γκραφιτίστικη επέμβαση στην Οαχάκα,2006
Ο μεξικανός Χούλιο Μπρόκα (Julio Broca) δίνει διάλεξη στο ΤΕΕΤ Φλώρινας
την Τετάρτη 18/01/2012 στις 13,30 στην αίθουσα ψ
Η διάλεξη πραγματοποιείται με την αμέριστη σύμπραξη του Βασίλη Μπούζα
Είμαι πεπεισμένος πως ο αριθμός των ανθρώπων
που εναντιώνονται στον πόλεμο θα συνεχίσει να
μεγαλώνει [...] Στην πορεία, καλλιτέχνες, μουσικοί,
συγγραφείς και εργαζόμενοι στον πολιτιστικό τομέα
θα συνεισφέρουν στο κίνημα προς την
ειρήνη και τη δικαιοσύνη μια εξαιρετική
συναισθηματική και πνευματική δύναμη.
Οι εξεγέρσεις αρχίζουν συνήθως
ως εξεγέρσεις κουλτούρας.
Howard Zinn
Οι διαχειριστές του χρήματος δεν καταλαβαίνουν γιατί ένα έργο τέχνης "κοστίζει τόσα χρήματα" και αυτό είναι εμφανές από τις περικοπές στον προϋπολογισμό που αφορά τον πολιτισμό. Αγοράζουν τέχνη, επειδή πρέπει να ξεπλύνουν χρήμα, να το κρύψουν σε κάποιον μέρος. Στα σπίτια τους έχουν έργα τέχνης τα οποία δεν κατανοούν. Αγοράζουν τέχνη σαν να ήταν στην πραγματικότητα σκουπίδι, δεν κατανοούν την διαφορά, επειδή είναι μια διαφορά που δεν γίνεται να κατανοηθεί, απλώς την αισθάνεσαι όταν την βιώνεις. Το ίδιο θα τους άρεσε να κάνουν και με τις εξεγερμένες κοινωνίες, τον εξεγερμένο καλλιτέχνη, να τον αγοράσουν και να τον χώσουν στο ράφι με τα τρόπαια. Αλλά το ριζοσπαστικό (ως πράξη και ως αναζήτηση) δεν μπορεί να μπει σε ένα μουσείο, δεν χωράει, δεν μπορεί να αγοραστεί, δεν έχει τιμή. Αντί αυτού, οι ισχυροί συλλέγουν πράγματα που σκέφτονται ότι σχετίζονται με την κοινωνία: ηγέτες, πρωτοπορίες (πολιτικές και καλλιτεχνικές), πολιτικά κόμματα και ανθρώπους σαν αυτούς, επειδή αυτά τα πράγματα ναι, έχουν τιμή. Ο κόσμος μας είναι άλλος και αυτό δεν έχει εξήγηση, είναι μια αίσθηση που μοιραζόμαστε μέσα από τη ναυτία που νιώθουμε ενάντια στην εξουσία και την ισχύουσα τάξη πραγμάτων. Κάθε φορά που χρησιμοποιούν την βία για να σωπάσουν τις φωνές μας και τις πράξεις μας, είναι φανερό ότι δεν καταλαβαίνουν αυτό που συμβαίνει.
Το να βγούμε από τα όρια του συστήματος, το να σπάσουμε την τάξη των πραγμάτων μας οδηγεί σε δύο παράλληλες διαδικασίες: την αυτονομία και τη δημιουργικότητα. Πώς μπορούμε να τις επεκτείνουμε, να τις υλοποιήσουμε σε έναν κόσμο που μας αρνείται και μας καταπιέζει; Αυτές είναι ερωτήσεις που μοιραζόμαστε στην αναζήτηση μιας απάντησης, ως καλλιτέχνες και κοινοί άνθρωποι που λαχταρούν να δημιουργήσουν και να αναδημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Το να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας μπορεί να είναι ένας δρόμος.
Χούλιο Μπρόκα
Ο μεξικανός Χούλιο Μπρόκα (Julio Broca) είναι υποψήφιος διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Ινστιτούτου Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Αυτόνομου Πανεπιστήμιου της Πουέμπλα (BUAP) του Μεξικού με βασικό θέμα έρευνας τις μορφές τέχνης και αυτονομίας, ειδικότερα την τέχνη δρόμου (graffiti) στην πόλη της Οαχάκα κατά την περίοδο της λαϊκής εξέγερσης που σημειώθηκε το 2006. Επίσης είναι graphic designer και ακτιβιστής με συμμετοχή στις φοιτητικές κινητοποιήσεις στο Μεξικό το 2000 αλλά και στην Κομμούνα της Οαχάκα το 2006.
Η Δημιουργικότητα και η Αυτονομία ήταν οι δύο ψυχικές δυνάμεις της Κομμούνα της Οαχάκα το 2006. Παρά το ότι η κυβέρνηση του Μεξικού κατέστειλε την Κομμούνα που το 2006 κατέλαβε και αυτο-οργάνωσε ολόκληρη την πόλη για πέντε μήνες, η αντίσταση συνεχίστηκε στους τοίχους. Η ύπαρξη graffiti, stencil, ενός απλού "η Οαχάκα αντιστέκεται" πάνω από τους τοίχους που βάφτηκαν προκειμένου όλοι να νομίζουν ότι δεν συνέβη τίποτε, είναι αρκετή για να καταλάβουμε πως πέρα από την αποκατεστημένη "κανονικότητα", η καρδιά της εξέγερσης συνεχίζει να χτυπά, σιωπηλά αλλά έντονα. Όσες φορές σβήνεται ένα στένσιλ σήμερα άλλες τόσες εμφανίζεται ξανά. Στην κουλτούρα της Οαχάκα, η εμπειρία της εξέγερσης αντηχεί σήμερα επειδή εισχώρησε σε γκαλερί, σε ταβέρνες, στην ποίηση, στις απλές και καθημερινές πράξεις των κοινών ανθρώπων που δεν ξεχνούν την εμπειρία της αυτονομίας και της απελευθερωμένης δημιουργικότητας το 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου