 7 μέχρι και τις 31 Μαρτίου 2012.

Σε αυτή την έκθεση θα παρουσιαστεί ένα έργο του Κωνσταντίνου Παρθένη μαζί με έργα 12 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών. Πρόκειται για το έργο "La Liberté" του Κ. Παρθένη το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στηνBiennale της Βενετίας του 1938 και δεν έχει εκτεθεί ξανά. Το έργο αυτό γίνεται σημείο αναφοράς αλλά και καλλιτεχνικού προβληματισμού για τους 12 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση.

Επιμέλεια έκθεσης: Μάνος Στεφανίδης

Ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης γράφει σχετικά:

". . . Ο πίνακας με τον οποίο συνομιλούν οι 12 καλλιτέχνες προέρχεται από αυτήν ακριβώς, την ενότητα που φιλοτεχνήθηκε τη δεκαετία του '30 και εξετέθη στη Biennale υπό τον τίτλο “La Liberté” και αριθμό καταλόγου 39. Σ' αυτό το έργο έχουμε συμπυκνωμένα τα βασικά χαρακτηριστικά του Δάσκαλου: κομψότητα, έμφαση στη γραμμή, λυρισμός, αποπνευματωμένο χρώμα, έντονο στιλιζάρισμα, ποίηση που προκύπτει από την υπερευαίσθητη χρήση της ύλης, πίστη πως η ζωγραφική όπως και η μουσική είναι τ' απόλυτα, τα προνομιούχα μέσα για να εκφραστούν οι ιδέες. . . ."

Οι φωτογραφίες του θέματος είναι έργα των καλλιτεχνών:

1. Κωνσταντίνου Παρθένη, 2. Μανώλη Αναστασάκου, 3. Ελένης Γλύνη, 4. Πέτρου Ζουμπουλάκη, 5. Χάρη Κοντοσφύρη

Info
Τοποθεσία	Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα (metro Ακρόπολη)
Ημερομηνία	Εγκαίνια Έκθεσης: Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012, 20:00. Διάρκεια Έκθεσης: 7 έως 31 Μαρτίου 2012. Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00 - 14.30 & 17.30 - 20.30 Τετάρτη, Σάββατο: 11.00 - 16.00 Κυριακή, Δευτέρα: κλειστά
Πληροφορίες	τηλ.: 211 182 38 18 culture now