Φ.

Όταν φτάσει η στιγμή, να γδυθούμε στο κρεβάτι από τα σώματα μας, για να ντύσουμε ο ένας τον άλλο με τον έρωτα μας, οι φανερές και επιφανειακές διαφορές των δυο - ή περισσότερων φύλλων- αποχρωματίζονται.
Τα σεντόνια, αρχίζουν να ακτινοβολούν υποτονικά και βαθιά, που νομίζεις πως κάπου εκεί κρύβεται ένας γαλαξίας. Τότε, όλοι υποκύπτουν και εξυμνούν τον ημίθεο Έρωτα, εκλιπαρώντας για το ναρκωτικό της ηδονής. Περνώντας την αυλαία των ανακτόρων του, αφουγκραζόμενοι την φοβερότητα του με όλες τις αισθήσεις, το κορμί αιωρούμενο, εισχωρεί όλο και βαθύτερα, προσπερνώντας τα δωμάτια των κορών του και κλέβοντας κάτι από την ιερή ουσία τους. Η εμετικά έντονη οσμή της ζωής και η οδύνης της, πιάνουν από το χέρι τον επικείμενο θάνατο. Τον κολακεύουν και προς στιγμήν εις άχρονον τόπο τον παγώνουν. Ώσπου, τα φλεγόμενα και κεραυνοβόλα υγρά με γεύση νέκταρ, να καλωσορίσουν την αναπόφευκτη τήξη του.