"οικογενειακά ιάματα "Μάχη στην άκρη της νύχτας δεν υφίσταται εκτός και αν εννοούσε την ακρότητα του σπιτιού που κοίταζε στο σκοτάδι. "Άναψε ένα σπίρτο, ότι ώρα και αν είναι". Η γλώσσα είναι ένα κομμάτι λάσπη, βουλιάζεις στην άκρη της νύχτας. Που πάμε; Το χώμα είναι αμίλητο. Αν το ρωτήσετε τι έφταιξε, δε θα ξέρει να απαντήσει!
Εσαεί νήπιος, στην αγκαλιά της κύριας μητέρας. Η μητέρα της μάνας είναι εσαεί μητέρα. Θα βελτίωνα το εσαεί ως χρονικότητα αστάθμητη αλλά η κυρία παραμένει μητέρα.
Πάει καιρός που έσπασα τη γαλήνια λεπτότητα, το συγκρατημένο γούστο σε μια θλίψη καλαίσθητη. Οι αξίες αυτές πάνε χέρι χέρι,και εχθρεύονται καθετί που γυαλίζει κι επιδεικνύεται στο χολ του σπιτιού.
Η μοναξιά χρεώνεται στο πλήθος όταν η νύχτα κρατά ακίνητους τους ανέμους. Σε ώρες μικρές θα διαλύσουν το πλήθος και θα γίνω ένας απλός ενικός με χαυλιόδοντες προγναθικούς.
Μέσα στο σκοτάδι πηγαινοέρχονται άσπρες γάτες.Ο Κόσμος είναι για την ευτυχία. Ποιοι κρύβονται πίσω τους; Αυτοί που αναβοσβήνουν τις νύχτες. Για εσάς μιλάμε φανοστάτες του ήλιου. Άντε παραπέρα εχθροί του μόχθου.
Άμα γεννιέσαι μέχρι που γεννιέσαι; Ποιό τοπίο θα σε αντέξει χωρίς να τινάξει τα λουλούδια; Τροφοδότηση ανασυντειθεμένη η μητέρα.
Αναγγέλλοντας τον ερχομό του αέρα στο γαλήνιο δωμάτιο, ξέρω ότι θα αρχίσω να ακούω απειράριθμα μικρά ποτάμια. Γυμνώνω τα πόδια, πρέπει να παγώσουν για να καθαρίσω το σκοτεινό βυθό του σιωπηλού και κατασταλαγμένου παρόντος.
Αιωρούμενος στον ουρανό των αδυνατοτήτων, κρατιόμουνα επί σύννεφου κρεμάμενος. Από κάτω, το βουνό Τρόμος, τυλιγμένο πάντα με αστραπές κυανού κοβαλτίου. Με επισκέφτηκε ο Καρούζος που γνώριζε κανονικές ειδήσεις από το σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου