Δεν είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για αυτά που μας φοβίζουν. Δεν θα ψάξουμε τις αιτίες που αισθανόμαστε έτσι. Δεν θα αποδώσουμε ευθύνες προς κάθε πιθανή κατεύθυνση.
Θα απαντήσουμε με ειλικρίνεια στον εαυτό μας και θα προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά. Ναι,στα άγνωστα θολά νερά που αποφεύγουμε τόσο καιρό.
-είναι όλες οι πόρτες προορισμένες να ανοίξουν από εσένα;
-έχεις αφουγκραστεί τον πόνο σου;
-μόνο εσύ έχεις αγωνία και φόβο για το άγνωστο;
-μήπως η αποτυχία είναι υπερεκτιμημένη;
-αν επιτύχεις το στόχο σου θα αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου;
-μήπως τα λάθη είναι ωφέλιμα τελικά;
- κάθε άνθρωπος είναι ένα μάθημα στη ζωή σου;
-ισχύει το πάντα και το ποτέ;
-όλα έχουν να κάνουν με την ευχαρίστηση;
-υπάρχουν μόνο δύο αποχρώσεις;
-θα απολαύσεις το ταξίδι ή θα ξοδευτείς στην προσδοκία μια Ιθάκης που έχεις πλάσει στο μυαλό σου;
-μήπως ξέχασες να κοιτάξεις ψηλά και αντί να δεις το ουράνιο τόξο,παρατηρείς τα λιμνάζοντα νερά της καταιγίδας;
-υποτιμάς τις αντοχές σου;
-συνδέεις την απόρριψη με αισθήματα κατωτερότητας;
-έχεις δοκιμάσει να απομυθοποιήσεις τις προσδοκίες που θρέφεις για τους άλλους;
-πως σε κάνει να συμπεριφέρεσαι ο φόβος σου;
-πως θα συμπεριφερόσουν αν δε σε ένοιαζε η αποδοχή και η επιδοκιμασία;
-κρατάς δίπλα σου θετικούς ανθρώπους που πιστεύουν σε εσένα;
-μήπως ήρθε η ώρα να εστιάσεις στην ομορφιά που κρύβει το απρόσμενο, τη γοητεία της ανακάλυψης;
-να βγεις απο την ασφάλεια της ατομικότητας και να αναμιχθείς στο πλήθος;
-να χορέψεις μέσα στη βροχή που απέφευγες εχθές;
-μήπως αξίζεις κάτι παραπάνω απο τη λύτρωση που ζητάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου